Να χαμηλώσει τους τόνους στην αντιπαράθεση Αθήνας - Βερολίνου επιχείρησε ο πρόεδρος της Ε.Ε. Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ λίγες ώρες μετά την κριτική του Ελληνα Πρωθυπουργού στη στάση της Γερμανίας και την απάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου.
Να χαμηλώσει τους τόνους στην αντιπαράθεση Αθήνας - Βερολίνου επιχείρησε ο πρόεδρος της Ε.Ε. Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ λίγες ώρες μετά την κριτική του Ελληνα Πρωθυπουργού στη στάση της Γερμανίας και την απάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1897883 .
Κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής (EPC) στις Βρυξέλλες, με θέμα "Οράματα για την Ευρώπη", ο κ. Ρόμπαϊ εξήρε το θετικό -όπως είπε- ρόλο που διαδραμάτισαν ο Γιώργος Παπανδρέου και η Αγγελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια της κρίσης της ευρωζώνης.
«Ποιος άλλος εκτός από τον πρωθυπουργό Παπανδρέου θα μπορούσε να υπερασπιστεί τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα; Και ποιος άλλος εκτός από την καγκελάριο Μέρκελ θα μπορούσε να πείσει την κοινή γνώμη, η οποία ήταν εν μέρει εχθρική, για την αναγκαιότητα ενός μηχανισμού βοήθειας της Ελλάδας;», παρατήρησε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ε.Ε.
Ο κ. Ρόμπαϊ σχολίασε επίσης και την άποψη που εκφράζεται εσχάτως περί μετατόπισης των εξουσιών προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, εξηγώντας ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες η κύρια ενασχόληση της ΕΕ είχε να κάνει με τη μακροοικονομική διακυβέρνηση, η οποία είναι αναπόφευκτα ζήτημα συντονισμού των εθνικών πολιτικών. «Είναι φυσικό να διαδραματίζει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ένα σημαντικό ρόλο», συμπλήρωσε.
Αναφερόμενος, εξάλλου, στα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου, ο Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ τόνισε ότι ελήφθησαν τρεις σημαντικές αποφάσεις που ισχυροποιούν το ευρώ. Πρώτον, η δυνατότητα για καλύτερη εποπτεία και παρακολούθηση των οικονομικών της ΕΕ, της ανταγωνιστικότητάς τους, αλλά και των τρωτών σημείων και προβλημάτων τους. Δεύτερον, η ενίσχυση του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, ώστε να υπάρχει αυξημένη δημοσιονομική ευθύνη και οι κυρώσεις να επιβάλλονται νωρίτερα και πιο εύκολα. Τρίτον, η θεσμοθέτηση ενός μόνιμου μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων για την οικονομική σταθερότητα της ευρωζώνης στο σύνολό της.