Μόλις προ ολίγων ημερών από τη στήλη αυτή χαρακτηρίζαμε άτολμη την αντίδραση της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας για τα όσα πράττει στην Ουκρανία, όπως και για την πολεμική πολιτική που ασκεί στην αγορά ενέργειας. Όπως επισημαίναμε, «η παθητική ή αμυντική στάση της Ε.Ε. δεν αρμόζει στην ισχυρή της θέση ούτε και στον κομβικό της ρόλο διεθνώς».
Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Μόλις προ ολίγων ημερών από τη στήλη αυτή χαρακτηρίζαμε άτολμη την αντίδραση της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας για τα όσα πράττει στην Ουκρανία, όπως και για την πολεμική πολιτική που ασκεί στην αγορά ενέργειας. Όπως επισημαίναμε, «η παθητική ή αμυντική στάση της Ε.Ε. δεν αρμόζει στην ισχυρή της θέση ούτε και στον κομβικό της ρόλο διεθνώς».
Η ευρώπη από την αρχή της γεωπολιτικής κρίσης επιμένει να αποφεύγει τη σύγκρουση κατά μέτωπο, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο πεδίο των διεθνών διαπραγματεύσεων, με αποτέλεσμα να προκαλεί ζημία εις βάρος της.
Σχετικά πρόσφατα αναφέραμε επίσης ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο η αγορά ενέργειας συνεχίζει να λειτουργεί υπό όρους υγιούς ανταγωνισμού, όταν η παγκόσμια ενεργειακή κοινότητα κυριολεκτικά φλέγεται, με τη Ρωσία να έχει κηρύξει έναν άτυπο πόλεμο έναντι της Ευρώπης με κύριο όπλο της το φυσικό αέριο. Όπως διευκρινίζαμε, οι πολεμικές συνθήκες απαιτούν ειδικού τύπου ρυθμίσεις ώστε να αντιμετωπίζονται οι στρεβλώσεις και οι όποιες ακρότητες προκαλούνται από τις αντιμαχόμενες δυνάμεις. Ωστόσο, εδώ και μήνες η Ε.Ε. επέμεινε σε μια πολιτική συντηρητικών αντιδράσεων, παρά τις πιέσεις για αλλαγή στάσης, τις οποίες ασκούσαν αρκετά από τα κράτη-μέλη της.
Σήμερα, φαίνεται πως κάτι αλλάζει στις πολιτικές προθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προγραμματισμένη για τις 9 Σεπτεμβρίου έκτακτη σύνοδος των υπουργών Ενέργειας προδιαγράφει μια αλλαγή κλίματος, η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε ανατροπές.
Τα σενάρια που έχουν επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων περί αποσύνδεσης της αγοράς φυσικού αερίου από την αγορά ρεύματος, όπως και τα περί επιβολής πλαφόν στις τιμές χονδρικής, στον βαθμό που θα υιοθετηθούν είναι βέβαιο ότι θα ομαλοποιήσουν αισθητά τις τιμές.
Όσο για το ζήτημα της επάρκειας φυσικού αερίου, δυστυχώς οι εξελίξεις φαίνεται να έχουν πλέον ξεπεράσει κατά πολύ την πολιτική της Ευρώπης, οπότε το μόνο που μένει είναι να δούμε το αν και κατά πόσο μπορεί, καταχείμωνο, να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος.