Ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατέκτησε το 21ο Grand Slam της μυθικής του καριέρας και μετά το φινάλε του τελικού με τον Νικ Κύργιο προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής, προφανώς έχοντας ανάγκη να το κάνει μετά και τα όσα έγιναν στην αρχή του χρόνου στην Αυστραλία.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατέκτησε το 21ο Grand Slam της μυθικής του καριέρας και μετά το φινάλε του τελικού με τον Νικ Κύργιο προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής, προφανώς έχοντας ανάγκη να το κάνει μετά και τα όσα έγιναν στην αρχή του χρόνου στην Αυστραλία.
Αρχικά έβγαλε το καπέλο στον αντίπαλό του:
«Νικ, θα επιστρέψεις. Όχι στο Wimbledon, αλλά γενικά, σε τελικούς. Είναι δύσκολο να βρεις λόγια για να εκφραστείς, μετά από ήττα όπως η σημερινή, όμως έδειξες γιατί είσαι ένας από τους κορυφαίους παίκτες του κόσμου, ειδικά σε αυτή την επιφάνεια.
Συγχαρητήρια σε σένα και την ομάδα σου. Πραγματικά, σε σέβομαι πολύ. Πιστεύω ότι είσαι ένας τρομερός τενίστας, ένας φοβερός αθλητής και ένα τεράστιο ταλέντο.
Είσαι όλα αυτά εδώ και χρόνια, όμως τώρα φαίνεται ότι ενώνονται τα κομμάτια σου και νομίζω θα σε δούμε σε τελικούς Grand Slam, κι άλλες φορές.
Δεν περίμενα ποτέ μου να πω τόσα καλά λόγια για εσένα. Μάλλον, είναι επίσημα ένα bromance μεταξύ μας. Έχασε σήμερα, γιατί βάλαμε στοίχημα ένα δείπνο. Δεν ξέρω αν πληρώσει απόψε, ή κάποια άλλη μέρα, αλλά σίγουρα είναι η αρχή μιας υπέροχης σχέσης μεταξύ μας».
Στη συνέχεια μίλησε για την έμπνευση που του δίνει το μεγάλο τουρνουά στο Λονδίνο:
«Έχω χάσει τα λόγια μου πλέον. Δεν μπορώ να εκφράσω το τι σημαίνει για εμένα, την ομάδα μου και την οικογένειά μου, αυτό το τουρνουά και το τρόπαιο που κρατάω αυτή τη στιγμή στα χέρια μου.
Το έχω πει πολλές φορές, αλλά θα το ξαναπώ. Ήταν, είναι και θα είναι για πάντα, το πιο ξεχωριστό τουρνουά στην καρδιά μου. Αυτό, που με ενέπνευσε να παίξω τένις, σε ένα μικρό resort, σε βουνό της Σερβίας, όπου στο εστιατόριο των γονιών μου, είδα, σε ηλικία 4-5 ετών, τον Πιτ Σάμπρας να κατακτά το Wimbledon του 1992.
Εκείνη τη στιγμή, είπα στους γονείς μου να με αγοράσουν μια ρακέτα. Πάντα, η πρώτη επαφή και η πρώτη ανάμνηση που έχω για το τένις, είναι το γρασίδι και το Wimbledon. Πάντα ονειρευόμουν να έρθω εδώ και να παίξω στο κεντρικό court. Από τότε, το έχω κατακτήσει επτά φορές. Κάθε φορά, είναι και πιο σημαντική για εμένα. Αισθάνομαι ευλογημένος και είμαι ευγνώμων, που στέκομαι με το τρόπαιο στα χέρια μου, για ακόμη μια φορά.
Αυτό το court μ’ αγαπάει. Είναι το πιο ξεχωριστό court στον κόσμο και είναι πολύ ξεχωριστό όταν μπαίνει σ’ αυτό το γήπεδο και ακουμπάς το γρασίδι. Κάναμε και μερικές προπονήσεις φέτος εδώ, οπότε ήταν ακόμη πιο ξεχωριστό».