Στη λεβεντογέννα Κρήτη, ρακή και τσικουδιά πίνουν όλο το χρόνο. Τον Νοέμβριο, όμως, βγάζουν τα καζάνια κι αρχίζουν τα παραδοσιακά… καζανέματα, με φίλους και γνωστούς και τις ρακές να… ρέουν.
Στη λεβεντογέννα Κρήτη, ρακή και τσικουδιά πίνουν όλο το χρόνο. Τον Νοέμβριο, όμως, βγάζουν τα καζάνια κι αρχίζουν τα παραδοσιακά… καζανέματα, με φίλους και γνωστούς και τις ρακές να… ρέουν.
Το σφηνάκι γεμίζει, το χτυπάμε μια φορά στο τραπέζι κι έπειτα πίνουμε «στην «υγειά» μας». Κάπως έτσι απολαμβάνουμε την κρητική ρακή με τον παραδοσιακό τρόπο. Κι αν μη τι άλλο, η Κρήτη είναι γεμάτη παραδόσεις και η ρακή ή τσικουδιά, δεν λείπει εύκολα από το προσκήνιο.
Αυτή την περίοδο, λοιπόν, στις παραδόσεις του τόπου βρίσκουμε και τα ρακοκάζανα, μια παραδοσιακή γιορτή που αποτελεί μέρος της κουλτούρας του τόπου και κρατά πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, από τη δεκαετία του ’20 επί Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν οι αμπελουργοί πήραν άδειες για τα ρακοκάζανα, με στόχο να παράγουν τσικουδιά από τα τσίκουδά τους (τα πατημένα σταφύλια).