Ο Νίκος Νιόπλιας φάνηκε σίγουρος για τον εαυτό του, χαρακτήρισε τον Παναθηναϊκό σαν «πρωτοχρονιάτικο λαχνό» ενώ επεσήμανε ότι λείπει ένας... killer από την «πράσινη» άμυνα!
Ο Νίκος Νιόπλιας φάνηκε σίγουρος για τον εαυτό του, χαρακτήρισε τον Παναθηναϊκό σαν «πρωτοχρονιάτικο λαχνό» ενώ επεσήμανε ότι λείπει ένας... killer από την «πράσινη» άμυνα!
Αναλυτικά όσα είπε ο Νίκος Νιόπλιας σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτικό σταθμό:
-Για τα πρώτα συναισθήματα μετά την πρώτη νίκη στον πάγκο του Παναθηναϊκού:
Δεν το κρύβω ότι υπήρχε πίεση, είναι λογικό αυτό. Μια στιγμή εκεί που βρίσκεσαι στο σπίτι σου, σε καλεί ένας τόσο μεγάλος σύλλογος να αναλάβεις προπονητής. Το βάρος όπως ξέρετε δεν είναι μικρό.
Δεν είναι μόνο ότι σε καλεί ο σύλλογος. Πρέπει αμέσως μέσα σε τρεις ημέρες να δώσεις ένα δύσκολο παιχνίδι. Ένα ματς στο οποίο μπορούμε να πούμε ότι παιζόταν και όλη η χρονιά για μας. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα δύσκολα καλύπτεται ένα αβαντάζ τεσσάρων και πέντε βαθμών.
-Για το αν είχε άγχος στην πρώτη εμφάνιση:
Θα σας μιλήσω ειλικρινά. ¶γχος δεν είχα, όπως δεν είχα και όταν έπαιζα μπάλα. Απλώς είχα την αγωνία πως θα εξελιχθεί το ματς.
Μέσα από την Εθνική ομάδα έχω ξεπεράσει το άγχος των παιχνιδιών και με βοήθησε πάρα πολύ αυτό. Το άγχος είχε δημιουργηθεί τότε στα πρώτα παιχνίδια των Εθνικών ομάδων. Στο δεύτερο, στο τρίτο, στο πρώτο τουρνουά… Μετά ήταν όλα για μένα πολύ απλά, έτσι κάπως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση. Αλλά πίεση λογικά είχα. Είχα πίεση χρόνου, είχα πίεση αποτελέσματος.
Τα παιδιά δε με γνωρίζανε και ούτε εγώ δε γνώριζα τη νοοτροπία τους. Παίζαμε με ένα αντίπαλο ο οποίος προερχότανε από μία σπουδαία εκτός έδρας νίκη και ήταν ανεβασμένος ψυχολογικά. Οπωσδήποτε δεν ήταν εύκολο το παιχνίδι και όποιος παίζει με τον Παναθηναϊκό, είτε με τον Ολυμπιακό, είτε με τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες θέλει να δώσει κάτι παραπάνω για να τις κοντράρει.
Περιμέναμε αυτή την αντίδραση, όμως αντιδράσαμε και εμείς σωστά σε ορισμένα διαστήματα του παιχνιδιού.
-Για το ματς με τον Ηρακλή:
Θέλαμε πάρα πολύ το παιχνίδι και κινηθήκαμε πολύ βιαστικά στην αρχή του παιχνιδιού.
Ξεκινήσαμε πολύ γρήγορα, πολύ βιαστικά, μπορώ να πω ότι κάναμε ένα καλό ξεκίνημα για ένα δεκάλεπτο και μετά σαν να κατεβάσαμε ένα διακόπτη και για ένα εικοσάλεπτο χαθήκαμε και δεν είχαμε προσανατολισμό στο γήπεδο. Σε αυτό το δεκάλεπτο που μπήκαμε δυνατά δε βρίσκαμε ανταπόκριση, δε κάναμε φάσεις και κάπου είδα ότι βρίσκουμε δυσκολίες.
Τελειώσαμε καλά το ημίχρονο παίζοντας σωστά στο τελευταίο δεκάλεπτο, 35 με 45. Στην ανάπαυλα λογικό είναι να μιλήσουμε για τα προβλήματα και να θέλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Διαλέξαμε να κάνουμε μία αλλαγή με το Χριστοδουλόπουλο και νομίζω ήταν πετυχημένη η αλλαγή μας.
