«Δεν λες του φίλου σου του Αντρέα να βάλει τα βαπόρια του στη Minoan;», μου λέει ένα μεσημέρι, στο τηλέφωνο, ο Παντελής Σφηνιάς. Τότε, ο Ανδρέας (Ποταμιάνος) ήταν «παντρεμένος» με τον Αλέξανδρο Κιοσέογλου της «Sun Line» και είχαν φτιάξει τη «Royal Olympic Cruises».
Του Δημήτρη Καπράνου
Δημοσιογράφου, διευθυντή του περιοδικού Shipping International
«Δεν λες του φίλου σου του Αντρέα να βάλει τα βαπόρια του στη Minoan;», μου λέει ένα μεσημέρι, στο τηλέφωνο, ο Παντελής Σφηνιάς. Τότε, ο Ανδρέας (Ποταμιάνος) ήταν «παντρεμένος» με τον Αλέξανδρο Κιοσέογλου της «Sun Line» και είχαν φτιάξει τη «Royal Olympic Cruises».
Ο Σφηνιάς, όμως, έβλεπε μπροστά και μου έλεγε ότι «αυτό το σχήμα, με τα καινούργια, ταχύπλοα κρουαζιερόπλοια που είχε παραγγείλει ο Ανδρέας στην Blohm + Voss του Αμβούργου (εγώ τον είχα συστήσει εκεί μέσω των φίλων μου από τη Νορβηγία, του Arne Okland και Henning Yars) αλλά τα είχε εντάξει σε έναν στόλο που είχε άλλα 14 παλιά βαπόρια, δεν πρόκειται να περπατήσει».
Μίλησα με τον Ανδρέα Ποταμιάνο και το επόμενο βράδυ βρισκόμασταν στο «παλατάκι» του Σφηνιά, στην Εκάλη. Η γυναίκα του, η Γιούλη, μας έφτιαξε μια μακαρονάδα και αποσύρθηκε. Μείναμε οι τρεις μας, στην κουζίνα.
Όταν έφυγε ο Ανδρέας, μείναμε με τον Παντελή οι δυο μας, στη βεράντα του σπιτιού. Ήταν τέτοιες μέρες. Τον θυμάμαι, όρθιο, με τα χέρια ακουμπισμένα στην κουπαστή της βεράντας, ενώ γύρω όλα ήταν νοτισμένα και η μυρωδιά από τα πεύκα ήταν έντονη!
«Ο χώρος της ακτοπλοΐας στην Ελλάδα δεν σηκώνει περισσότερες από δύο, άντε τρεις, μεγάλες εταιρείες. Όσο εκσυγχρονίζονται τα βαπόρια, τόσο θα μεγαλώνει ο ανταγωνισμός. Μην κοιτάς που στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να γίνεται παιχνίδι με πολιτικά μέσα. Σε λίγο καιρό, η Ευρώπη θα σφίξει τα λουριά, τα βαπόρια στις ευρωπαϊκές θάλασσες θα πρέπει να είναι όλα γρήγορα και καινούρια. Ακούω επίσης ότι σκέφτονται και το θέμα των καυσίμων. Πες του φίλου σου του Αντρέα ότι μόνο οι μεγάλες εταιρείες, που θα προέλθουν από συγχωνεύσεις, έχουν μέλλον στην ακτοπλοΐα και την κρουαζιέρα», μου είπε.
Ο Ποταμιάνος, με τον οποίο συζήτησα το θέμα διεξοδικά, δέχθηκε ότι θα ήταν μια σπουδαία ευκαιρία η συνεργασία με τον Σφηνιά και τη Minoan, αλλά επέμενε στη διατήρηση και των παλαιών βαποριών. «Μα είναι φύρα, δεν είναι εποχή για συναισθηματισμούς», του είπε, στην επόμενη συνάντησή μας, στον Ναυτικό Όμιλο, ο Σφηνιάς. Η συμφωνία, όμως, δεν προχώρησε. Και λίγο καιρό αργότερα, ο Ποταμιάνος έχανε την «Ηπειρωτική» και ο Σφηνιάς τη ζωή του!
Τα θυμήθηκα όλα αυτά, διαβάζοντας το ρεπορτάζ για την απορρόφηση (ουσιαστικά σωτηρία) της ΑΝΕΚ από τον όμιλο Attica.
Πόσο δίκιο είχε ο Σφηνιάς! Τι μένει τώρα; Όμιλος Attica (Βlue Star, Superfast, Hellenic Flying Dolphins, ANEK, ήτοι Παναγόπουλος, Στρίντζης, Σφηνιάς, Γιάννης Βαρδινογιάννης, Βγενόπουλος) και όμιλος Grimaldi (Minoan, βασικά) με νέο παίκτη τον Μ. Ηλιόπουλο. Δύο, δηλαδή, μεγάλοι όμιλοι και ένας τρίτος, ο νεότερος της παρέας.
«Δύο, άντε τρεις, μεγάλες εταιρείες» μου είχε πει ο Σφηνιάς στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1999, εκείνο το βράδυ στο μπαλκόνι του.
Κοιτάζοντας το ακριβό ξύλο τοκ στο πάτωμα του μπαλκονιού, τον ρώτησα: «Πόσες ώρες την ημέρα περνάς σ’ αυτό το υπέροχο σπίτι;». Με κοίταξε. «Ελάχιστες! Όλη μέρα είμαι στο γραφείο και τα Σαββατοκύριακα, το καλοκαίρι, στα Λεγραινά», μου είπε...