Απόψεις
Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 2022 07:00

Ανεπαρκή αντίμετρα

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κήρυξε προχθές τον πόλεμο κατά του πληθωρισμού. Η ιστορικά υψηλή αύξηση των επιτοκίων και η... υποσχετική για νέα ανάλογη μεταβολή, προκειμένου να τιθασευτεί ο πληθωρισμός, καταδεικνύουν την αποφασιστικότητα με την οποία κινείται ο κεντρικός ευρωπαϊκός μηχανισμός των τραπεζών ώστε να δώσει λύση ή έστω να περιορίσει το πρόβλημα.

Από την έντυπη έκδοση

Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]

 

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κήρυξε προχθές τον πόλεμο κατά του πληθωρισμού. Η ιστορικά υψηλή αύξηση των επιτοκίων και η... υποσχετική για νέα ανάλογη μεταβολή, προκειμένου να τιθασευτεί ο πληθωρισμός, καταδεικνύουν την αποφασιστικότητα με την οποία κινείται ο κεντρικός ευρωπαϊκός μηχανισμός των τραπεζών ώστε να δώσει λύση ή έστω να περιορίσει το πρόβλημα.

Όμως το ζητούμενο βρίσκεται αλλού. Ο πληθωρισμός δεν «καλλιεργείται» τόσο από τη σχέση προσφοράς και ζήτησης όσο από τις συνεχείς εκρήξεις στις τιμές ενέργειας (φυσικού αερίου και ρεύματος). Εκρήξεις οι οποίες προκαλούνται από έναν πόλεμο που εκτυλίσσεται εντός των ευρωπαϊκών συνόρων και που κήρυξε μια από τις μεγαλύτερες -παγκοσμίως- οικονομικές, ενεργειακές και στρατιωτικές υπερδυνάμεις.

Κατα συνέπεια, το ανατιμητικό σπιράλ θα συνεχιστεί ανεξάρτητα από τα νομισματικά αντίμ τρα της ΕΚΤ, που προφανώς και θα επηρεάσουν την εξέλιξη του πληθωρισμού, δεν θα δώσουν όμως τη λύση, ακόμη κι αν συνδυαστούν με επόμενα μέτρα στήριξης που θα λάβει η Ε.Ε. και που αναμένονται περισσότερο στοχευμένα, όπως συζητήθηκε χθες στη σύνοδο υπουργών Οικονομικών.

Λύση στον ενεργειακό, νομισματικό, πληθωριστικό πόλεμο θα μπορούσε να επιδιωχθεί μόνο μέσα από μια μάχη σε πολιτικό επίπεδο, η οποία θα καθόριζε την έκβαση των συγκρούσεων που μαίνονται εδώ και μήνες εντός και εκτός ουκρανικού εδάφους.

Η σύρραξη είναι πρωτίστως πολιτική και δευτερευόντως οτιδήποτε άλλο. Η… κατάπαυση του πυρός θα επέλθει με πολιτικές αποφάσεις δύο εναλλακτικών κατευθύνσεων: Είτε της κατά μέτωπο επίθεσης εφόσον η Ευρώπη ενεργοποιηθεί δυναμικά και εξοπλιστεί με το κατάλληλο σθένος, είτε του συμβιβασμού εφόσον οι Ρώσοι θα δέχονταν να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ένα τρίτο σενάριο, αυτό της εξουδετέρωσης του εχθρού διά της εξουθένωσής του, σε αυτή τη φάση μάλλον δεν θα είχε τύχη.

Το λυπηρό είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πορεύονται βάσει αυτού του σεναρίου.