Στη θερμοδυναμική, υπάρχει η έννοια της εντροπίας: Με αυτή, μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής. Η εντροπία φαίνεται όμως να κυριαρχεί και στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή, καθώς η Γηραιά ήπειρος αντιμετωπίζει τη χειρότερη ενεργειακή κρίση εδώ και μισό αιώνα.
Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Στη θερμοδυναμική, υπάρχει η έννοια της εντροπίας: Με αυτή, μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής. Η εντροπία φαίνεται όμως να κυριαρχεί και στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή, καθώς η Γηραιά ήπειρος αντιμετωπίζει τη χειρότερη ενεργειακή κρίση εδώ και μισό αιώνα. Σε κατάσταση εντροπίας φαίνεται να μας οδηγούν οι ηγέτες της Ε.Ε., αν κρίνουμε και από τη χθεσινή, άτυπη βέβαια, σύνοδο κορυφής στην Πράγα. Καμία κοινή απόφαση για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Ο καθένας μόνος του και ο καλός Θεός για όλους! Οι ιδέες για τρόπους εξόδου από την ενεργειακή κρίση είναι πολύ διαφορετικές. Είκοσι επτά αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και σχεδόν 27 ιδέες για λύσεις. Με πρόσταγμα της Γερμανίας βέβαια, που μπορεί να διαθέσει 200 δισ. ευρώ για να ανακουφίσει τους Γερμανούς καταναλωτές και εταιρείες. Και από εκεί και πέρα; Γαία πυρί μιχθήτω. Οσες χώρες δεν μπορούν να αντέξουν δημοσιονομικά μια τέτοια χρηματική ένεση,να πάνε να πνιγούν.
Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι εξέφρασε ευτυχώς τους υπόλοιπους εταίρους, κάνοντας λόγο για «γερμανικό εγωισμό». Από την άλλη πλευρά, ο γνωστός γερμανικός «δορυφόρος», πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε έσπευσε να στηρίξει το Βερολίνο και έκανε λόγο για εντελώς ανάρμοστη κριτική στην ομοσπονδιακή Γερμανική κυβέρνηση. «Αυτό είναι ξεκάθαρα κάτι που μπορούν να αποφασίσουν οι εθνικές κυβερνήσεις, αυτό είναι εθνική αρμοδιότητα», είπε ο Ρούτε. Το ίδιο είπε βέβαια και ο καγκελάριος Σολτς: «Με τις αποφάσεις μας κινούμαστε στο πλαίσιο αυτού που κάνουν οι άλλοι στην Ευρώπη».
Γαλλία και Ιταλία, για να διατηρηθεί η πίστη στη Συνθήκη που πρέπει να δεσμεύει την ενιαία Ευρώπη, πρότειναν την ιδέα ενός Sure 2: δηλαδή ενός νέου ταμείου για κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό που θα βοηθήσει -όπως και στην πανδημία -τις χώρες μέλη να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή κρίση. Ο Ολλανδός Πρωθυπουργός Ρούτε εξέφρασε αμέσως την αντίθεσή του και οι Γερμανοί ξεκαθάρισαν ότι δεν πρέπει να μιλάμε πλέον για θέμα κοινού χρέους…
Να μην πέφτουμε από τα σύννεφα: Η βιομηχανική και θεσμική ιστορία της Ευρώπης τα τελευταία τριάντα χρόνια αποδεικνύει αναμφίβολα ότι η Γερμανία ενεργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο: όταν εμφανίζεται η κρίση, το Βερολίνο κινείται προς τη σωτηρία της οικονομίας του. Η Ελλάδα το αισθάνθηκε καλά με τα μνημόνια! Και όταν το Βερολίνο αναγκαστεί να αποδεχθεί κοινές λύσεις ,είναι μόνο για να αποφύγει τη διάλυση της ενιαίας αγοράς, η οποία, εάν εξαπλωθεί, θα προκαλούσε σοβαρή ζημιά στη γερμανική βιομηχανία και το εμπόριο.
Χάος λοιπόν, στην Ευρώπη σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης. Και αν ο καθένας προχωρήσει μόνος του, ολόκληρο το ευρωσύστημα είναι βέβαιο ότι θα καταρρεύσει. Αλλά ποιος νοιάζεται για την αυξανόμενη εντροπία στην Ε.Ε.; Εδώ χάθηκε η ντροπή, για την εντροπία θα ανησυχήσουμε;