Η κλιματική κρίση είναι ήδη εδώ και όσοι αρνούνται να αποδεχθούν την αμείλικτη πραγματικότητα απλά φοράνε παρωπίδες. Το κύμα καύσωνα που σαρώνει εδώ και αρκετές ημέρες πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι ένα ακόμα σημάδι, που δείχνει πως οδεύουμε με μεγάλη ταχύτητα σε μια νέα -και διόλου εύκολη- εποχή.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Η κλιματική κρίση είναι ήδη εδώ και όσοι αρνούνται να αποδεχθούν την αμείλικτη πραγματικότητα απλά φοράνε παρωπίδες. Το κύμα καύσωνα που σαρώνει εδώ και αρκετές ημέρες πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι ένα ακόμα σημάδι, που δείχνει πως οδεύουμε με μεγάλη ταχύτητα σε μια νέα -και διόλου εύκολη- εποχή.
Δυστυχώς σε αυτό το νέο ζοφερό σκηνικό είναι ορατός ο κίνδυνος να γίνεται όλο και συχνότερη η μάχη με τις φλόγες. Μια μάχη που και αυτό το καλοκαίρι διεξάγεται με μεγάλη σφοδρότητα σε πολλές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και όχι μόνο.
Το μεγάλο ερώτημα, λοιπόν, είναι πώς μπορεί να «οχυρωθεί» ακόμα περισσότερο η χώρα μας απέναντι σε έναν κίνδυνο που είναι εμφανές πως θα γίνεται όλο και μεγαλύτερος. Δυστυχώς, εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και η περίπλοκη αυτή κατάσταση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τη μία μέρα στην άλλη με ένα μαγικό ραβδί.
Το βασικό ζητούμενο είναι να υπάρξει ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, που θα τηρηθεί ευλαβικά και δεν θα θυσιαστεί στον βωμό των εύκολων λύσεων. Η στενή συνεργασία όλων των εμπλεκομένων (για παράδειγμα, των υπουργείων, των περιφερειών, των δήμων κ.ά.) είναι αναγκαία για να διασφαλιστεί πως ακόμα και στις πλέον δυσμενείς συνθήκες όλα θα λειτουργούν ρολόι.
Είναι πλέον εμφανές πως το πρόβλημα με την κλιματική αλλαγή θα εντείνεται χρόνο με τον χρόνο και ο στρουθοκαμηλισμός δεν οδηγεί πουθενά. Έχει επομένως φτάσει η ώρα για γενναίες -και ενδεχομένως δύσκολες- αποφάσεις τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφορετικά και τα επόμενα χρόνια θα είμαστε όλοι θεατές στο ίδιο έργο. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να συμβεί.