Στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου του 2008, οι ρεπουμπλικάνοι προσπάθησαν να αμαυρώσουν τον Μπαράκ Ομπάμα, χαρακτηρίζοντας τον τη «μεγαλύτερη διασημότητα του κόσμου» και συγκρίνοντας τον με την Πάρις Χίλτον και την Μπρίτνι Σπίαρς.
Ενα χρόνο μετά τις εκλογές, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Αμερικής εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη διασημότητα του κόσμου, αν και τα ποσοστά δημοφιλίας του έπεσαν από τα υψηλότερα όλων των εποχών.
«Οι Κένεντι προανήγγειλαν την κομψότητα, οι Κλίντον έφεραν τη νεότητα αλλά οι Ομπάμα έχουν όλα τα εξωτικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης διασημότητας που προκαλεί την περιέργεια», λέει η συγγραφέας Ουέντι Σαξ σε άρθρο της στον ιστότοπο Huffington Post με τίτλο: «το πρώτο ζευγάρι - σαν κι εμάς, μονάχα καλύτεροι».
«Ο Ομπάμα είναι η ιδανική εικόνα της Αμερικής, αντιπροσωπεύει το όνειρο του αυτοδημιούργητου ανθρώπου και μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, την έννοια του ιδανικού πυρήνα οικογένειας», σχολιάζει ο καθηγητής κοινωνιολογίας Ντέηβιντ Αλ, του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στο Λος ¶ντζελες.
Η επανάσταση που γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2008 διατηρεί μεν τη δυναμική του μετασχηματισμού, αλλά έχει χάσει τον νεανικό ενθουσιασμό εκείνης της πρώτης νύχτας που χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν το γεγονός του αιώνα.
Λίγες στιγμές στην πρόσφατη ιστορία γέννησαν τόσες ελπίδες όσες εκείνη η νύχτα. Ο κόσμος εξακολουθεί να έχει μεγάλες ελπίδες, όπως δείχνει και η πρόσφατη απονομή του Νόμπελ ειρήνης στον Ομπάμα. Στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, όμως, υπάρχει εμφανής ανησυχία, τόσο στη Δεξιά όσο και στην Αριστερά.
Τίποτα σοβαρό δεν έχει συμβεί που να αμφισβητεί την ικανότητα του Ομπάμα να γράψει ιστορία. Η κυβέρνησή του δεν έχει διαπράξει σοβαρά λάθη. Η χώρα βγαίνει από την οικονομική κρίση, οι πληγές που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση επουλώνονται, ενώ έχουν αναληφθεί φιλόδοξες πρωτοβουλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μέτωπο. Αυτό που δεν έχει πετύχει όμως ακόμη ο Ομπάμα είναι να δώσει ένα στίγμα της προεδρίας του. Πολλοί στην Ευρώπη ίσως να θεωρούν ήδη αρκετό ότι εξελέγη ένας μαύρος στον Λευκό Οίκο. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό στην Αμερική. Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν αυτή τη δυσαρέσκεια: ο Ομπάμα έχει χάσει πάνω από δέκα μονάδες από τις 20 Ιανουαρίου και η δημοτικότητά του κυμαίνεται σήμερα από 50% ως 55% - ένα ποσοστό θετικό, αλλά όχι μεγαλειώδες. Η μείωση αυτή είναι μεγαλύτερη στην κατηγορία των ψηφοφόρων που δηλώνουν ανεξάρτητοι, και είναι εξ ορισμού οι πιο απαιτητικοί.
Η αχίλλειος πτέρνα του Ομπάμα είναι σήμερα η έλλειψη απτών αποτελεσμάτων για τους αμερικανούς πολίτες. Και η έλλειψη αυτή είναι πιο αισθητή αν συγκρίνει κανείς τη σημερινή κατάσταση με τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί. Οι αλλαγές καθυστερούν (υγεία, ενέργεια), οι υποσχέσεις επαναδιατυπώνονται(μετανάστευση, δικαιώματα των ομοφυλοφίλων), τα χρονοδιαγράμματα παρατείνονται (Ιράν, Αφγανιστάν). Ακόμη και στον τομέα όπου η πρόοδος είναι εμφανής, την οικονομία, αργεί η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Ο Ομπάμα ανακαλύπτει τη δυσκολία της εκπλήρωσης των προεκλογικών του εξαγγελιών. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει με το Γκουαντάναμο είναι η καλύτερη απόδειξη. Αυτό που τον δυσκολεύει όμως περισσότερο είναι ο χαρακτήρας του, το γεγονός ότι θέλει να ακούει πολλές και διαφορετικές απόψεις προτού λάβει μια απόφαση. Οι αντίπαλοί του εκμεταλλεύονται αυτό το χαρακτηριστικό και τον κατηγορούν για έλλειψη αποφασιστικότητας. Η απάντηση του Ομπάμα λέγεται «μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας». Παρόλο που δεν είναι βέβαιο ότι θα υπογραφεί το νέο σύστημα μέχρι το τέλος του χρόνου, είναι πολύ πιθανό να μπορέσει ο αμερικανός πρόεδρος να γιορτάσει σύντομα την πρώτη του νίκη.
Πιο αθόρυβες, αλλά εξίσου σημαντικές αλλαγές σχεδιάζονται και στην εκπαίδευση, ενώ το Κογκρέσο εξετάζει ήδη τη μεταρρύθμιση της ενέργειας.
Στον εξωτερικό τομέα, η πιο σημαντική απόφαση που καλείται να λάβει ο Ομπάμα αφορά το Αφγανιστάν. Παραλλήλως, διαμορφώνεται ένα πλαίσιο συνεργασίας με την Κίνα, προχωρούν οι διαπραγματεύσεις με το Ιράν και προωθείται η συμφωνία αφοπλισμού με τη Ρωσία.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια επανάσταση ή σε μια μνημειώδη διάψευση των ελπίδων; Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα με βεβαιότητα αν ο Ομπάμα θα είναι ένας νέος Ρούσβελτ ή ένας νέος Κάρτερ. Συγκρίνοντάς τον πάντως με τον Μάο, και το Στάλιν, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν κατορθώσει να σπείρουν αμφιβολίες μεταξύ των πιο απλοϊκών και των λιγότερο πληροφορημένων ψηφοφόρων.
Πηγή: El Pais, ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γερμανικό Πρακτορείο