Τον γύρο των social media κάνει τις τελευταίες ημέρες ένα βίντεο που δείχνει έναν οδηγό ταξί να περιγράφει με δραματικό τρόπο, μια προσωπική του ιστορία. Ήταν λίγο μετά αφότου είχε πάρει «κούρσα» έναν ηλικιωμένο, ο οποίος ήθελε να μεταβεί στην πλατεία Δαβάκη, στην Καλλιθέα. Ο συγκεκριμένος ηλικιωμένος, φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος και ο οδηγός ταξί, δεν δέχτηκε αμοιβή για το δρομολόγιο. Τότε, ο ηλικιωμένος του αποκάλυψε ότι δεν είχε πάνω του καθόλου χρήματα και δεν μπορούσε έτσι και αλλιώς να τον πληρώσει. Ντρεπόταν για το κατάντημά του και με δάκρια στα μάτια, αποχαιρέτησε τον οδηγό ταξί, μεταβαίνοντας στο υποκατάστημα του ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ), που βρίσκεται στην περιοχή.
Του Βασίλη Αγγελόπουλου
v.aggelopoulos@naftemporiki.gr
Τον γύρο των social media κάνει τις τελευταίες ημέρες ένα βίντεο που δείχνει έναν οδηγό ταξί να περιγράφει με δραματικό τρόπο, μια προσωπική του ιστορία. Ήταν λίγο μετά αφότου είχε πάρει «κούρσα» έναν ηλικιωμένο, ο οποίος ήθελε να μεταβεί στην πλατεία Δαβάκη, στην Καλλιθέα. Ο συγκεκριμένος ηλικιωμένος, φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος και ο οδηγός ταξί, δεν δέχτηκε αμοιβή για το δρομολόγιο. Τότε, ο ηλικιωμένος του αποκάλυψε ότι δεν είχε πάνω του καθόλου χρήματα και δεν μπορούσε έτσι και αλλιώς να τον πληρώσει. Ντρεπόταν για το κατάντημά του και με δάκρια στα μάτια, αποχαιρέτησε τον οδηγό ταξί, μεταβαίνοντας στο υποκατάστημα του ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ), που βρίσκεται στην περιοχή. Ήθελε να προσπαθήσει, μπας και έπαιρνε κάποιο επίδομα…
Μπορεί σε κάποιους αυτή η ιστορία να φαντάζει ακραία, όμως δυστυχώς είναι αληθινή. Ένας στους τέσσερις συνταξιούχους (655.195 άτομα), λαμβάνει έως 500 ευρώ μικτά (470 ευρώ καθαρά), κύρια σύνταξη. Αλήθεια, πόσοι εξ αυτών βρίσκονται σε ανάλογη μοίρα, με εκείνου του ηλικιωμένου της πλατείας Δαβάκη;
Η Πολιτεία οφείλει να εξαλείψει την φτώχεια σε αυτές τις ομάδες του πληθυσμού. Είναι οι πλέον άτυχοι της μνημονιακής λαίλαπας που σάρωσε την ελληνική κοινωνία εδώ και 12 έτη. Είναι πρακτικά πολύ δύσκολο, έως ανέφικτο, ένας ηλικιωμένος 80 ετών και άνω, να καταφέρει να βελτιώσει το εισόδημά του, δουλεύοντας. Άρα, εάν δεν έχει αξιοπρεπή σύνταξη, τότε αναγκάζεται να ζει ως πένητας και να ντρέπεται γι’ αυτό. Δεν αξίζει στους απόμαχους της ζωής, τέτοια κατάληξη.
Ο θεσμός της οικογένειας βοήθησε την ελληνική κοινωνία να «κουκουλώσει» πολλές τέτοιες περιπτώσεις ακραίας φτώχειας. Όχι όμως όλες. Η Πολιτεία θα έπρεπε να παίξει τον ρόλο της και να καλύψει αυτό το κενό. Δεν τα κατάφερε, είναι ξεκάθαρο.
Τώρα, η ίδια η Πολιτεία, σε καιρούς ακρίβειας, συνεχίζει την ίδια υποκριτική τακτική. Προσφέρει επιδόματα φτώχειας, που πριν από ένα έτος ήταν 200 και τώρα αυξήθηκαν στα 250 ευρώ. Αλήθεια, ποιες ανάγκες θα καλύψει ένα τέτοιο έκτακτο βοήθημα; Τα φάρμακα, τα τρόφιμα, τα νοσήλεια, το ρεύμα ή την θέρμανση;
Το Οικονομικό Επιτελείο, όφειλε να βρει τα κονδύλια ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη στήριξη σε αυτούς τους ανθρώπους. Πιο μόνιμη στήριξη, ενδεχομένως. Ακόμα και αυτή η αύξηση της σύνταξης, που έρχεται το 2023, θα πάει «στις καλένδες» για αρκετούς χαμηλοσυνταξιούχους, ελέω προσωπικής διαφοράς. Είναι απορίας άξιο, γιατί υφίσταται ακόμα η προσωπική διαφορά, αφού η χώρα βγήκε εκτός Μνημονίων και αυστηρής εποπτείας…
Ο χειμώνας που βρίσκεται «επί θύραις» μοιάζει πιο δύσκολος από ποτέ. Οι ευάλωτοι πολίτες χρειάζονται στήριξη. Μόνιμη στήριξη, όχι επιδόματα – πυροτεχνήματα. Οι κυβερνώντες πρέπει να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος. Οι μνημονιακές εικόνες των ηλικιωμένων που έψαχναν σε κάδους σκουπιδιών, δεν πρέπει να επιστρέψουν. Αν δεν έχουν ήδη επιστρέψει. Στην πλατεία Δαβάκη, ξέρουν.