Στο δεύτερο ημίχρονο και μετά το 65 νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα, πήραμε δίκαια το αποτέλεσμα που θέλαμε, αλλά αγχωθήκαμε λίγο από δικά μας λάθη. Αν δεν κάναμε εμείς τα ατομικά μας λάθη νομίζω ότι θα ήταν πιο εύκολο το τελικό αποτέλεσμα.
-Για το άγχος που ίσως να είχαν οι παίκτες:
Πιστεύω την πίεση που είχα εγώ είχανε και τα παιδιά. Λογικό είναι να την έχουν, γιατί γνωρίζουν ότι ο Παναθηναϊκός και γενικά οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό δεν έχουν εύκολα παιχνίδια.
Εύκολο το κάνεις εσύ με την απόδοση σου. Στο διάστημα που παίξαμε λίγο καλά δεν καταφέραμε να κάνουμε εύκολο το ματς για εμάς. Μετά πέσαμε πάρα πολύ και αυτό μας δημιούργησε περισσότερη πίεση. Ευτυχώς όμως, έχουμε εμπειρία, έχουμε ιστορία σαν ομάδα, έχουμε καλό υλικό και έτσι αντεπεξήλθαμε στη δυσκολία του παιχνιδιού
-Για το αν είπε κάτι στον Νίνη:
Ο Σωτήρης δεν έκανε δώρο σε μένα, έκανε στην ομάδα και στον εαυτό του. Πολλές φορές το λέω είτε προπονώ ένα παιδί 17 χρονών, είτε επαγγελματίες και τόσο μεγάλα ονόματα να ξέρουν ότι όταν σεβαστούν τον εαυτό τους, ο κάθε ποδοσφαιριστής, σέβεται εμένα, σέβεται το σύλλογο, σέβεται τον κόσμο.
Όταν αυτός ευχαριστηθεί και παίξει καλά, ευχαριστιέται και ο προπονητής, ευχαριστιέται και ο φίλαθλος. Πρώτα θέλω αυτός να ευχαριστιέται, πρώτα αυτός θέλω να πει, «ξέρεις κάτι; Βοήθησα» και μετά το εισπράττουμε όλοι. Αυτό πρέπει να κυριαρχεί μέσα στην ομάδα.
Σε ότι αφορά τον Σωτήρη θέλω να βλέπω χαμόγελο στο πρόσωπο του γιατί είναι σε μία ηλικία που πρέπει να του έρχονται τέτοιες στιγμές.
Ο Σωτήρης μπορούμε να πούμε ότι είναι το ανερχόμενο μας αστέρι και γενικά του ελληνικού ποδοσφαίρου και πρέπει να έχει τέτοιες συμμετοχές. Πρέπει να συμμετέχει σε γκολ, πρέπει να συμμετέχει σε φάσεις, πρέπει να συμμετέχει στη δημιουργία φάσεων και ίσως αυτό του δώσει ακόμη περισσότερο αυτοπεποίθηση στον εαυτό του. Γιατί το έχει, τον ξέρω από τις μικρές εθνικές ομάδες.
Μπορεί να κάνει την ντρίμπλα, να μπει μέσα με αριστερό πόδι, να σουτάρει με δεξί πόδι, κάτι το οποίο δεν έκανε τον τελευταίο χρόνο στον Παναθηναϊκό.
-Για το αν του έδωσε συγχαρητήρια:
Συγχαρητήρια δίνω σε όλα τα παιδιά. Συγχαρητήρια τους έδωσα και το πρωί που κάναμε προπόνηση. Πριν ξεκινήσουμε, τους είπα «Πρέπει να σας συγχαρώ για την προσπάθεια που κάνατε, για το αποτέλεσμα που πήραμε, και πρέπει να σας συγχαρώ και να είμαστε όλοι χαρούμενοι γιατί η προσπάθεια και το αποτέλεσμα συνδυαστήκανε. Αυτό είναι το πιο σημαντικό».
-Για τους Λέτο και Σαλπιγγίδη:
Να μην το ξεχνάμε και αυτό, γιατί μας λείπανε παίκτες. Έλειπε ο Λέτο που είναι μία από τις μεταγραφές της ομάδας μας. Έλειπε ο Σαλπιγγίδης που είναι ο βασικός μας δεξιός χαφ – εξτρέμ. Ελειπε ο Σαριέγκι που έπαιξε σχεδόν όλα τα παιχνίδια στην άμυνα μας και επιλέξαμε μία τετράδα αμύνης, πέρα από τον τελευταίο ποδοσφαιριστή η οποία ήταν κάπως καινούρια.
