Η Ομάδα Hippo Theatre Group παρουσιάζει την Πέμπτη 4 και την Παρασκευή 5 Αυγούστου, στις το βράδυ, την παράσταση «Η Ιστορία ενός Αιχμαλώτου ή πώς πέρασα τα σύνορα», που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στρατή Δούκα· μυθιστόρημα με διεθνιστικό χαρακτήρα, αφιερωμένο «στα κοινά μαρτύρια των λαών».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η Ομάδα Hippo Theatre Group παρουσιάζει την Πέμπτη 4 και την Παρασκευή 5 Αυγούστου, στις το βράδυ, την παράσταση «Η Ιστορία ενός Αιχμαλώτου ή πώς πέρασα τα σύνορα», που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στρατή Δούκα· μυθιστόρημα με διεθνιστικό χαρακτήρα, αφιερωμένο «στα κοινά μαρτύρια των λαών».
Σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία των Αλέξανδρου Ράπτη και Φώτη Δούσου, η παράσταση ενσωματώνει συμμετοχικές δραστηριότητες εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Η υπόθεση του πρωτότυπου κειμένου αφορά στις περιπέτειες ενός Έλληνα που συνελήφθη από τους Τούρκους κατά την καταστροφή της Σμύρνης, το 1922. Ο κεντρικός ήρωας για να πετύχει τον στόχο του, που είναι κυριολεκτικά να σώσει τη ζωή του, αναγκάζεται να μεταμφιεστεί και να αλλάξει ταυτότητα. Έτσι περνάει μεγάλο χρονικό διάστημα κρύβοντας τον αληθινό του εαυτό, τη γλώσσα του, το ποιος πραγματικά είναι, γιατί αλλιώς κινδυνεύει η ζωή του. Θεματικός πυρήνας του κειμένου είναι η εφευρετικότητα του ανθρώπου και η διατήρηση της αξιοπρέπειάς του, μέσα από τη φρικαλεότητα του πολέμου και την πικρία του ξεριζωμού. Οι αναγωγές και οι συγκρίσεις με τα προσφυγικά κύματα που συγκλονίζουν τον σύγχρονο κόσμο είναι προφανείς.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, στην παράσταση εισχωρούν τα διαδραστικά σημεία, τα οποία με όχημα το Εκπαιδευτικό Δράμα αποσκοπούν στην περαιτέρω διερεύνηση του θεματικού πυρήνα του. Σκοπός είναι η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της ευαισθητοποίησης των παιδιών σε ανάλογα ζητήματα.
Ο Φώτης Δούσος μίλησε μαζί μας.
Πώς προέκυψε η ιδέα αυτής της θεατρικής διασκευής;
«“Η Ιστορία ενός Αιχμαλώτου” του Στρατή Δούκα είναι ένα από τα εμβληματικά έργα της γενιάς του ’30. Η συμβολή του σε αφηγηματολογικό επίπεδο είναι τεράστια, καθώς έφερε τη λαϊκή γλώσσα στο επίκεντρο της αφηγηματικής διαδικασίας, δημιουργώντας κατά κάποιον τρόπο “σχολή”. Η πλοκή του, επίσης, είναι συμπαγής και δομημένη σε πολύ στέρεα υλικά, πράγμα που διευκολύνει την πρόσληψή του από διάφορες ηλικιακές ομάδες και από διαφορετικού επιπέδου αναγνώστες/θεατές. Κυρίως, όμως, είναι το ίδιο το θέμα του, το οποίο έχει να κάνει με τις προσπάθειες επιβίωσης ενός πρόσφυγα σε εντελώς αντίξοες συνθήκες, που μας τράβηξε σαν μαγνήτης και θελήσαμε να ασχοληθούμε εκτενώς μαζί του».
