«Καιρός να μιλήσουμε στην Ευρώπη για αλληλεγγύη», ήταν ο τίτλος σχολίου της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt (σχολιαστής Φρανκ Βίμπε) τον Απρίλη, τον μήνα τον σκληρό του 2011.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Καιρός να μιλήσουμε στην Ευρώπη για αλληλεγγύη», ήταν ο τίτλος σχολίου της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt (σχολιαστής Φρανκ Βίμπε) τον Απρίλη, τον μήνα τον σκληρό του 2011.
«Όποιος επιδιώκει να νικήσει σε έναν πόλεμο, πρέπει αμέσως να αποσαφηνίσει τους στόχους του. Αυτή τη βασική αρχή επικαλούνται πολλοί, αλλά ελάχιστοι την εφαρμόζουν. Η αρχή αυτή ισχύει ασφαλώς και για τη στρατηγική αντιμετώπισης σοβαρών οικονομικών κρίσεων. Οι Γερμανοί πολιτικοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι ευρωβοήθεια σημαίνει διάσωση του ευρώ. Είναι όμως το ευρώ αυτοσκοπός; Πρόκειται μόνον για το ευρώ και όχι για άλλες αξίες; Δεν πρόκειται για την παλιομοδίτικη έκφραση της αλληλεγγύης;»
Έντεκα χρόνια μετά την ευρωκρίση, και αφού η Ε.Ε. και ο κόσμος όλος πέρασε την πανδημική καταιγίδα, αντιμετώπισε αναταράξεις στην εφοδιαστική αλυσίδα και ήχησαν τα όπλα στην ευρωπαϊκή πατρίδα, φαίνεται ότι η αλληλεγγύη είναι τελικά πολύ μεγάλη υπόθεση για να την περιμένεις απ' αυτούς που είναι «πολύ μεγάλοι για την Ευρώπη, αλλά πολύ μικροί για τον κόσμο».
Έχουμε ακόμη δρόμο με ενεργειακό πόνο. Κατηγορούμενη ότι κάνει το δικό της παιχνίδι με το πακέτο στήριξης των 200 δισ. ευρώ για την προστασία των νοικοκυριών και των επιχειρήσεών της, η Γερμανία δέχεται τις πιέσεις πολλών εταίρων της για να αποδεχθεί ένα σχήμα οικονομικής αλληλεγγύης, ας πούμε νέα έκδοση κοινού χρέους.
Βρήκαν, πάλι, σύννεφα διάφοροι για να πέσουν. «Ω, η Γερμανία συμπεριφέρεται γερμανικά, κι αφού έχει λεφτά θα δώσει στις επιχειρήσεις της πλεονέκτημα σε σχέση με τις ανταγωνίστριές της, των χωρών που δεν έχουν τα μέσα να χρηματοδοτήσουν μία τόσο ισχυρή ασπίδα κατά της εκτόξευσης των τιμών της ενέργειας».
Καλώς ήρθατε στα κλασικά ευρωπαϊκά. Δεν είναι δα και φαινόμενα κβαντομηχανικά. Μόνο τρελά ειρωνικά, ιδίως όταν ο Ούγγρος πρωθυπουργός μέμφεται τα «κανιβαλιστικά», που θα καταστρέψουν την ευρωπαϊκή ενότητα.
Εμείς, που δεν περιμένουμε τον Αϊ-Βασίλη στην πόρτα, ούτε ο κυνισμός να αλλάξει ρότα, ξέρουμε ότι η ενότητα πάει βόλτα, όταν η αυλή σου έχει χόρτα.