Δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του χρήστη του δικτύου της Βουλής που φέρεται να καταχώρησε κείμενο συκοφαντικού περιεχομένου σε συγκεκριμένο ιστολόγιο (blog).
Aυτό έκανε γνωστό ο γενικός γραμματέας της Βουλής, Νίκος Στεφάνου, αφού προέβη στις προβλεπόμενες ενέργειες μετά από σχετικό αίτημα του 5ου τακτικού ανακριτή, Ιωάννη Παπαϊωάννου, που διερευνά την υπόθεση την υπόθεση του blog press-gr. blogspot. com .
Ο ανακριτής είχε στείλει στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας με το οποίο ζητείται η γνωστοποίηση στοιχείων ταυτότητας και συνδρομής χρηστών του δικτύου της Βουλής, με συγκεκριμένη σύνδεση στο Internet.
Ο κ. Στεφάνου ζήτησε γνωμοδότηση από το Νομικό Σύμβουλο του Κράτους για το εάν η Βουλή δύναται να διερευνήσει και να παράσχει τα αιτούμενα στοιχεία και πληροφορίες και μετά τη θετική επί του αιτήματος γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου, ζήτησε εγγράφως από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών της Βουλής να αναζητήσει τα στοιχεία ταυτότητας του χρήστη στην σύνδεση Internet (η οποία αναγράφονταν στο διατακτικό του βουλεύματος).
Σύμφωνα με την έγγραφη απάντηση του αρμόδιου Διευθυντή της Βουλής «δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του χρήστη», με τα δοθέντα στοιχεία (ημερομηνία-ώρα-διεύθυνση IP).
Η έγγραφη απάντηση του Προϊσταμένου της αρμόδιας Διεύθυνσης ήδη διαβιβάστηκε στον 5ο Τακτικό Ανακριτή.
Οπως διευκρίνισε ο γ.γ. του Κοινοβουλίου, οι λόγοι για την αδυναμία του εντοπισμού είναι οι εξής:
Πρώτον: Η διεύθυνση IP που αναφέρεται στο βούλευμα, στην πραγματικότητα αποτελεί μία από τις 25 διαθέσιμες διευθύνσεις (πύλες εξόδου) που διαθέτει η Βουλή για το σύνολο των περίπου 1.500 χρηστών του δικτύου της στο Internet.
Δεύτερον: Ο μόνος τρόπος για να αντιστοιχηθεί η διεύθυνση αυτή με στοιχεία συγκεκριμένου χρήστη είναι η εγκατάσταση και λειτουργία στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες της Βουλής Συστήματος καταγραφής-ελέγχου και εντοπισμού των τελικών χρηστών–φυσικών προσώπων και μάλιστα η διατήρηση των αρχείων αυτών για μελλοντική αναζήτηση και χρήση.
Τρίτον: Λόγω του θεσμικού χαρακτήρα και της αποστολής της Βουλής αλλά και των ιδιοτήτων των χρηστών του δικτύου της, εντός και εκτός Κοινοβουλίου (Βουλευτές, διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί συντάκτες, γραφεία κομμάτων κ.λπ.) η ύπαρξη διαδικασιών και μέσων καταγραφής και ελέγχου μέχρι φυσικού προσώπου, όσον αφορά την πρόσβαση στο διαδίκτυο, κρίθηκε σκόπιμο να μην εφαρμόζεται από την έναρξη των υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο τη δεκαετία του 90 και η πρακτική αυτή ουδέποτε διαφοροποιήθηκε από όλες τις Διοικήσεις της Βουλής μέχρι σήμερα».