Η μέχρι τώρα «διερεύνηση» του σκανδάλου των υποκλοπών επιτρέπει την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τον ρόλο κάθε μορφής εξουσίας στη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Η μέχρι τώρα «διερεύνηση» του σκανδάλου των υποκλοπών επιτρέπει την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τον ρόλο κάθε μορφής εξουσίας στη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, παρά τις διαβεβαιώσεις για «άπλετο φως», φαίνεται να λειτουργούν στην αντίθετη κατεύθυνση. Η κυβέρνηση δεσμεύει με απόρρητο τους εμπλεκόμενους ώστε να μην αποκαλύψουν τις αιτίες και τα κίνητρα των αυτουργών και διατηρεί σε ισχύ τη ρύθμιση που απαγορεύει στα θύματα των υποκλοπών να ενημερωθούν για την άρση του απορρήτου ακόμη και αν δεν προκύπτει κάτι μεμπτό. Την ίδια ώρα η πλειοψηφία της Βουλής στην Εξεταστική Επιτροπή θέτει εκτός κάδρου όλα τα ενεχόμενα πολιτικά πρόσωπα, εξαιρεί μάρτυρες-κλειδιά και εξετάζει άλλους «δι’ αλληλογραφίας».
Παράλληλα, η Δικαιοσύνη δεν παρεμποδίζει φυσικά τον έλεγχο αλλά επιδεικνύει αδικαιολόγητα αργά αντανακλαστικά. Είναι ενδεικτικό ότι άρχισε την έρευνα με το παρεμπίπτον ζήτημα της διαρροής απόρρητων στοιχείων και όχι με το πρωτεύον για τη δημοκρατία θέμα, που είναι η παραβίαση του απορρήτου σημερινού πολιτικού αρχηγού. Παράλληλα, εμφανίζεται να ολιγωρεί στον έλεγχο των παρακολουθήσεων από το Predator, αλλά και στους χειρισμούς των εισαγγελικών λειτουργών που ισχυρίζονται ότι οι κρίσεις τους είναι «ανέλεγκτες».
Και τελικά την τιμή του κράτους δικαίου φαίνεται να σώζουν οι ανεξάρτητες αρχές. Παρά τα εμπόδια η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) έφερε στο φως πληθώρα στοιχείων και συνεχίζει να πιέζει τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν. Αξιέπαινη είναι όμως και η στάση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα που έδωσε εντολή στους παρόχους κινητής τηλεφωνίας να μη σβήσουν τα αρχεία της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη.