Κάποτε πετούσαν σχεδόν κατά σμήνη στους αγρούς της Ευρώπης, «βάφοντας» τους ουρανούς με τα πολύχρωμα φτερά τους. Ο περιορισμός της βιοποικιλότητας όμως φαίνεται πως δεν τις άφησε ανεπηρέαστες.
Κάποτε πετούσαν σχεδόν κατά σμήνη στους αγρούς της Ευρώπης, «βάφοντας» τους ουρανούς με τα πολύχρωμα φτερά τους. Ο περιορισμός της βιοποικιλότητας όμως φαίνεται πως δεν τις άφησε ανεπηρέαστες. Ερευνητές διαπιστώνουν ανησυχητική συρρίκνωση 17 κοινών στην Ευρώπη πληθυσμών πεταλούδων, ως συνέπεια της απώλειας των άλλοτε πλούσιων σε λουλούδια λειβαδικών εκτάσεων σε πολλές χώρες.
Σύμφωνα με τη βρετανική οργάνωση για τη Διατήρηση των Πεταλούδων στην Ευρώπη, οι πληθυσμοί 17 πεταλούδων έχουν μειωθεί κατά 70% την τελευταία εικοσαετία. Όπως αναφέρει στην τελευταία έκθεσή της, αυτό είναι αποτέλεσμα της ευρύτερης απώλειεας της βιοποικιλότητας, καθώς δεν είναι λίγα και τα είδη εντόμων, φυτών και πτηνών που σταδιακά οδηγούνται προς τον αφανισμό.
Οι ερευνητές της οργάνωσης μελέτησαν 3.000 περιοχές σε 15 ευρωπαϊκές χώρες και, όπως λέει ο διευθύνων σύμβουλός της, τα δεδομένα που συνέλεξαν καταδεικνύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να κινηθεί άμεσα χρηματοδοτώντας πρωτοβουλίες στήριξης βιώσιμων «αγροτικών καλλιεργειών υψηλής φυσικής αξίας». Όπως εξηγεί ο Μάρτιν Ουόρεν, βοσκοτόπια και αγροτικές εκτάσεις που καλλιεργούνταν εδώ και αιώνες σήμερα εγκαταλείπονται ή παρακμάζουν εξαιτίας της εντατικής καλλιέργειάς τους, ιδιαίτερα σε ορεινές περιοχές και στην ανατολική Ευρώπη.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρονται τα όρη Πίκος της Ισπανίας, όπου οι «παραδοσιακοί» αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι πλέον ηλικιωμένοι, ενώ οι πιθανοί διάδοχοί τους δεν ενδιαφέρονται να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, καθώς δεν αποφέρουν πια κέρδη. Σε άλλες χώρες, όπως στη Ρουμανία όπου υπάρχουν περίπου 4,5 εκατομμύρια αγρότες, πολλά χωράφια καλλιεργούνται με μεθόδους φιλικές προς το περιβάλλον και συνεπώς βιώσιμες, όμως είναι πολύ μικρά σε έκταση για να δικαιούνται οι ιδιοκτήτες τους χρηματοδότηση στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
«Αυτοί οι άνθρωποι καλλιεργούν τις εκτάσεις τους με τον πλέον βιώσιμο τρόπο σε διεθνές επίπεδο, όμως δεν τους χορηγείται καμία βοήθεια, ενώ εάν εντατικοποιούσαν τις καλλιέργειές τους θα έπαιρναν τεράστια ποσά από την Ευρωπαϊκή Ένωση», λέει ο Ουόρεν. «Θέλουμε οι πόροι της Ε.Ε. να χορηγούνται έτσι ώστε να υποστηρίζονται οι αγροτικές περιοχές και ο κόσμος να μένει στα χωράφια».