Η χειρότερη εκδοχή

Από την έντυπη έκδοση

Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]

Ο Πούτιν δεν εξέπληξε κανέναν κηρύσσοντας μερική επιστράτευση στη Ρωσία. Όντας τόσο στριμωγμένος στρατιωτικά και «εξαντλημένος» πολιτικά, αλλά και τόσο ισχυρός, μόνο επιθετικά μπορούσε να απαντήσει στους Ουκρανούς και στη Δύση. Τι σημαίνει όμως η... επανακήρυξη του πολέμου;

Πρώτο και κύριο ότι δεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι του Ρώσου προέδρου για πλήρη έλεγχο της Ουκρανίας. Ο ρωσικός στρατός βρίσκεται σε φάση οπισθοχώρησης και μερικού αποσυντονισμού, το ηθικό του είναι πλέον χαμηλό και αυτό αποτυπώνεται στις αποφάσεις του Πούτιν.

Ο ίδιος θα αντεπιτεθεί και εκτός επιχειρησιακού πεδίου, σκληραίνοντας τη στάση του στον ενεργειακό τομέα. Θα καταστεί περισσότερο απρόβλεπτος απ’ ό,τι θα ανέμεναν οι αντίπαλοί του και ίσως πιο συνειδητοποιημένος να ρισκάρει επιθετικότερες επιλογές, εντός και εκτός πεδίου μαχών.

Οι προειδοποιητικές λεκτικές βολές του περί ενδεχόμενης χρήσης πυρηνικών όπλων, εν μέρει προδικάζουν την εξέλιξη του πολέμου. Οι συνθήκες υποχρεώνουν τον Πούτιν να κινηθεί ταχύτερα στρατιωτικά. Όσο ο χρόνος θα τρέχει, το κλίμα θα βαραίνει, οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης θα αρχίσουν να αποδίδουν και οι πολιτικοί του σύμμαχοι επί ασιατικού εδάφους, που ήδη τον πιέζουν να λήξει τον πόλεμο, ίσως αναθεωρήσουν έστω και μερικώς τη στάση τους.

Κανείς, πλέον, δεν μπορεί να προδικάσει το πόσο γρήγορα θα εξελιχθούν οι καταστάσεις, όπως και το πού τελικά θα οδηγήσουν.

Η δύση, με πρώτη την Ευρώπη, καλείται να προετοιμαστεί έναντι κάθε ενδεχόμενου και, κυρίως, καλείται να μην υποβαθμίσει για μια ακόμη φορά την κρισιμότητα του θέματος, καθότι επιβεβαιώνεται η χειρότερη εκδοχή σχετικά με την εξέλιξη της ρωσο-ουκρανικής κρίσης.

Αυτό εξάλλου διαφαίνεται και από τις εντονότατες αντιδράσεις που καταγράφονται παγκοσμίως