Εγώ διάλεξα αυτή την άμυνα, γιατί γνώριζα ότι και ο Γιούρκας δε θα παίξει την Τετάρτη και δεν πρέπει να αλλάζω σαν προπονητής συνεχώς κορμό. Πρέπει να βρω ένα κορμό. Διαπίστωσα ότι αφού δεν παίζει ο Σαριέγκι, δε θα παίξει και ο Γιούρκας την Τετάρτη, καλό είναι να παίξω δύο συνεχόμενα παιχνίδια με την ίδια αμυντική γραμμή. Το έκανα αυτό για να υπάρχει ένας συνδυασμός, να υπάρχει επικοινωνία με τον τερματοφύλακα και με όλους.
Σε συνδυασμό με το ότι και ο Ηρακλής θα έβαζε 4–4–2 όπως περιμέναμε, γιατί είτε έπαιζε ο Ντίκα, είτε όχι, θα παίζανε οι δύο ψηλοί. Τους είχα δει σαν ομάδα. Ο Ντίκα είναι ένας παίκτης που είναι κοντά στο φορ, άρα σαν να παίζανε και αυτοί όταν κάνανε επίθεση 4–2– 4, άρα ήθελα μία καθαρά αμυντική γραμμή.
-Για τα παιδιά από την Ελπίδων, όπως ο Δημούτσος, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Πετρόπουλος:
Έχω πάρα πολλά παιδιά, όπως είχα και πάρα πολλά παιδιά αντιπάλους. Όπως ο Γιάντσης, ο Ιωαννίδης, ο Γιαννούλης, ο Περπερίδης, ο Ηλιάδης. Στο Καυτανζόγλειο έπαιξαν πολλά παιδιά που τα γνωρίζω και με χαροποιεί πάρα πολύ αυτό το γεγονός.
-Για την άμυνα:
Όταν μιλάμε σε ομαδικό επίπεδο, μιλάμε για συνολική προσπάθεια, άμυνας και επίθεσης. Το κακό που είχαμε το Σάββατο ήταν πως είχαμε αδυναμίες στην άμυνα που δεν πρέπει να έχουμε.
Κόβαμε πολύ χαμηλά την κάθε προσπάθεια του Ηρακλή, δηλαδή τους αφήναμε έπαιρναν την μπάλα γυρίζανε και την κόβαμε την τελευταία στιγμή, είτε με τάκλιν, είτε με υπερπροσπάθεια. Αυτό δεν πρέπει να το κάνεις όταν είσαι μεγάλη ομάδα. Πρέπει πάντα να κόβουμε τις φάσεις εν τη γενέσει της, δηλαδή πολύ ψηλά ώστε να μην δημιουργούνται προβλήματα. Αυτό πρέπει να το κάνουμε είτε βγαίνοντας καθαρά πρώτοι στην μπάλα, είτε έχοντας μια καλή λειτουργία αμυντική.
Δε μπορεί ένα σωματείο όπως είναι ο Παναθηναϊκός, να παίζουμε το παιχνίδι 50-50, δηλαδή τρεις επιθέσεις εμείς, τρεις ο Ηρακλής.
Πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιθέσεων εμείς.
Μετά την επίτευξη του γκολ, αλλάξαμε λίγο τον τρόπο παιχνιδιού με την τριάδα στο κέντρο. Περάσαμε το τελευταίο εικοσάλεπτο πάρα πολύ καλά, δεν είχανε κάποια φάση, αν εξαιρέσουμε τη φάση του Κατσιαμπή.
-Για το αν χρειάζεται ενίσχυση:
Εγώ είμαι καινούριος στην ομάδα, δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα. Σίγουρα όταν κτίζεις μία ομάδα, και λέμε τώρα για την αμυντική γραμμή, σίγουρα χρειάζεσαι ένα παίκτη να γνωρίζει μπάλα, και σίγουρα χρειάζεσαι ένα παίκτη που λένε στην ποδοσφαιρική γλώσσα ένα “Killer” στο ένας-εναντίον-ενός, να είναι καλός στο ψηλό παιχνίδι, στις μονομαχίες να μπορεί να βγει δεξιά – αριστερά και να είναι καλός.
