Στο ερώτημα εάν οι κορυφαίες επιδόσεις στο στίβο είναι αποτέλεσμα σκληρής προπόνησης μόνο ή και ιδιαίτερων ανατομικών χαρακτηριστικών, η απάντηση είναι η σωματική διάπλαση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Στο ερώτημα εάν οι κορυφαίες επιδόσεις στο στίβο είναι αποτέλεσμα σκληρής προπόνησης μόνο ή και ιδιαίτερων ανατομικών χαρακτηριστικών επιχείρησε να ρίξει φως μια επιστημονική ομάδα, η οποία εξέτασε την ανατομία των σπρίντερ και διαπίστωσε ότι η σωματική τους διάπλαση διαφέρει από εκείνη των κοινών θνητών.
Η Σαμπρίνα Λι από το Simon Fraser University του Βανκούβερ και ο Στίβεν Πιάτσα από το Pennsylvania State University των ΗΠΑ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι αθλητές ταχύτητας έχουν μεγαλύτερη αναλογία μυϊκών ινών στα πόδια από τους συνηθισμένους ανθρώπους.
Συγκεκριμένα, οι καθηγητές αναφέρουν στην έκθεσή τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Experimental Biology, ότι τα δάκτυλα των ποδιών στους σπρίντερ έχουν μέσο μήκος 8,2 εκατ. και είναι σημαντικά μακρύτερα από τους μη αθλητές των οποίων τα δάχτυλα έχουν μήκος 7,3 εκατ.
Διαφορές διαπιστώθηκαν, επίσης, και σε άλλα στοιχεία της ανατομίας του ποδιού, οι οποίες συνάγουν στο συμπέρασμα ότι οι πρωταθλητές του στίβου έχουν καλύτερη επαφή με το έδαφος, γεγονός που τους βοηθά να αναπτύσσουν μεγαλύτερη ταχύτητα.
Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι οι ανατομικές αυτές διαφοροποιήσεις των αθλητών είναι απόρροια της εντατικής τους προπόνησης. Κάτι τέτοιο, όμως, είναι μάλλον απίθανο, υποστηρίζει ο Economist. Το πιθανότερο είναι ότι επιβεβαιώνεται το ρητό των προπονητών ότι «οι μεγάλοι σπρίντερ γεννιούνται, δεν γίνονται».