Η σχέση μεταξύ του αριθμού των εξεταστέων και της κινητοποίησής τους σε ένα διαγωνισμό έχει επανειλημμένα απασχολήσει τους επιστήμονες. Αυτό που αναρωτιούνται είναι εάν η ύπαρξη μεγάλου αριθμού «αντιπάλων» κινητοποιεί περισσότερο τον εξεταζόμενο ή τον αποθαρρύνει, αναφέρει σε δημοσίευμά του ο Economist.
Η σχέση μεταξύ του αριθμού των εξεταστέων και της κινητοποίησής τους σε ένα διαγωνισμό έχει επανειλημμένα απασχολήσει τους επιστήμονες. Αυτό που αναρωτιούνται είναι εάν η ύπαρξη μεγάλου αριθμού «αντιπάλων» κινητοποιεί περισσότερο τον εξεταζόμενο ή τον αποθαρρύνει, αναφέρει σε δημοσίευμά του ο Economist.
Με το ερώτημα αυτό ασχολήθηκαν δύο ειδικοί επιστήμονες που μελετούν τη συμπεριφορά, ο Στήβεν Γκαρσία από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ο Αβισαλόμ Τορ από το Πανεπιστήμιο της Haifa. Αυτό που διαπίστωσαν μετά τη μελέτη συγκεκριμένων παραδειγμάτων εξετάσεων ήταν ότι όσο περισσότεροι ήταν οι εξεταζόμενοι σε μία αίθουσα, τόσο χαμηλότερες ήταν οι επιδόσεις τους.
Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η απόδοση του εξεταζόμενου εξαρτάται από την προσωπικότητά του. Οι συμμετέχοντες που έχουν την τάση να κάνουν συγκρίσεις απογοητεύονται όταν συνειδητοποιούν ότι αναμετρώνται με μεγάλο αριθμό διαγωνιζομένων, με αποτέλεσμα να η απόδοσή τους να πέφτει. Αυτό συμβαίνει γιατί εκτιμούν την κατάσταση, υπολογίζουν τις πιθανότητες και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν αξίζει τον κόπο και έτσι δεν καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια.
Στο δημοσίευμά τους στο περιοδικό Psychological Science, ο δρ Γκαρσία και ο δρ Τορ κάνουν λόγο για το «n-effect» –την επίδραση που έχει ο αριθμός n στην απόδοση του ατόμου. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν είναι ότι τα εξεταστικά κέντρα πρέπει να έχουν μικρή έκταση –ή τουλάχιστον να έχουν όλα τον ίδιο αριθμό εξεταζόμενων– καθώς και ότι για να έχει κάποιος καλύτερες επιδόσεις θα πρέπει να καταπολεμήσει τις ανταγωνιστικές του τάσεις.