¶μαχοι πολίτες έχουν παγιδευθεί στη γραμμή του πυρός στην περιοχή Σουάτ του Πακιστάν χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε τρόφιμα, νερό και ιατρική βοήθεια.
¶μαχοι πολίτες έχουν παγιδευθεί στη γραμμή του πυρός στην περιοχή Σουάτ του Πακιστάν χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε τρόφιμα, νερό και ιατρική βοήθεια.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ), όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους, αναγκάστηκαν να σταματήσουν την παροχή επείγουσας ιατρικής φροντίδας και να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους σε άλλες περιοχές, που πλήττονται από τις πρόσφατες συγκρούσεις.
Η διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση ήταν η μόνη που υποστήριζε το νοσοκομείο στη Μινγκόρα (Mingora) και παρείχε υπηρεσίες μεταφοράς ασθενών με ασθενοφόρα στο Σουάτ. Ο περιορισμός των δραστηριοτήτων των ΓΧΣ έρχεται σαν αποτέλεσμα της γενικότερης ανασφάλειας που επικρατεί στην περιοχή, καθώς και λόγω αρκετών περιστατικών που συνέβησαν εναντίον των ομάδων των ΓΧΣ.
«Ακόμα και πριν από αυτή τη νέα επίθεση, οι άμαχοι στο βορειοδυτικό Πακιστάν προσπαθούσαν ήδη να επιβιώσουν μέσα σε μία τρομακτική κατάσταση,» δηλώνει ο Μπρις ντε λε Βίνιε, συντονιστής του έργου των ΓΧΣ στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. «Σήμερα, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τα μπλόκα στους δρόμους και οι σφοδρές συγκρούσεις καθιστούν σχεδόν αδύνατο για τους αμάχους να φτάσουν στα νοσοκομεία και τις κλινικές. Είναι κυριολεκτικά εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση ακραίας βίας. Και είναι σχεδόν αδύνατο για τις ιατρικές ομάδες μας να τους βοηθήσουν».
Είναι άγνωστος ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις συγκρούσεις. Παγιδευμένοι στα σπίτια τους, δεν μπορούν να βγουν έξω για να αγοράσουν τρόφιμα, να βρουν καθαρό νερό και να επισκεφτούν έναν γιατρό, αν έχουν ανάγκη ιατρικής βοήθειας.
«Πρόκειται για μία εντελώς απαράδεκτη κατάσταση,» τονίζει ο Ντε λε Βινιέ. «Η κατάσταση έχει γίνει απελπιστική. Και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες τα πράγματα να γίνουν ακόμα χειρότερα. Αυτή τη στιγμή, την ώρα που οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι άμαχοι συνεχώς αυξάνονται, εμείς απλά δεν μπορούμε να οργανώσουμε τις απαραίτητες σωτήριες δραστηριότητές μας».
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν καταφύγιο σε άλλες περιοχές του Πακιστάν όπου επικρατεί περισσότερη ασφάλεια. Συνήθως φιλοξενούνται από οικογένειες ή μένουν σε πρόχειρους καταυλισμούς.