Στο βιβλίο «Ονειρα από τον πατέρα μου», τα απομνημονεύματα των νεανικών του χρόνων, ο Μπάρακ Ομπάμα γράφει για μια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν είχε προσληφθεί στη Γουολ Στριτ και βρισκόταν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. «Μερικές φορές, ύστερα από μια συνέντευξη με ιάπωνες ή γερμανούς χρηματιστές, κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη του ανελκυστήρα και αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν ήμουν διευθυντής μιας βιομηχανίας και έδινα εντολές», γράφει ο Ομπάμα. «Κι ύστερα θυμάμαι τι ήθελα πάντα να γίνω».
O «μαύρος Κένεντι» προσφέρει στους αφροαμερικανούς την ευκαιρία να αποκτήσουν τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, και στους λευκούς τη δυνατότητα να ξεπεράσουν τις φυλετικές διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος.
Πρόκειται για μια απολύτως αμερικάνικη ιστορία με χριστιανικές διαστάσεις: ένας ταπεινός μιγάς που θέλει να αλλάξει το πρόσωπο της αμερικανικής πολιτικής και να ξαναφτιάξει τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι.
«Δεν συμμετέχω σε αυτόν τον αγώνα για να εκπληρώσω κάποιες προσωπικές φιλοδοξίες ή επειδή αισθάνομαι ότι κάποιος μου το χρωστάει. Γνώριζα πάντα ότι αυτό το ταξίδι ήταν απίθανο. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν συμμετείχα σε κάποιο ταξίδι που δεν ήταν τέτοιο...
Συμμετέχω σε αυτόν τον αγώνα εξαιτίας αυτού που ο δρ (Μάρτιν Λούθερ) Κινγκ αποκάλεσε "η άγρια αναγκαιότητα τού τώρα"... Ποτέ δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο μόνος λόγος που βρίσκομαι σήμερα μπροστά σας είναι επειδή κάποιος, κάποτε, ύψωσε το ανάστημά του για μένα, όταν αυτό ήταν ρίσκο. Υψωσε το ανάστημά του, όταν αυτό ήταν δύσκολο. Υψωσε το ανάστημά του, όταν αυτό δεν ήταν δημοφιλές. Κι επειδή κάποιος στάθηκε όρθιος, στάθηκαν και μερικοί άλλοι. Και μετά, στάθηκαν μερικές χιλιάδες άλλοι. Και μετά, μερικά εκατομμύρια άλλοι. Και, υψώνοντας το ανάστημά τους, με κουράγιο και ξεκάθαρο σκοπό, κατόρθωσαν να αλλάξουν τον κόσμο». (ομιλία στην Αϊόβα τον περασμένο Νοέμβριο)
Φιλόδοξες υποσχέσεις από ένα δεινό ρήτορα, έμπλεο πάθους, που πλέον πρέπει να φλογίσει την ψυχή των ψηφοφόρων για τη μέρα που στα όνειρα αντέχει.
K.T.