Και μη χειρότερα

Από την έντυπη έκδοση

Της Έφης Τριήρη
[email protected]

Πρελούδιο κακών μαντάτων σε μία εβδομάδα ιστορικών αποφάσεων στο μέτωπο της ενέργειας και της νομισματικής πολιτικής; Πιθανόν ναι, αν και οι εξελίξεις έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η Γερμανία αναμένεται να ανακοινώσει την εθνικοποίηση τριών εταιρειών ενέργειας, κλείνοντας ένα μακρόχρονο κεφάλαιο με τη Μόσχα, μετά την ανάκτηση του ελέγχου του ρωσικού πετρελαϊκού ενεργητικού, ενώ η Fed θα προβεί σε μια ακόμη επιτοκιακή αύξηση «τζάμπο» για να τιθασεύσει τον πληθωρισμό, δίνοντας το στίγμα για την επόμενη νομισματική πολιτική και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Πριν απ’ αυτά, όμως, είχαμε μία δυσάρεστη έκπληξη ή τουλάχιστον κάτι που δεν το περιμέναμε τόσο γρήγορα. Η Γαλλία φέρεται να ανακοίνωσε διετή διακοπή των εξαγωγών ενέργειας προς την Ιταλία, λόγω δικών της ελλείψεων. Κάτι σαν προστατευτισμό στην αγορά ενέργειας ή το αντίθετο της αλληλεγγύης που τον τελευταίο καιρό έχει επανειλημμένως μνημονευθεί, ίσως σαν μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία για να μπορέσει να διασωθεί. Το Παρίσι το διέψευσε αμέσως, όμως η Ιταλία επιμένει ότι συνέβη. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Κάπου «χαμένη στη μετάφραση», που σημαίνει ότι θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια φαινόμενα εάν δεν επιτευχθεί κοινά αποδεικτή λύση πριν από τον ερχομό του χειμώνα.

Τα δύσκολα δεν τελειώνουν εδώ. Έρευνες κάνουν λόγο για επιτόκια-«φωτιά» για παρατεταμένο διάστημα στις ΗΠΑ, με αμφίβολο αποτέλεσμα στον πληθωρισμό, που τροφοδοτείται ασταμάτητα από τον δομικό πληθωρισμό. Σε άκρως αυστηρή γραμμή και η ΕΚΤ, με παραδοσιακά «περιστέρια» -οι ήπιοι διαμορφωτές νομισματικής πολιτικήςνα κάνουν λόγο για μεγάλες αυξήσεις και το 2023, θυσιάζοντας στον «βωμό» της σταθερότητας των τιμών και την ίδια την οικονομία.

Μία αίσθηση πανικού σε όλες τις κινήσεις, με μεγάλο ερώτημα ποιο το τελικό αποτέλεσμα και ποιος ο τελικός αποδέκτης. Με το δόγμα «ισχύς εν τη ενώσει» πανταχού… απόν, αφού κάθε χώρα προσπαθεί να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα.