Το ανώτερο στάδιο της νεο-οθωμανικής φαντασίωσης είναι ένας μακρύς φανταχτερός θρίαμβος μπροστά από το νεο-σουλτάνο, κάτω από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή την τελετή τη θέλει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο για τον εαυτό του ο «οραματιστής» ηγέτης της Τουρκίας, για να γιορτάσει τη μεγάλη-όπως τη θέλει-νίκη κατά των Γραικών, με την οποία θα ξεπλύνει τη ντροπή από την άλωση της Τριπολιτσάς.
Του Γρηγόρη Ρουμπάνη
Το ανώτερο στάδιο της νεο-οθωμανικής φαντασίωσης είναι ένας μακρύς φανταχτερός θρίαμβος μπροστά από το νεο-σουλτάνο, κάτω από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή την τελετή τη θέλει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο για τον εαυτό του ο «οραματιστής» ηγέτης της Τουρκίας, για να γιορτάσει τη μεγάλη-όπως τη θέλει-νίκη κατά των Γραικών, με την οποία θα ξεπλύνει τη ντροπή από την άλωση της Τριπολιτσάς.
Ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν ομολογεί το στρατηγικό, πολιτικό και ψυχολογικό πρόβλημα που έχει απέναντι στον Κολοκοτρώνη, ο ίδιος έχει βάλει στόχο να το ξεπεράσει. Πώς; Φτάνοντας το ίνδαλμά του, τον Μωάμεθ τον Πορθητή, για να περάσει στην ιστορία ως ο ηγέτης εκείνος, που έστησε ξανά στα πόδια της την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με τη συμβολή του Χουλουσί Ακάρ και των άλλων γενίτσαρων της νέας αυτοκρατορίας.
Αυτό είναι σήμερα το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει όχι μόνο η Αθήνα. Είναι μαζί οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύγχρονες ισχυρές δυνάμεις της Ευρώπης. Είναι η δημιουργία μιας νέας αυτοκρατορίας στα πόδια τους, η οποία βεβαίως για να γίνει τέτοια πρέπει να επιτρέψουν να τους αφαιρέσει δικά τους προνόμια, δικούς τους εμπορικούς δρόμους και πλουτοπαραγωγικές πηγές. Διότι εκεί βρίσκεται το ζήτημα: στην ενεργειακή και οικονομική αυτοδυναμία, καθώς χωρίς αυτήν καμία χώρα δεν μπορεί να κερδίσει ρόλο βασικού παίκτη στη γεωπολιτική σκακιέρα. Ως εκ τούτου ο Ερντογάν έχει εξελιχθεί ως μακράν ο προκλητικότερος ηγέτης της γείτονος μετά τον Αμπντούλ Χαμίτ τον Β΄ κι έχει γίνει τόσο εριστικός απέναντι στη Γαλλία και την Ιταλία και ακόμα περισσότερο απέναντι στις ΗΠΑ.
Μια θερμή αναμέτρηση-κι όχι μόνο ένα επεισόδιο τύπου Ιμίων-στο Αιγαίο είναι το μέσο, το οποίο θα τον οδηγήσει στην «τρανταχτή επιτυχία» που επιθυμεί. Έτσι διαβάζουν τις κινήσεις του οι ειδικοί στην Αθήνα. Αν μάλιστα τα καταφέρει μόνο με την απειλή, πριν καν προχωρήσει στην επέμβαση, ακόμα καλύτερα για τον ίδιο. Προχωρεί μάλιστα βάσει σχεδίου. Απειλεί ότι θα καταστρέψει βάσεις και αμυντικά συστήματα που τον ενοχλούν, θα ανέβει σε κάποιο από τα νησιά για να δημιουργήσει τετελεσμένα και-στην περίπτωση που επικρατήσει-θα επιβάλει τους όρους του:
Απέναντι στην Ελλάδα, η οποία θα αναγκαστεί υπό την πίεση των συμμάχων να συμβιβαστεί με τα νέα δεδομένα.
Απέναντι στις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές χώρες με τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση έχει συνάψει ιδικές αμυντικές συμφωνίες.
Ούτε η Ελλάδα, όπως πιστεύει το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας, θα θελήσει να επιδιώξει μια γενικευμένη σύρραξη ούτε θα το επιτρέψουν οι άλλοι σύμμαχοί της. Εξάλλου είναι οι ίδιοι που ήδη την προτρέπουν σε έναν διάλογο «επί των διαφορών» της με την Τουρκία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου κλπ, κλπ, ίσως στη Χάγη, ίσως και σε μια ειδική διάσκεψη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Μέχρι στιγμής, επισημαίνουν διπλωματικοί κύκλοι της Αθήνας, το παιχνίδι του βγαίνει. Δεν υφίσταται συνέπειες από την άρνησή του να εφαρμόσει τις κυρώσεις των Νατοϊκών συμμάχων προς τη Ρωσία, δεν κάνει επίσης πίσω στις ειδικές συμφωνίες για τους S-400 ή και την απειλή για αγορά ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών στην περίπτωση που οι ΗΠΑ δεν ξεπαγώσουν την πώληση των δικών τους.
Σε ένα ΝΑΤΟ και μια ΕΕ που έχουν γίνει άνω-κάτω με την ουκρανική κρίση και ο καθένας από μόνος πια ψάχνει να βρει λύση να αντιμετωπίσει τον ενεργειακό βραχνά, πιστεύει ότι μπορεί να επιβληθεί. Στην αναμπουμπούλα εκτιμά ότι θα περάσει και τις δικές του αξιώσεις. Στο κάτω-κάτω της γραφής κάτι θα δώσει και σ΄ όσους τώρα του τραβούν, φιλικά βεβαίως, το αυτί. Από παζάρια γνωρίζει καλά και τα έχει πάει θαυμάσια μέχρι τώρα.
Το θέμα είναι ότι από την Ελλάδα θα πάρει τα περισσότερα. Θα κουρελιάσει συνθήκες, θα ξεφτιλίσει ΟΗΕ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, θα φτιάξει το νέο… Οθωμανικό Διεθνές Δίκαιο έτσι που να κερδίσει πρόσβαση στις πηγές ενέργειας της ΝΑ Μεσογείου και του Αιγαίου, όπου και αν υπάρχει ενδιαφέρον.
Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι τίποτε άλλο από «μεγάλες προσδοκίες», οι οποίες ως τέτοιες (σχεδόν) ποτέ δεν βγαίνουν. Από την εδώ πλευρά στόλος, αεροπορία και στρατός ξηράς έχουν ετοιμαστεί για όλα αυτά τα ενδεχόμενα. Και έχουν σχέδια εξουδετέρωσης των απειλών και ταπείνωσης του Ερντογάν. Έτοιμη δηλώνει και η πολιτική ηγεσία σύσσωμη, τουτέστιν κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Ποιος εξάλλου θα ήθελε να στολίσει τον θρίαμβο του νεο-σουλτάνου μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού;