Μηνύματα προς τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς έστειλε ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος.
Μηνύματα προς τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς έστειλε ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος.
Απευθυνόμενος στους μαθητές ο κ. Ιερώνυμος αρχίζει με τους στίχους ενός ποιήματος και αναφέρεται με αυτή την αφορμή στους «ενάντιους ανέμους που εμποδίζουν την ανάσα του ανθρώπου που θέλει να είναι ελεύθερος».
Στη συνέχεια αναφέρεται «στο αγαθό της Παιδείας» τονίζοντας ότι δεν είναι «καθόλου σπάνιο φαινόμενο η Παιδεία, να θυσιάζεται στο βωμό της εξασφάλισης ενός αβέβαιου μέλλοντος».
Καταλήγει δε προτρέποντας τα παιδιά: «να μην ενδώσουν στις σειρήνες της επιλεκτικής κατάρτισης», να μη φοβηθούν «την αβεβαιότητα που πλήττει τις κοινωνίες μας, να μη δειλιάσουν μπροστά στο ενδεχόμενο της αποτυχίας και να μη συρρικνώσουν τα όνειρα τους». Αντίθετα, τα παρακινεί να «διψάσουν για την αλήθεια». «Απλώστε τα όνειρα σας. Αναζητείστε την ουσία των πραγμάτων . Δημιουργείστε τον εαυτό σας», τονίζει.
Απευθυνόμενος στους εκπαιδευτικούς επισημαίνει: «Επιθυμώ μόνο να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε, να διαλεχθούμε και να υπερβούμε. Δεν με ενοχλεί η διαφωνία. Σαν πατέρας πολλά χρόνια ασκούμαι σε αυτή. Δεν με ενοχλεί ότι ίσως ``η μνήμη να είναι απλώς το φιλολογικό ψευδώνυμο της λήθης`` αρκεί να μην αφανίζεται η έγνοια για τα παιδιά μας. Μου αρκεί η υπέρβαση. Η δυνατότητα να αλλάζουμε ζωή, όταν ο ποιητής τονίζει το λάθος με θαυμαστικό».
Συνεχίζοντας τονίζει: «Απαιτείται από όλους μας αυτός ο αγώνας. Για πολλούς λόγους. Θα μνημονεύσω μερικούς:
1. Η βία, ογκηρή και βροντώδης, σέρνεται (ξανά) σαν ερπετό αποκαλύψεως, σπαράσσοντας τη σάρκα του ανθρώπου, για να αποστή του Χρέους του... . Η βία των νέων δηλώνει διαμαρτυρία στην απουσία ή στην παραμόρφωση της πατρότητας.
2. Όπως υποστηρίζουν πολλοί σύγχρονοι διανοητές, η εποχή μας δεν επιθυμεί πρόσωπα με ρόλους αλλά άτομα. Μονάχα άτομα ανέστια και ξεριζωμένα από κάθε παρελθόν και επιπλέον ρηχά και ετερόνομα, εξαιτίας του φόβου μην παρεκκλίνουν από τους κανόνες της μόδας. ¶τομα που συμπεριφέρονται στους άλλους ανθρώπους σαν να ήταν “αντικείμενα κατανάλωσης”. ¶τομα, τέλος, για τα οποία το δυσκολότερο πράγμα είναι να μπορέσουν να αγαπήσουν τον πλησίον τους.
3. Τα παιδιά μας ωθούνται να επιλέξουν ένα κόσμο που δεν έχει παρελθόν. Δεν υπάρχουν σε αυτόν μεγάλες πνευματικές αξίες, παραδόσεις. Δεν υπάρχουν κείμενα τα οποία θα μυούν το νέο στην περιπέτεια της ανακάλυψης. Αντίθετα, όλα και η εκπαίδευση μετατρέπεται σε τεχνική που ετοιμάζει καταναλωτές.
Είναι σαφές ότι απαιτείται από εμάς μια πατρότητα, η οποία είναι κατΆ εικόνα της θείας. Τα παιδιά μας χρειάζονται την πατρότητα της περιχώρησης αγάπης και ελευθερίας, ενότητας και διαφοράς. Μια πατρότητα συνώνυμη της δωρεάς όπως τη διαπιστώνουμε στην παραβολή του φιλεύσπλαχνου πατέρα».
ΑΠΕ - ΜΠΕ