Πάντα μία ομάδα χτίζεται έτσι, όταν έχεις δύο παίκτες που κινούνται με τα ίδια χαρακτηριστικά είναι δύσκολο. Μία ομάδα όπως είμαστε εμείς δεν έχουμε δεύτερο αριστεροπόδαρο μέσο, δηλαδή βλέπεις ότι έλειπε ο Λέτο και έπαιξε χαφ ο Χριστοδουλόπουλος, έπαιξε χαφ ο Καραγκούνης που είναι δεξιός και έκανε τον αριστεροπόδαρο.
Ο Ζιλμπέρτο, ο Σιμάο, ο Τζιόλης, ο Κλέιτον, ο Κατσουράνης, όλο τους χρησιμοποιούν το δεξί τους πόδι. Στο χτίσιμο μίας ομάδας πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι τώρα και να τα αλλάξω, γιατί το υλικό είναι πολύ καλό. Ότι προβλήματα αντιμετωπίζουμε, ομαδικά θα μπορέσουμε να τα λύσουμε.
Αυτό έτσι δημιουργήθηκε γιατί και οι αμυντικοί μας σε ατομικό επίπεδο είναι καλοί, αλλά δημιουργήθηκε ανασφάλεια. Κάνοντας ένα λάθος μετά ήρθε ο φόβος, μετά η υπερπροσπάθεια για να το αλλάξεις και η κατάσταση που δημιουργήθηκε είναι δύσκολη.
-Για τους «κομμένους»:
Κοιτάξτε εκτός του Δημούτσου που δεν τον βρήκα εδώ, γιατί δεν προπονείται καν με την ομάδα, όλοι οι άλλοι φυσικά και είναι στα πλάνα μας, αλλά υπάρχει σειρά προτεραιότητας.
Υπάρχουν παιχνίδια που έχει αναγκαιότητα να πάρεις κάποιον και σε άλλο παιχνίδι κάποιον άλλο. Μου δώσανε ένα αριθμό παικτών 27 με αυτούς θα πρέπει να δουλέψουμε. Φυσικά και μπορούν να αγωνιστούν.
-Για τον Παναθηναϊκό που φαντάζετε:
Το να πω γενικά για το πώς φαντάζομαι τον Παναθηναϊκό δε μπορώ να το κάνω. Έχω ένα πεντάμηνο συμβόλαιο και μέσα σε αυτό το διάστημα πρέπει να κάνω τα αδύνατα δυνατά για να πετύχει η ομάδα τους στόχους της.
Ευτυχώς είμαστε σε όλους τους στόχους μέσα και θα προσπαθήσουμε να τους κατακτήσουμε. Αν τώρα έχω το χρόνο, έχω την καλή πορεία και μου δώσουν το δικαίωμα να συνεχίσω, έχω πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης από πολλά που βρήκα τώρα εδώ πέρα, τα οποία δεν είναι όμως της στιγμής. Ο καθένας έχει μία φιλοσοφία.
Ο προπονητής που είναι από την Ολλανδία έχει μία φιλοσοφία που τη σέβομαι και την ξέρω πολύ καλά, ο προπονητής από την Ισπανία που πηγαίνει σε πολλά σεμινάρια έχει μία άλλη φιλοσοφία, ο προπονητής που πηγαίνει στη Γερμανία έχει μία άλλη φιλοσοφία. Εμείς πρέπει να μπορέσουμε από όλους αυτούς να παίρνουμε τα καλά τους.
Νομίζω όμως ότι και εμείς εδώ στην Ελλάδα σιγά-σιγά φτάνουμε στο επίπεδο τους. Γιατί και εγώ μπορεί να γεννιόμουνα στην Ολλανδία και να προπονούσα τον ¶γιαξ, γεννήθηκα στην Ελλάδα και είμαι προπονητής στον Παναθηναϊκό. Γεννήθηκε ο Γκουαρντιόλα στην Ισπανία και είναι προπονητής στη Μπαρτσελόνα. Η ελληνική ομοσπονδία έχει προχωρήσει πολύ μετά το 2004, μας έδωσε το δικαίωμα να αποκτήσουμε δίπλωμα professional και δε νομίζω ότι έχουμε διαφορές μεγάλες από το εξωτερικό.
