Το υποξείδιο του αζώτου ή αλλιώς ιλαρυντικό αέριο, αποδεικνύεται ως η πιο επιζήμια χημική ένωση για το όζον του ανώτερου στρώματο της ατμόσφαιρας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στις ΗΠΑ.
Το υποξείδιο του αζώτου ή αλλιώς ιλαρυντικό αέριο, αποδεικνύεται ως η πιο επιζήμια χημική ένωση για το όζον του ανώτερου στρώματο της ατμόσφαιρας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στις ΗΠΑ.
Το γνωστό και ως «αέριο του γέλιου» –επειδή προκαλεί μεθυστική ευδιαθεσία σε όσους το εισπνέουν– δεν εμπίπτει σε καμία δεσμευτική διακρατική συμφωνία που να αφορά στη μείωση των εκπομπών, καθώς η επικινδυνότητά του αερίου είχε υποτιμηθεί μέχρι τώρα τόσο από τους επιστήμονες.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Εθνικής Διοίκησης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, το εν λόγω αέριο είναι το τρίτο ταχύτερα αναπτυσσόμενο στην ατμόσφαιρα και είναι ο κατεξοχήν υπαίτιος για την αραίωση του όζοντος.
Η δραστική μείωση των χλωροφθορανθράκων τα τελευταία 20 χρόνια σηματοδοτεί μια σημαντική επιτυχία στον τομέα του περιβάλλοντος. Παρ’ όλα αυτά, το υποξείδιο του αζώτου που προέρχεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα αποδεικνύεται ως η βασικότερη αιτία καταστροφής του αζώτου», δήλωσε ο επιβλέπων της έρευνας, δρ Ακιχεμπάλ Ραβισανκάρα.
Το υποξείδιο του αζώτου, το οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται στις ουσίες που απαγόρευσε η συμφωνία του Μόντρεαλ, εκπέμπεται από τα αζωτούχα λιπάσματα στο χώμα, την κοπριά των ζώων, την επεξεργασία των αποβλήτων και λυμάτων, τις καύσεις βιομάζας και ορυκτών καυσίμων, καθώς και ορισμένες βιομηχανικές διαδικασίες που εμπλέκουν το άζωτο.
Το εκπεμπόμενο αέριο ανεβαίνει ψηλά στη στρατόσφαιρα, όπου το μεγαλύτερο μέρος του διασπάται από την ηλιακή ακτινοβολία σε αβλαβή μόρια αζώτου και οξυγόνου. Ένα τμήμα του, όμως, δεν διασπάται και μπορεί να παραμείνει επί εκατοντάδες χρόνια στην ατμόσφαιρα, όπου αντιδρά με υψηλής ενέργειας άτομα οξυγόνου και παράγει μια πιο ακόμη πιο καταστροφική ουσία, το μονοξείδιο του αζώτου, το οποίο καταστρέφει το όζον.
Οι αμερικανοί ερευνητές προειδοποιούν ότι αν δεν ληφθούν μέτρα, το αέριο αυτό θα παραμείνει η κυριότερη αιτία καταστροφής του όζοντος καθ’ όλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Καθώς, μάλιστα, αποτελεί και «αέριο του θερμοκηπίου» συμβάλλοντας στην υπερθέρμανση του πλανήτη, ο περιορισμός του θα αποφέρει διπλό όφελος, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
Πηγή: ΑΠΕ