Δικαίωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) τον 71χρονο Μιχαήλ Αποστολάκη, στην προσφυγή του εναντίον της Ελλάδας, για «την αυτόματη απώλεια των κοινωνικών του δικαιωμάτων και της σύνταξής του, ύστερα από καταδίκη του για ποινικό αδίκημα».
Δικαίωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) τον 71χρονο Μιχαήλ Αποστολάκη, στην προσφυγή του εναντίον της Ελλάδας, για «την αυτόματη απώλεια των κοινωνικών του δικαιωμάτων και της σύνταξής του, ύστερα από καταδίκη του για ποινικό αδίκημα».
Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε την παραβίαση του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την προστασία της ιδιοκτησίας.
Ο κ. Αποστολάκης δικαιούται να εισπράξει από το ελληνικό κράτος αποζημίωση 23.327,64 ευρώ για υλική ζημία, ποσό 1.000 ευρώ για ηθική οδύνη και 1.700 για τα δικαστικά έξοδα.
Σύμφωνα με το ΕΔΑΔ, ο Μιχαήλ Αποστολάκης από την ηλικία των 16 ετών εργάσθηκε στο Ταμείο του ΤΕΒΕ, όπου και έφθασε να γίνει διευθυντής του τμήματος των συντάξεων.
Το Μάρτιο του 1998 κρίθηκε ένοχος σε δεύτερο βαθμό για παραχάραξη σειράς ασφαλιστικών βιβλιαρίων εις βάρος του ΤΕΒΕ και καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκιση. Απελευθερώθηκε το Δεκέμβριο του 1998, ύστερα από συμψηφισμό των χρόνων έκτισης ποινής του και της προφυλάκισής του.
Πριν το 1998 είχε αναγνωρισθεί στον κ. Αποστολάκη το δικαίωμά του για σύνταξη, ύστερα από 30 και πλέον χρόνια εργασίας.
Το Δεκέμβριο του 1998, όμως, το ΙΚΑ ακύρωσε την απόφαση συνταξιοδότησής του, μεταφέροντας μέρος της σύνταξης στη γυναίκα και την κόρη του. Χωρίς σύνταξη, όμως, ο προσφεύγων στερείται και του δικαιώματος ιατρικής περίθαλψης.
Η ελληνική δικαιοσύνη υποστήριξε ότι η στέρηση των κοινωνικών του δικαιωμάτων αποσκοπούσε στον παραδειγματισμό των υπαλλήλων, ώστε «να εξασφαλισθεί η σωστή λειτουργία και η φερεγγυότητα της δημόσιας διοίκησης».
Το ΕΔΑΔ έκρινε ότι η απώλεια των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και της κοινωνικής ασφάλισης «αποτελεί διπλή ποινή που έχει ως συνέπεια να στερήσει ένα άτομο που έχει φθάσει στη συντάξιμη ηλικία, από τα βασικά μέσα επιβίωσής του».
Σύμφωνα πάντα με το ΕΔΑΔ, ένα τέτοιο μέτρο δεν συμβαδίζει ούτε με την αρχή της κοινωνικής επανένταξης που υποστηρίζεται από τον κώδικα ποινικού δικαίου των χωρών που έχουν συνυπογράψει τη Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ούτε με το πνεύμα αυτής.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