Για το αν ήρθε η ώρα για πρωτάθλημα:
Έζησα γενικά τον πρωταθλητισμό στον Παναθηναϊκό, αλλά και στον ΟΦΗ, γιατί το να βγαίνει ο ΟΦΗ τότε ΟΥΕΦΑ ήταν σαν πρωτάθλημα γιατί αυτός ήταν ο στόχος. Πήγαμε 5 φορές στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, παίξαμε δύο φορές σε τελικό κυπέλλου.
Δεν έχω πρόβλημα με την πίεση, δεν έχω άγχος. Ο Παναθηναϊκός είναι ένα σωματείο που έχει αλλάξει. Θεωρώ ότι αυτό το σωματείο είναι κολοσσός για τα ελληνικά δεδομένα, δεν περίμενα να βρω τόσο μεγάλη αλλαγή. Έχει προχωρήσει πάρα πολύ και αν εμείς δεν προχωρήσουμε προπονητικά θα μας αποβάλλει αυτό το σύστημα.
Δε μπορώ να λέω μεγάλα λόγια στο ποδόσφαιρο γιατί δε ξέρεις τι σου ξημερώνει, όσα φέρνει το δευτερόλεπτο δε τα φέρνει ο χρόνος όλος, και εγώ καθόμουν σπίτι μου για καφέ και με πήραν τηλέφωνο και μου ζήτησαν να έρθω από τα γραφεία για να αναλάβω τον Παναθηναϊκό.
Ήταν για μένα κάτι σαν «Πρωτοχρονιάτικος λαχνός», είπα αμέσως «ναι, θα τον αναλάβω».
Για το αν αφουγκράζετε την ανάγκη των φιλάθλων και των ανθρώπων του Παναθηναϊκού για τον τίτλο;
Αυτές οι ομάδες ζουν για να πετυχαίνουν το στόχο τους. Πρέπει να μάθεις να ζεις με την πίεση. Η πίεση που υπάρχει δεν είναι αυτή που έχουν στο εξωτερικό. Εδώ καταγράφονται τα πάντα. Εχεις πίεση από παντού και δεν μπορεί και να απαντάς και να λες τον τρόπο που σκέφτεσαι αν δεν είναι κάτι σωστό που γράφεται η όχι.
-Για το αν ο Παναθηναϊκός είναι ώριμος για το πρωτάθλημα φέτος;
Ο Παναθηναϊκός πάντα πρέπει να είναι ώριμος για το πρωτάθλημα, δεν νοείται να μην πηγαίνει για πρωτάθλημα, δε νοείται ο Ολυμπιακός να μην πηγαίνει για πρωτάθλημα, δε νοείται η ΑΕΚ…
Είναι καλό που έχουμε που έχουμε αυτή την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα; Και το προϊόν του πρωταθλήματος δεν είναι καλό και δεν είναι ανταγωνιστικό. Ο Παναθηναϊκός φτιάχτηκε για να παίρνει το πρωτάθλημα. Φυσικά είναι αναστρέψιμες καταστάσεις, όπως ήμασταν μπροστά έτσι ήρθαμε και πίσω και με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να ξαναπάμε μπροστά.
-Για το που πιστεύετε θα κριθεί ο τίτλος.
Κανείς δε ξέρει που θα κριθεί, γιατί βλέπεις πόσες εναλλαγές μπορούν να γίνουν στο πρωτάθλημα. Για αυτό πρέπει να έχουμε σοβαρότητα. Κάθε παιχνίδι στον Παναθηναϊκό είναι δύσκολο, βλέπεις πως ανατρέπονται τα πάντα στο ποδόσφαιρο.
-Για το ματς με τη Ντιναμο;
Σας έχω πει ότι κάθε παιχνίδι στον Παναθηναϊκό πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα, πόσο μάλιστα αυτό που θα μας δώσει την πρόκριση στον επόμενο γύρο. Ο στόχος μας είναι αυτός.
Όσο και αν δεν δόθηκε από την αρχή η έμφαση σε αυτό το στόχο, είναι ένας στόχος που δεν πρέπει να παραβλέπεται. Πρέπει να ξεκινάς, να μπαίνεις στα βαθιά και να προχωράς, δεν παρατάμε τίποτα. Πρωταρχικός στόχος είναι το πρωτάθλημα αλλά έχουμε πολλούς παίκτες.
