Πόσο κοντά είμαστε σε μια συντονισμένη παγκόσμια παρέμβαση για να σταματήσει την άνοδο του δολαρίου; Η απάντηση σ’ αυτό το κρίσιμο ερώτημα, που βασανίζει κυβερνήσεις, αγορές και αναλυτές, είναι μάλλον δυσάρεστη.
Από την έντυπη έκδοση
Του Αθανάσιου Αδαμόπουλου
[email protected]
Πόσο κοντά είμαστε σε μια συντονισμένη παγκόσμια παρέμβαση για να σταματήσει την άνοδο του δολαρίου; Η απάντηση σ’ αυτό το κρίσιμο ερώτημα, που βασανίζει κυβερνήσεις, αγορές και αναλυτές, είναι μάλλον δυσάρεστη. Σύμφωνα με αναλυτές της Brown Brothers Harriman, δεν είμαστε καθόλου κοντά σε μια κάποιου είδους συμφωνία, τύπου Plaza.
Η Συμφωνία Plaza επιτεύχθηκε το 1985, όταν οι κορυφαίες βιομηχανικές δυνάμεις του κόσμου συμφώνησαν να χαλιναγωγήσουν το καλπάζον δολάριο. Μέχρι το τέλος του 1985, η Fed είχε ήδη θέσει τον πληθωρισμό υπό έλεγχο. Όμως, σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Κάθε είδους σκέψη για συντονισμένη συναλλαγματική παρέμβαση φαίνεται αδύνατη, καθώς, παρά τις εξαγγελίες για τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης, στην πραγματικότητα τα ισχυρά οικονομικά μπλοκ που σχηματίσθηκαν στον κόσμο μετά το millenniumm -ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Κίνα- λειτούργησαν με όρους σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ τους. Η συμπεριφορά αυτή επιδεινώθηκε μετά την κρίση του 2008, όταν ξέσπασε η χρηματοοικονομική κρίση που σε πολλές περιοχές του πλανήτη εξελίχθηκε και σε κρίση χρέους. Έκτοτε, καθένας χάραξε τον δικό του δρόμο, το όραμα της παγκοσμιοποίησης ξεθώριασε και οι εμπορικοί φραγμοί επανήλθαν στο προσκήνιο. Μπορεί στη διάρκεια της πανδημίας αυτός ο ανταγωνισμός να «ξεχάστηκε» λόγω των αναγκών χρηματοδότησης της κρίσης που προκάλεσε, όμως μόλις τα πράγματα δυσκόλεψαν με την ενεργειακή κρίση και την επανεμφάνιση του «τέρατος» (πληθωρισμός), φάνηκαν οι πραγματικές προθέσεις. Σε αυτή τη νέα φάση οικονομικού πολέμου, το όπλο είναι πολύ ισχυρό: η ενέργεια. Όποιος την έχει, καθορίζει και τους όρους του πολέμου. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο οι ΗΠΑ έχουν τεράστιο πλεονέκτημα.
Σήμερα, με τη Federal Reserve να συνεχίζει την επιθετική αύξηση των επιτοκίων, κάθε σκέψη για συντονισμένη παρέμβαση φαίνεται αδύνατη. Και το χειρότερο είναι πως στην αγορά επικρατεί πλέον η άποψη ότι με τον δομικό πληθωρισμό των ΗΠΑ να είναι ο υψηλότερος των τελευταίων 40 ετών, δεν είναι πρακτικό να οραματίζεται κανείς την έναρξη του επόμενου κύκλου νομισματικής χαλάρωσης.