Η ανακοίνωση της προσάρτησης τεσσάρων ουκρανικών περιοχών από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ωθεί τον πόλεμο στην Ουκρανία σε νέες ακόμη πιο επικίνδυνες περιοχές.
Από την έντυπη έκδοση
Toυ Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η ανακοίνωση της προσάρτησης τεσσάρων ουκρανικών περιοχών από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ωθεί τον πόλεμο στην Ουκρανία σε νέες ακόμη πιο επικίνδυνες περιοχές.
Από την πρώτη στιγμή διακηρυγμένος στόχος του Ρώσου προέδρου ήταν με την προσάρτηση οι κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές να θεωρηθούν ρωσικό έδαφος, άρα και να ενταχθούν στο ρωσικό στρατιωτικό δόγμα περί πυρηνικής αποτροπής.
Ήδη ο ηγέτης των Τσετσένων συμμάχων του Πούτιν, Ραμζάν Καντίροφ, ζήτησε να επιβληθεί στρατιωτικός νόμος στις παραμεθόριες περιοχές και να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα μικρής ισχύος. Οι δηλώσεις αυτές έγιναν μάλιστα αφότου η Ουκρανία πέτυχε σοβαρό στρατιωτικό πλήγμα κατά των ρωσικών δυνάμεων, ανακαταλαμβάνοντας την πόλη Λίμαν, σημαντικό κόμβο logistics στα ανατολικά.
Ένα πυρηνικό πλήγμα θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου με άγνωστες επιπτώσεις. Θα προκαλούσε πιθανά αμερικανικά αντίποινα με απρόβλεπτη κατάληξη. Σε μία πυρηνική αναμέτρηση δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.
Όσο για τα δημοψηφίσματα με τα οποία η Μόσχα επιχείρησε να δώσει «δημοκρατική επίφαση» στην προσάρτηση; Μεγάλο μέρος των εν λόγω εδαφών, για παράδειγμα στις επαρχίες της Ζαπορίζια και του Ντονέτσκ, ελέγχεται από τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Άρα εκ προοιμίου είχε αποκλειστεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού, για να μην αναφερθούμε στο οξύμωρο αυτοανακηρυχθείσες «ανεξάρτητες λαϊκές δημοκρατίες» να ζητούν να προσαρτηθούν από μία ξένη δύναμη.
Στην ομιλία του, άλλωστε, με την οποία γνωστοποίησε την προσάρτηση, ο Πούτιν εγκατέλειψε τα προσχήματα, λέγοντας πως η χώρα βρίσκεται στις απαρχές μιας μάχης για μία «μεγάλη ιστορική Ρωσία», παραπέμποντας στον παραδοσιακό ρωσικό μεγαλοϊδεατισμό και την εποχή των τσάρων, όταν η Ουκρανία ήταν αναπόσπαστο τμήμα της ρωσικής αυτοκρατορίας.