-Για το αν είναι μεγάλη προπονητική πρόκληση ο Παναθηναϊκός;
Σας είπα ότι ήταν «πρωτοχρονιάτικος λαχνός» για μένα. Όλοι λένε πρέπει να ξεκινάς σιγά-σιγά, πρέπει να κάνεις το αγροτικό σου, όλες αυτές τις βλακείες που ακούμε δεξιά αριστερά.
ΓιΆ αυτό και εγώ δεν ήθελα ποτέ να πάω σε μικρότερη κατηγορία αν και είχα προτάσεις. Ήθελα να δουλεύω απερίσκεπτος για το ποδόσφαιρο μέσα από την ομοσπονδία, να πηγαίνω στα σεμινάρια μου, να συμμετέχω σε σεμινάρια στα οποία είχα απέναντι μου προπονητές παγκόσμιας και πανευρωπαϊκής εμβέλειας, να συζητώ με ανθρώπους για το ποδόσφαιρο.
Από τη στιγμή που ήρθε μία τέτοια πρόκληση δεν μπορούσα να πω όχι. Γιατί να πρέπει στη ζωή να φοβάμαι να αποτύχω, και στο κάτω-κάτω γιατί θα πρέπει να αποτύχω. Είναι ένα παιχνίδι για το οποίο πρέπει να έχεις πάθος για τη νίκη, να είσαι συγκεντρωμένος στη δουλειά, να είσαι ηθικό στοιχείο. Όταν τελειώνει το παιχνίδι να δίνουμε το χέρι στον άλλο.
-Για τον κόσμο του Παναθηναϊκού:
Δεν μου αρέσει να μπαίνω στο τριπάκι για αυτό το πράγμα, με τον υπέροχο λαό του Παναθηναϊκού, για τον υπέροχο λαό του Ολυμπιακού, για τον υπέροχο λαό του Τάδε, μα όλοι εκεί που υπηρετούμε τον σεβόμαστε και τον αγαπούμε αυτό τον κόσμο.
Για αυτόν παίζουμε, αυτός έρχεται και μας χειροκροτεί, χάνει χρόνο από τη ζωή του για να έρθει, εμείς πληρωνόμαστε για αυτό που κάνουμε. Φυσικά και εισπράττουμε την κάθε άρνηση και την κάθε κριτική. Τα παιδιά έκανα ταξίδι τόσες ώρες με το λεωφορείο εμείς πήγαμε άνετα στο γήπεδο.
Πρέπει να ξέρει ο κόσμος ότι από τη στιγμή που είμαι εδώ, είμαι για αυτούς, είμαι για όλους, είμαι για το σωματείο. Είμαι επαγγελματίας, είμαι δεμένος με αυτό που κάνω. Και την ώρα που θα χαίρεται αυτός, χαίρομαι και εγώ, την ώρα που στεναχωριέται αυτός, στεναχωριέμαι και εγώ.
-Για τον Ολυμπιακό:
Είναι καθαρά ο μεγάλος μας ανταγωνιστής, τα τελευταία χρόνια σχεδόν, αν εξαιρέσουμε μία δύο χρονιές που μπήκε η ΑΕΚ ανάμεσα. Εύχομαι όπως ήταν καλή η μου μέρα το Σάββατο έτσι να είναι και η τελευταία μέρα του Πρωταθλήματος.
Να είναι ακόμα μεγαλύτερη η ευχαρίστηση. Είτε είμαι εδώ είτε δεν είμαι η πρώτη μου αγάπη δεν ξεχνιέται. Δε φοβάμαι να μείνω και να προπονήσω τον Παναθηναϊκό, αν δεν τα καταφέρω θα το πω ίδιος. Απολογισμό θα κάνω στο τέλος.
-Για την πρώτη του μέρα:
Ήμασταν αμήχανοι την πρώτοι μέρα όλοι, τη δεύτερη μέρα είχαμε πολύ καλύτερη προπόνηση. Όπως είναι τα παιδιά τώρα εκεί, έτσι ήμουν και εγώ 21 χρόνια. Έχουν αλλάξει πολλά με τα ΜΜΕ, με την πίεση, αλλά γνωρίζω. Έκανα και εγώ πρωταθλητισμό. Όλη αυτή η εμπειρία, με όλες αυτές τις παραστάσεις θα με βοηθήσει.
πηγή: www.gazzetta.gr