Στις 19 Δεκεμβρίου 2016 η Anneke Lucas ξεφλουδίζει στο citizenglobal.org τις σάρκες της. «Ήμουν σεξουαλική σκλάβα της ευρωπαϊκής ελίτ από την ηλικία των 6 ετών».
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στις 19 Δεκεμβρίου 2016 η Anneke Lucas ξεφλουδίζει στο citizenglobal.org τις σάρκες της. «Ήμουν σεξουαλική σκλάβα της ευρωπαϊκής ελίτ από την ηλικία των 6 ετών».
«Όταν ήμουν μικρό κορίτσι ακόμη, στη γενέτειρά μου, το Βέλγιο (σ.σ.: καλώς πάει ο νους στον Ντιτρού, δεν είστε του γιατρού), με έβαλαν να δουλέψω σαν σκλάβα του σεξ. Η μητέρα μου με πούλησε και με πήγαινε όπου και όποτε την καλούσαν. Ο αρχηγός του δικτύου παιδεραστίας ήταν υπουργός. Οι πελάτες ήταν μέλη της ελίτ. Τους έβλεπα στην τηλεόραση... ήμουν αντιμέτωπη με τη σκοτεινή πλευρά τους, τον εθισμό στην εξουσία, μια πτυχή που κανείς δεν θα πίστευε ότι υπάρχει. Κάπως έτσι γνώρισα Ευρωπαίους ηγέτες, ακόμη και ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας.
Ήταν στα έκτα μου γενέθλια, το 1969, όταν με οδήγησαν για πρώτη φορά σε ένα όργιο που οργανώθηκε σε ένα κάστρο. Χρησιμοποιήθηκα για ένα σαδομαζοχιστικό σόου δεμένη με μεταλλικό κολάρο για σκύλους, αναγκασμένη να φάω περιττώματα. Μετά, με άφησαν να κείτομαι εκεί, σαν σπασμένο αντικείμενο. Κάτι έπρεπε να κάνω για να σώσω την ψυχή μου, διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα πέθαινα.
Σηκώθηκα και έμεινα να κοιτάω το αλλόκοτο πλήθος των αριστοκρατών... Έτρεμα από τον φόβο μου, αλλά ένιωθα το κορμί μου να στέκεται όπως το βέλος πριν εκτοξευθεί από το τόξο. Άκουγα τη φωνή μου, σαν μην ήταν δική μου, να λέει σε αυτούς τους ενήλικες... ότι θα πήγαιναν όλοι τους φυλακή».
Όποιος αντέχει, ας διαβάσει τη συνέχεια. Στη φυλακή δεν νομίζω ότι οδηγήθηκε κανείς. Μια κοινωνία σε παρακμή. Υπάρχει μία χαραμάδα, έστω μία στιγμή; Πρέπει να υπάρχει. «Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως είδος», λέει η Anneke. Στο πανί το «Υπεράνω πάσης υποψίας» (Πρωτότυπος τίτλος: Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto, 1970) του Έλιο Πέτρι, ένα ψυχογράφημα της διαφθοράς που προκαλεί η εξουσία, με έναν Τζιαν Μαρία Βολοντέ μαγεία.