Αντιμέτωποι με τις καταστροφικές κλιματικές αλλαγές και την αδυναμία μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, πολιτικοί και επιστήμονες αναζητούν ένα «Σχέδιο Β», αναφέρει σε δημοσίευμά του ο NewScientist.
Αντιμέτωποι με τις καταστροφικές κλιματικές αλλαγές και την αδυναμία μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, πολιτικοί και επιστήμονες αναζητούν ένα «Σχέδιο Β», αναφέρει σε δημοσίευμά του ο NewScientist.
Καταξιωμένοι επιστήμονες –μεταξύ των οποίων και ο νομπελίστας Πολ Κρούτζεν- αναθεωρούν τη στάση τους απέναντι στη γεωμηχανική και εξετάζουν τα πλεονεκτήματα και τους κινδύνους που κρύβουν τα έργα γιγάντιας κλίμακας που ωστόσο φαντάζουν ως η έσχατη λύση.
Τα σχέδια γεωμηχανικής περιλαμβάνουν από απλά έργα -όπως η δεντροφύτευση- έως σχέδια επιστημονικής φαντασίας, όπως η τοποθέτηση κατόπτρων σε τροχιά ανάμεσα στη Γη και τον ήλιο. Στο σύνολό τους, τα έργα αποσκοπούν είτε στην εκτροπή της ηλιακής ενέργειας μακριά από τη Γη είτε στην απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα για υποχώρηση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Μέχρι πρότινος, η ιδέα «στρέβλωσης» του κλίματος με αυτά τα μέσα ήταν ταμπού για την πλειονότητα των επιστημόνων. Εκτός από τις τεχνικές δυσκολίες και τους περιβαλλοντικούς κινδύνους, πολλοί υποστηρίζουν ότι η υποστήριξη της τολμηρής αυτής ιδέας θα σημάνει το τέλος των διεθνών διαπραγματεύσεων για την υπογραφή ενός μετά-Κιότο πρωτοκόλλου με στόχο τη μείωση των εκπομπών CO2.
Το σίγουρο είναι, ωστόσο, ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα για τον περιορισμό των εκπομπών είναι αμελητέα και ετεροχρονισμένα και επ’ ουδενί δεν μπορούν να αποτρέψουν τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών. Η λήψη ανάλογων εξαιρετικών μέτρων είναι ίσως η μόνη λύση για τη διάσωση ευαίσθητων οικοσυστημάτων όπως είναι η Αρκτική, υποστηρίζει το περιοδικό.
Ο τρόπος υλοποίησης των σχεδίων της γεωμηχανικής σε παγκόσμια βάση δεν είναι προφανής, σύμφωνα με τον δικηγόρο Ντέιβιντ Βίκτορ του προγράμματος ανάπτυξης ενέργειας και βιώσιμης ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. «Δεν είναι τόσο απλό να εγκρίνουν όλες οι κυβερνήσεις την υλοποίηση ενός σχεδίου στα διεθνή ύδατα ή στο διάστημα. Οπότε, ποιος θα πάρει την απόφαση; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη της αποκατάστασης σε περίπτωση ανεπιθύμητων παρενεργειών;» διερωτάται από τις σελίδες του NewScientist.