Οι Αμερικανοί χορεύουν στο ρυθμό του συνθήματος «Yes, we can» (Ναι, μπορούμε). Αραγε, όμως, πράγματι μπορούν; Μπορεί ο Ομπάμα; Μπορούμε εμείς;
Το να πει κανείς ότι ο Ομπάμα είναι ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία της Αμερικής -γράφει ο βρετανός ιστορικός Τίμοθι Γκάρτον Ας στην Guardian- είναι περισσότερο σαν να γράφει τις τελευταίες γραμμές ενός τελευταίου κεφαλαίου παρά τις πρώτες γραμμές ενός καινούργιου.
Ο Ομπάμα είναι πολύ περισσότερα πράγματα από ένα μαύρο Αμερικανό. Αποτελεί ένα εθνοτικό μίγμα που αντιπροσωπεύει όλους τους Αμερικανούς. Ενας δημοσιογράφος ρώτησε έναν μαύρο που πανηγύριζε για τη νίκη από πού είναι. Κι εκείνος σταμάτησε να χορεύει, τον κοίταξε καλά-καλά και του είπε: «Από τη μάνα μου».
Πρόκειται για μια απάντηση υπέροχη και συμβολική.
Ο Ομπάμα είναι στην πραγματικότητα ο πρώτος μετα-εθνοτικός πρόεδρος, γράφει ο Ας. Και το σύνθημά του είναι να «κάνει αυτόν τον αιώνα τον πρώτο αμερικανικό αιώνα». Αν το έλεγε αυτό ο Μπους, ο υπόλοιπος κόσμος θα το θεωρούσε εθνική αλαζονεία. Αλλά το λέει ο Ομπάμα, κι έτσι γίνεται αποδεκτό.
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος κληρονομεί ένα τεράστιο εθνικό χρέος από τον Μπους, δύο πολέμους, και μια σειρά από προκλήσεις σε όλο τον κόσμο.
Την ίδια ώρα, πολλοί Αμερικανοί εξακολουθούν να τρέφουν αισθήματα καχυποψίας για τον Ομπάμα. Ο τελευταίος θα αναγκαστεί έτσι να κυβερνήσει από το κέντρο, ίσως και από την κεντροδεξιά, απογοητεύοντας πολλούς από τους οπαδούς του.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους στην Ουάσινγκτον με τους οποίους μίλησε ο Ας αναγνωρίζουν ότι ο Ομπάμα είναι ένα αίνιγμα. Το βέβαιο είναι ότι αν διαχειριστεί τα προβλήματα με τον άψογο τρόπο που διαχειρίστηκε την προεκλογική του εκστρατεία, τότε η Αμερική βρίσκεται σε καλά χέρια.
Πηγή: The Guardian, ΑΠΕ-ΜΠΕ