Θλιβερές αναμνήσεις ξύπνησαν σήμερα στην πόλη Χιροσίμα, 64 χρόνια μετά την πρώτη ρίψη ατομικής βόμβας στην παγκόσμια ιστορία. Ανακοινώνοντας την επίθεση το 1945, ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν, δήλωσε ότι ο μηχανισμός που εξερράγη ήταν 2.000 φορές ισχυρότερος από τη μεγαλύτερη βόμβα που είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ μέχρι τότε.
Θλιβερές αναμνήσεις ξύπνησαν σήμερα στην πόλη Χιροσίμα, 64 χρόνια μετά την πρώτη ρίψη ατομικής βόμβας στην παγκόσμια ιστορία. Περίπου 50.000 άνθρωποι, μαζί τους και επιζώντες της επίθεσης, συγκεντρώθηκαν για την επιμνημόσυνη δέηση.
Κατά την τελετή ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Τάρο ¶σο ανανέωσε τη δέσμευσή του, ότι η χώρα του θα συνεχίσει να τηρεί την αυτοεπιβληθείσα απαγόρευση όσον αφορά την απόκτηση, την παραγωγή ή την εισαγωγή πυρηνικών όπλων.
Ανακοινώνοντας τη ρίψη της ατομικής βόμβας, από το καταδρομικό USS Augusta, 64 χρόνια πριν, ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν, δήλωσε ότι ο μηχανισμός που εξερράγη ήταν 2.000 φορές ισχυρότερος από τη μεγαλύτερη βόμβα που είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ μέχρι τότε.
Πολλοί υποστηρίζουν πως η επίθεση αποτέλεσε για τους Αμερικανούς μία μεγάλη νίκη επί της Γερμανίας στον αγώνα για την κατασκευή όπλων βασισμένων στην ατομική ενέργεια.
Η βόμβα στοίχισε τη ζωή σε 140.000 ανθρώπους μόνο το 1945. ¶λλοι σκοτώθηκαν ακαριαία, άλλοι τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες. Ακριβής αποτίμηση της καταστροφής που προκλήθηκε δεν έγινε ποτέ, ωστόσο το τραγικό αυτό γεγονός αναδείχθηκε έκτοτε σύμβολο του αγώνα για τον πυρηνικό αφοπλισμό.
«Είδα και τις δύο βόμβες να πέφτουν και επέζησα»
Οποιοσδήποτε επέζησε της πρώτης στην ιστορία ρίψης ατομικής βόμβας, σίγουρα αισθάνθηκε ότι τα χειρότερα πέρασαν, μέχρι που ακολούθησε και η δεύτερη έκρηξη στο Ναγκασάκι. Η Καζούκο Σανταμάρου ήταν εκεί…
«Ποτέ δεν ήθελα να διηγηθώ την εμπειρία μου», είχε δηλώσει στο Observer η Σανταμάρου, σπάζοντας τη σιωπή της μετά από 60 χρόνια. «Δεν δημοσιοποίησα τίποτα, δεν μίλησα σε κανέναν, γιατί δεν ήθελα να ξέρει κανείς».
«Δεν μπορώ να ξεχάσω τα γεγονότα της 6ης και της 9ης Αυγούστου του 1945. Είδα τις ρίψεις και τα σύννεφα “μανιταριού” που ακολούθησαν μετά τις εκρήξεις κάθε μίας από τις ατομικές βόμβες». «Ήταν το πεπρωμένο μου να είμαι εκεί, αλλά ήμουν τυχερή και επέζησα», πρόσθεσε.
«Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου»
«Θυμάμαι να σκέφτομαι: Πέταξαν δεκάδες χιλιάδες βόμβες μόλις σε ένα λεπτό;», διηγείται ο κ. Ματσουσίμα, ο οποίος στις 6 Αυγούστου του 1945 βρισκόταν στο σχολείο του στη Χιροσίμα.
«Ανάμεσα στα θύματα, είδα πολλά 12χρονα κορίτσια και αγόρια με φοβερά εγκαύματα. Όταν μου έρχονται στο μυαλό δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Πηγές: Guardian, ΒΒC, ΑΠΕ-ΜΠΕ