Οι επιθέσεις το πρωί της Δευτέρας στο Κίεβο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας σημειώνονται δύο ημέρες αφότου η Ρωσία διόρισε νέο επικεφαλής της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία, τον στρατηγό Σεργκέι Σουροβίκιν.
Οι επιθέσεις το πρωί της Δευτέρας στο Κίεβο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας σημειώνονται δύο ημέρες αφότου η Ρωσία διόρισε νέο επικεφαλής της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία, τον στρατηγό Σεργκέι Σουροβίκιν.
Ο 55χρονος Σουροβίκιν ηγήθηκε της ρωσικής στρατιωτικής εκστρατείας στη Συρία το 2017, όπου κατηγορήθηκε ότι επέβλεψε έναν βίαιο βομβαρδισμό που κατέστρεψε μεγάλο μέρος στο Χαλέπι. Στο στρατό, φέρεται να τον αποκαλούν με το παρατσούκλι «Στρατηγός Αρμαγεδδώνας» για τη σκληροπυρηνική και ανορθόδοξη προσέγγισή του στη διεξαγωγή πολέμου.
Ο κύριος στόχος του Σουροβίκιν στην Ουκρανία, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα είναι να λύσει τα δομικά προβλήματα που δυσκολεύουν τον ρωσικό στρατό.
Όσο για τους λόγους της αλλαγής, σύμφωνα με το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, ο Πούτιν συνεχίζει να κάνει ανακατατάξεις στους ανώτερους στρατιωτικούς του διοικητές, πιθανόν για να αποσπάσει την ευθύνη από τον εαυτό του και να αναγεννήσει τον ενθουσιασμό στην εξτρεμιστική φιλοπολεμική κοινότητα. Και μάλλον πέτυχε τον στόχο του αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η ρωσική φιλοπολεμική εθνικιστική κοινότητα καλωσόρισε το διορισμό του Σουροβίκιν με έντονο ενθουσιασμό.
«Μερικοί στρατιωτικοί αναλυτές φάνηκαν να βλέπουν την ανάληψη καθηκόντων του Σουροβίκιν ως απόδειξη ότι ο Πούτιν δημιουργεί επιτέλους ένα ενιαίο αρχηγείο για τον έλεγχο ολόκληρης της στρατιωτικής επιχείρησης και ότι ο Σουροβίκιν μπορεί να είχε περισσότερη εξουσία ακόμη και από τον αρχηγό του Ρωσικού Γενικού Επιτελείου. Αυτά τα σχόλια απεικονίζουν τον διορισμό του Σουροβίκιν ως συνέχεια αυτού που θεωρούν ως απώλεια εμπιστοσύνης του Πούτιν στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών και στο Γενικό Επιτελείο και στρέφονται προς το πιο ολοκληρωτικό και βάναυσο στυλ διοίκησης και πολέμου που προτιμούν», αναφέρει η τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου.
Οι αναλυτές του μάλιστα σημειώνουν ότι αυτές οι αντιδράσεις είναι περίεργες, δεδομένου ότι ο Σουροβίκιν είναι ένας Ρώσος στρατηγός αξιωματικός που φέρεται να διοικεί τις ρωσικές επιχειρήσεις στη νότια Ουκρανία από τον Ιούλιο. Όπως τονίζουν, δεν φαίνεται να έχει διαπρέψει σε αυτόν τον ρόλο, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις εκεί δεν κέρδισαν ουσιαστικό έδαφος και, στην πραγματικότητα, υπέστησαν μεγάλες απώλειες στη δυτική Χερσώνα υπό τις διαταγές του.
Επομένως πιθανόν η φιλοπολεμική κοινότητα βασίζεται στην πεποίθηση ότι η φημισμένη «σκληρότητα» του Σουροβίκιν θα είναι αρκετή για να αλλάξει την τροχιά του πολέμου. Ωστόσο, η αντίληψη ότι ο Σουροβίκιν είναι «σκληρότερος» από τον προκάτοχό του, τον στρατηγό του στρατού Αλεξάντρ Ντβορνίκοφ, ή οποιονδήποτε από τους άλλους ανώτερους Ρώσους διοικητές είναι περίεργη, σχολιάζουν οι αναλυτές του αμερικανικού think tank.
«Ο Ντβορνίκοφ, όπως ο Σουροβίκιν και όλοι οι άλλοι διοικητές ρωσικών στρατιωτικών περιφερειών, υπηρέτησαν σε ανώτερους ρόλους στη Συρία όπου πολέμησαν. Ο Ντβορνίκοφ έγινε γνωστός ως ''ο χασάπης της Συρίας'' για την κακία με την οποία οι ρωσικές δυνάμεις υπό τις διαταγές του διεξήγαγαν τον πόλεμο, ένα γεγονός που φαίνεται να έχουν ξεχάσει», συνεχίζουν.
«Οποιοσδήποτε περιορισμός στη βαρβαρότητα με την οποία πολέμησαν τα ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία προέκυψε είτε από τις αποφάσεις του Πούτιν είτε από εγγενείς περιορισμούς στις ρωσικές ικανότητες — όχι από την τρυφερότητα εκ μέρους των Ρώσων στρατηγών που είχαν προηγουμένως διοικητή», υπογραμμίζουν.
Πάντως αυτή η «σκληρότητα» που τόσο αγαπά η φιλοπολεμική κοινότητα- συμπληρώνουν- είναι ένα χαρακτηριστικό της σοβιετικής εποχής. Ωστόσο, η έμφαση σε αυτό το χαρακτηριστικό, «προκαλεί τέτοιο φόβο στους υφισταμένους που εμποδίζει την ειλικρινή αναφορά προβλημάτων ή αποτυχιών, ενθαρρύνει το ψέμα και την εκτροπή ευθυνών και παράγει το είδος της ρομποτικής προσέγγισης στην εκτέλεση εντολών που έχει συμβάλει στις ρωσικές αποτυχίες στην Ουκρανία μέχρι στιγμής. Εάν ο Σουροβίκιν είναι πράγματι πιο τοξικός ηγέτης από τους προκατόχους του, θα κάνει πιο έντονα τα στρατιωτικά προβλήματα της Ρωσίας».
naftemporiki.gr