Το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο «στα κοινά μαρτύρια των λαών» και έχει διεθνιστικό χαρακτήρα. Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στα παιδιά και τους ενήλικες που απευθύνεστε;
«Η τέχνη υπάρχει για να ενώνει τους ανθρώπους, όχι να τους χωρίζει. Και αυτό είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο, πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες, εθνοτικά και οικονομικά συμφέροντα. Ο πάσχων άνθρωπος είναι παντού ίδιος, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και σε όλες τις εποχές. Με την παράστασή μας, θέλουμε να προβάλουμε και να ενισχύσουμε το διεθνιστικό μήνυμα του μυθιστορήματος φέρνοντας τη βασική προβληματική του στο σήμερα».
Ποιες τεχνικές ακολουθείτε στις παραστάσεις, ώστε να κινητοποιήσετε το ενδιαφέρον των παιδιών;
«Το θέατρο που κάνουμε βασίζεται σε ένα είδος σωματικού θεάτρου, που χωρίς να αρνείται την αναπαραστατική του στόχευση, χαρακτηρίζεται από μεγάλη εκφραστική ελευθερία και δεν υπόκειται σε ρεαλιστικές συμβάσεις. Το ονομάζουμε “kinemo” και έχει να κάνει, σε γενικές γραμμές, με τη συμπύκνωση συναισθήματος, ενέργειας και σωματικής έντασης μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Είναι κάτι που βοηθάει τους θεατές να γίνουν πιο ενεργητικοί και να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ που ενδέχεται να λείπουν από την εικόνα. Όπως λέει μια συνεργάτις μας, “όταν βλέπεις παραστάσεις της ομάδας hippo είναι σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο”· πρέπει να μπεις δυναμικά σε αυτές. Δεν γίνεται να τις παρακολουθήσεις παθητικά. Ίσως έχει και μια -αυτονόητη- πολιτική χροιά η προσέγγιση. Επίσης, βάζουμε εμβόλιμα και πολλά διαδραστικά κομμάτια που βασίζονται σε τεχνικές του εκπαιδευτικού δράματος. Έτσι, τα παιδιά γίνονται ακόμα περισσότερο μέτοχοι του θεάματος».
Γιατί επιλέξατε το Ζιντζιρλί Τζαμί;
«Είναι ένα πολύ σημαντικό θρησκευτικό και πολιτισμικό μνημείο των Σερρών που απηχεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης. Η παράστασή μας “κουμπώνει” αισθητικά πάνω του, λόγω θέματος και καταβολών. Είμαστε γεμάτοι δέος και ενθουσιασμό που θα παίξουμε σε έναν τέτοιο χώρο».
Ένα σχόλιό σας για τον θεσμό «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός»· θεωρείτε ότι βοηθά τους καλλιτέχνες;
«Έχει δώσει μεγάλη ώθηση σε καλλιτεχνικά σχήματα ώστε να παράξουν υψηλού επιπέδου έργο, απαλλαγμένο από τις συνήθεις εκπτώσεις λόγω οικονομικών δυσχερειών. Είναι κάτι που πρέπει να συνεχιστεί και να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο».
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια της ομάδας σας ;
«Ετοιμάζουμε μια παράσταση για παιδιά με τίτλο “Η Πόλη των Χαμένων Ρομπότ” που θα παίζεται στο θέατρο Σταθμός από τον Οκτώβριο· και μια ακόμα παράσταση οικολογικού περιεχομένου, που λέγεται “Ο Γιάννης και το Πεύκο” και θα φύγει σε ευρωπαϊκή περιοδεία».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Στρατής Δούκας
Θεατρική Διασκευή - Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ράπτης – Φώτης Δούσος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σίσσυ Ιγνατίδου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Ιωάννα Λιούτσια
Σχεδιασμός Εκπαιδευτικών Δραστηριοτήτων: Καλλιόπη Φύκαρη
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Κατερίνα Χατζοπούλου
Μουσική - Ενορχήστρωση: Γιώργος Δούσος
Κίνηση: Μίκα Στεφανάκη
Οργάνωση Παραγωγής: Αλέξανδρος Ράπτης
Αφίσα: Χρυσούλα Κοροβέση
Βίντεο – Φωτογραφίες: Δώρα Καλακίδου
Επικοινωνία: Μαρία Κωνσταντοπούλου
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μαρίνος Ορφανός, Ελένη Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος Παράσης