Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο Μάριος Ποντίκας, σημαντικός θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, πεζογράφος και διαφημιστής.
Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο Μάριος Ποντίκας, σημαντικός θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, πεζογράφος και διαφημιστής.
Ο Μάριος Ποντίκας γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, το 1942. Είναι απόφοιτος Βαρβακείου με σπουδές στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα απασχολήθηκε στον χώρο της διαφήμισης ως κειμενογράφος- δημιουργικός συντελεστής.
Έχει διασκευάσει κείμενα της Ελληνικής Πεζογραφίας για την τηλεόραση (Χαμένη Άνοιξη του Στρατή Τσίρκα, Η αγάπη άργησε μια μέρα της Λ. Ζωγράφου κ.ά.).
Έργα του έχουν παρουσιαστεί: - στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Ο Γάμος), - στο Εθνικό Θέατρο (Τρομπόνι, Ορθός Λόγος), - στο Θέατρο ΣΤΟΑ (Θεατές, Εσωτερικαί ειδήσεις, Κοίτα τους, Ο Λάκκος και η Φάβα, Η πανοραμική θέα της Νυχτερινής εργασίας, Η Γυναίκα του Λωτ– έργο το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τη Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου, με τίτλο Έστω), - στο Θεσσαλικό Θέατρο (Η Διαθήκη, Εθνική Γιορτή), - στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Η Γυναίκα του Λωτ ) και σε άλλες σκηνές, μεταξύ των οποίων πολλές πανεπιστημιακές, ημικρατικές, ερασιτεχνικές.
Έχει εκδώσει δύο συλλογές με πεζογραφήματά του (ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ, ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ) αρκετά από τα οποία έχουν προδημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Από τους κορυφαίους του μεταπολιτευτικού «ρεαλιστικού νεοελληνικού θεάτρου», με επιτυχίες που άφησαν εποχή, ο Μάριος Ποντίκας έγραψε διαχρονικά και επίκαιρα κείμενα, μέσα από ευανάγνωστες σκηνές, εύστοχες ατάκες, που εκθέτουν μια πραγματικότητα που ισχύει για δεκαετίες. Στο έργο του αναγνωρίζει τη σάπια πραγματικότητα και το σαθρό πολιτικό, θρησκευτικό, νομικό, δημοσιογραφικό καθεστώς και κάθε είδους καθεστώς, το οποίο μας διοικεί και ακόμα όπως και τα χαλαρά ήθη μιας κοινωνίας.
Συλλυπητήριο μήνυμα της ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
Πληροφορούμενη την απώλεια του Μάριου Ποντίκα, η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Στα θεατρικά έργα του Μάριου Ποντίκα ξεδιπλώνεται ολόκληρη η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Μέσα από τον λόγο των ηρώων του υπήρχαν πάντα αναφορές στην ιστορία, την κοινωνία, τις προσωπικές σχέσεις. Ακολουθώντας τη ρεαλιστική κατεύθυνση στη γραφή του, ο Μάριος Ποντίκας δημιούργησε χαρακτήρες που γίνονταν οικείοι στους θεατές από τις πρώτες στιγμές της παράστασης. Στήριξε με τα έργα του το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το Θέατρο Τέχνης και το θέατρο ΣΤΟΑ, με το οποίο είχε μια μακρά και στενή συνεργασία. Ο «Λάκκος και η Φάβα», η «Γυναίκα του Λωτ», ο «Ορθός Λόγος», ο «Γάμος», μερικά μόνο από τα έργα της πλούσιας εργογραφίας του, θα συνεχίσουν να κοσμούν το νεοελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους του».
Ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο Μάριος Ποντίκας είχε πει ότι "η ιστορία του θεάτρου είναι μια συνεχής μετακίνηση ορίων γραφής, παράστασης, ακόμα και θέσεων". Ο ίδιος μετακινούνταν διαρκώς, από τον θεατρικό λόγο στον πεζό, και από το σενάριο στη διαφήμιση. Είχε συνεργαστεί και με το Εθνικό Θέατρο και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ενώ χάρη σε αυτόν είχαμε δει κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες τηλεοπτικές μεταφορές της ελληνικής λογοτεχνίας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του».
Δήλωση του Πάνου Σκουρολιάκου
Ένας μεγάλος της σύγχρονης θεατρικής συγγραφής, ο Μάριος Ποντίκας, δεν είναι πια μαζί μας. Από τους στυλοβάτες του νεοελληνικού θεάτρου, μας έδωσε έργα μεστά, καταγράφοντας το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα με ευαισθησία, φαντασία και πρωτοτυπία. Έδωσε έργα που θα παίζονται και στις εποχές που έρχονται. Με θεατρική και κοινωνική - πολιτική ευθυβολία, περνά με τα έργα του στο πάνθεον των σημαντικών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Μάριε, σ ευχαριστούμε!
ΚΘΒΕ
Το ΚΘΒΕ «αποχαιρετά» τον Μάριο Ποντίκα, έναν οξυδερκή, τολμηρό, πρωτοπόρο θεατρικό συγγραφέα, σεναριογράφο, πεζογράφο, έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους του θεάτρου της μεταπολίτευσης που διάνυσε μια πολύχρονη και σπουδαία συγγραφική πορεία και άφησε παρακαταθήκη έργα διαχρονικά και πάντα επίκαιρα που σχολιάζουν, καυτηριάζουν μια κοινωνία αποξένωσης, σκληρότητας, τυραννικής πραγματικότητας. Η «ματιά» του ρεαλιστική, καθαρή, οξεία «φωτίζει» τους φόβους και τις κραυγές μιας κοινωνίας που θα νοσεί όσο μάτια κι αφτιά παραμένουν κλειστά, μιας κοινωνίας που δεν θα αλλάξει ποτέ όσο οι αρχές, οι αξίες, η ανθρωπιά της δοκιμάζονται.
Έργα του που παρουσιάστηκαν από το ΚΘΒΕ: