Το αμερικανικό περιοδικό «The National Interest», σε άρθρο του Μαικλ Ρούμπιν με τίτλο «Να γιατί η Τουρκία επιτίθεται στην Ελλάδα», υποστηρίζει ότι «ο Ερντογάν χρειάζεται μία δικαιολογία είτε για να αναβάλει τις εκλογές ή για να παρασύρει τους Τούρκους στον εθνικισμό και μια σύγκρουση με την Ελλάδα ικανοποιεί και τα δύο».
Το αμερικανικό περιοδικό «The National Interest», σε άρθρο του Μαικλ Ρούμπιν με τίτλο «Να γιατί η Τουρκία επιτίθεται στην Ελλάδα», υποστηρίζει ότι «ο Ερντογάν χρειάζεται μία δικαιολογία είτε για να αναβάλει τις εκλογές ή για να παρασύρει τους Τούρκους στον εθνικισμό και μια σύγκρουση με την Ελλάδα ικανοποιεί και τα δύο».
Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην αδιέξοδη οικονομική κατάσταση της Τουρκίας, αλλά και στην αδυναμία της τουρκικής Αντιπολίτευσης, στο παρελθόν, να αρθρώσει έναν ελκυστικό, πειστικό λόγο προς τους τούρκους ψηφοφόρους προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές, σε συνδυασμό βέβαια με τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της τουρκικής νομενκλατούρας η οποία επιδεικνύει πλήρη υποταγή στις βουλές του Ερντογάν. Ωστόσο, αυτό άλλαξε το 2019 όταν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό κόμμα (CHP), με μικρή διαφορά, κέρδισε τις δημοτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη. Κάτι που έχει προκαλέσει σοβαρές ανησυχίες στον Ερντογάν , ο οποίος γνωρίζει ότι, υπό κανονικές συνθήκες, δεν μπορεί να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές. Στο πλαίσιο αυτό, και γνωρίζοντας ότι υπάρχουν κάποια όρια στην εξουσία του, χρειάζεται μία δικαιολογία για να τις αναβάλει ή να παρασύρει τους Τούρκους στον εθνικισμό. Μία σύγκρουση με την Ελλάδα ικανοποιεί και τα δύο.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται, μία σύγκρουση με την Ελλάδα είναι κάτι διαφορετικό από την εμπλοκή της Τουρκίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ , την Συρία ή το Ιράκ. «Ο στρατός της Ελλάδας μπορεί να είναι το ένα τέταρτο του μεγέθους της Τουρκίας ωστόσο το ηθικό του είναι υψηλότερο και δεν είναι εύκολος αντίπαλος» αναφέρεται. Άρα ποια θα είναι η ενδεχόμενη διαχείριση της κρίσης; Ο Ερντογάν ενδεχομένως να ακολουθήσει το σενάριο της Κίνας. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της έχει καταλάβει αρκετούς βράχους, υφάλους και «σημεία» στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Δεν τα έχει μετατρέψει μόνο σε στρατιωτικές βάσεις, αλλά έχει χρησιμοποιήσει την κατοχή τους και για να ενισχύσει τους παράνομους ισχυρισμούς του Πεκίνου προκειμένου να επεκτείνει την ΑΟΖ του, σε περισσότερο από το 90% των υδάτων της Θάλασσας της Νότιας Κίνας. Η Κίνα έχει ενεργήσει σιγά και συνειδητά με την επονομαζόμενη στρατηγική της σαλαμοποίησης, καταπίνοντας κομμάτια αλλά μη δαγκώνοντας πολύ, ώστε να προκαλέσει πολεμική σύγκρουση με τους γείτονές της ή τις ΗΠΑ.
Ο Ερντογάν και ο υπουργος Αμυνας Χουλουσί Ακάρ, με αυξανόμενη ένταση αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, επιδιώκοντας στην πραγματικότητα να ξαναγράψουν και να ερμηνεύσουν εκ νέου της Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και τις μεταγενέστερες συμβάσεις και συμφωνίες. Είναι στο Αιγαίο όπου ο Ερντογάν φαίνεται να θέλει να κινηθεί, υποστηρίζοντας ότι κάποια νησιά είναι τουρκικά και δεν ανήκουν στην Ελλάδα.
Ο αρθρογράφος αναφέρεται στις τουρκικές υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικών νησιών και βραχονησίδων, ακόμα και κατοικημένων όπως το Καστελόριζο, και προσθέτει ότι ένα ενδεχόμενο θα ήταν η απόβαση σε αυτά, ειδικών δυνάμεων της Τουρκίας, κάτι που θα ανάγκαζε την Ελλάδα να τους απωθήσει. Μία τέτοια κίνηση θα ενίσχυε την θρησκευτική βάση του Ερντογάν και τους Τούρκους εθνικιστές. Επίσης θα ισχυρίζονταν ότι οποιαδήποτε κριτική εναντίον του ή εναντίον των κινήσεων του αποτελεί προδοσία. Εάν η κρίση οδηγούνταν σε στρατιωτικές αψιμαχίες, ο Ερντογάν θα επέβαλε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και θα ακύρωνε τις εκλογές.
Ενδεχομένως -γράφει ο Μαικλ Ρούμπιν-να στηριχθεί και στην αμφιταλαντευόμενη στάση των ΗΠΑ και της Ε.Ε.. Το Στέιτ Ντηπάρτμεντ, για παράδειγμα, έχει εξαγνίσει και τις δύο πλευρές για τις υπερπτήσεις παρόλο που η Τουρκία πετάει πάνω από ελληνικό έδαφος και όχι το αντίθετο. Αν η Τουρκία οδηγήσει σε τετελεσμένα, ο Eρντογάν ενδεχομένως να ελπίζει ότι οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και ο ΟΗΕ θα του επιτρέψουν να οδηγήσει την Ελλάδα σε ανειλικρινείς διαπραγματεύσεις καθώς θα έχει πετύχει τους στόχους τους επί του πεδίου. Εδώ, το σενάριο της δράσης της Τουρκίας στην Κύπρο έρχεται στο νου. Πολύ συχνά, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιτρέπουν στον εαυτό τους να παρασυρθούν, μία τάση που οι επιτιθέμενοι θεωρούν ως πλεονέκτημα.
Είναι σημαντικό, και η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες να δράσουν προληπτικά. Οποιαδήποτε κίνηση επί των ελληνικών νησιών θα επιφέρει μία στρατιωτική απάντηση κατά των τουρκικών δυνάμεων σε αυτά τα νησιά η οποία θα ταπεινώσει τον Ερντογαν και θα επισπεύσει την πτώση του, με εκλογές ή όχι. Ο Τούρκος πρόεδρος πρέπει να καταλάβει σήμερα ότι αν ακολουθήσει αυτή την πορεία δράσης, η κληρονομιά του θα είναι ίδια με εκείνη του Αργεντίνου δικτάτορα Λεοπόλντο Γκαλτιέρι, ο οποίος κατακρημνίστηκε από την εξουσία και φυλακίστηκε μετά την αποτυχία κατάληψης των νησιών Φόκλαντς.
naftemporiki.gr