Η επιτάχυνση της υπερθέρμανσης του Ατλανικού Ωκεανού τα τριάντα τελευταία χρόνια εξηγείται εν μέρει από τη μείωση που παρατηρείται στις αμμοθύελλες της Σαχάρας και τη μειωμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα στους τροπικούς, σύμφωνα με μια μελέτη που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στις ΗΠΑ.
Η επιτάχυνση της υπερθέρμανσης του Ατλανικού Ωκεανού τα τριάντα τελευταία χρόνια εξηγείται εν μέρει από τη μείωση που παρατηρείται στις αμμοθύελλες της Σαχάρας και τη μειωμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα στους τροπικούς, σύμφωνα με μια μελέτη που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στις ΗΠΑ.
Οι ερευνητές συνδύασαν τα δεδομένα που συνέλεξαν από τους δορυφόρους όσον αφορά τη σκόνη και άλλα σωματίδια της ατμόσφαιρας με τα κλιματολογικά μοντέλα για να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις στη θερμοκρασία της επιφάνειας του ωκεανού. Κατάφεραν έτσι να υπολογίσουν τις επιπτώσεις που υπήρξαν στη θερμοκρασία ανάλογα με τις αλλαγές στις αμμοθύελλες και τη δραστηριότητα των ηφαιστείων - κυρίως με βάση τις εκρήξεις του ηφαιστείο Ελ Τσιτσόν του Μεξικού το 1982 και του Πινατούμπο στις Φιλιππίνες το 1991.
«Μεγάλο μέρος της ανόδου της θερμοκρασίας τα τελευταία 26 χρόνια στην επιφάνεια του Ατλαντικού και στους τροπικούς - κατά μέσο όρο 0,25 βαθμοί Κελσίου ανά δεκαετία - εξηγείται από τις αμμοθύελλες και την ηφαιστειακή δραστηριότητα», σύμφωνα με τον Αμάτο Έβαν, κλιματολόγο του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν και βασικού συγγραφέα της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science.
Ακόμη και η μικρή άνοδος της θερμοκρασίας μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη συχνότητα και την ένταση των κυκλώνων που σχηματίζονται στα θερμά νερά του ωκεανού. Η διαφορά της θερμοκρασίας της επιφάνειας του Ατλαντικού το 1994, μια χρονιά με λιγοστούς κυκλώνες, σε σχέση με το 2005, οπότε σημειώθηκε ρεκόρ στον αριθμό τους, δεν ήταν παρά μισός βαθμός Κελσίου, πρόσθεσε ο ερευνητής.