Ποιος λέει την αλήθεια; Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που υποστηρίζει ότι είχε προειδοποιήσει τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι πριν την ρωσική εισβολή. Ή ο Ζελένσκι, που φανερά εκνευρισμένος, μιλώντας στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ZDF, το διαψεύδει. Επιμένει ότι το Κίεβο είχε προειδοποιήσει πρώτα τη Δύση για τα πολεμικά σχέδια της Μόσχας. Ζητώντας εδώ και δύο χρόνια τη δημιουργία ενός στόλου της Μαύρης Θάλασσας και ένα πρόγραμμα πυραυλικής αεράμυνας. «Αν είχα ακουστεί, η Ουκρανία θα είχε περισσότερες πιθανότητες να σταματήσει τη ρωσική εισβολή», υποστήριξε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Ποιος λέει την αλήθεια; Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που υποστηρίζει ότι είχε προειδοποιήσει τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι πριν την ρωσική εισβολή. Ή ο Ζελένσκι, που φανερά εκνευρισμένος, μιλώντας στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ZDF, το διαψεύδει. Επιμένει ότι το Κίεβο είχε προειδοποιήσει πρώτα τη Δύση για τα πολεμικά σχέδια της Μόσχας. Ζητώντας εδώ και δύο χρόνια τη δημιουργία ενός στόλου της Μαύρης Θάλασσας και ένα πρόγραμμα πυραυλικής αεράμυνας. «Αν είχα ακουστεί, η Ουκρανία θα είχε περισσότερες πιθανότητες να σταματήσει τη ρωσική εισβολή», υποστήριξε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Ο «διάλογος» αυτός μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου δεν έχει «ιστορικό υπόβαθρο». Μπάιντεν και Ζελένσκι, «μαλώνοντας» για το τι είχε προηγηθεί της ρωσικής εισβολής της 24ης Φεβρουαρίου, στην πραγματικότητα μιλούν για το σήμερα. Και για το αύριο.
Οι Ουκρανοί απαιτούν περισσότερα και σύγχρονα όπλα γιατί χάνουν έως και 200 στρατιώτες την ημέρα, τελειώνουν τα πυρομαχικά τους και υποχωρούν, αν και έχουν κατορθώσει μέχρι τώρα να επιβραδύνουν πολύ την προέλαση των υπέρτερων ρωσικών δυνάμεων.
Οι Αμερικανοί από την πλευρά τους θέλουν να έχουν όλο και περισσότερο έλεγχο στη διεξαγωγή του πολέμου και διαμαρτύρονται για τη «μυστικοπάθεια» που δείχνουν οι Ουκρανοί. Οι Αμερικανοί δεν έχουν υπογράψει λευκή επιταγή στο Κίεβο. Εχουν στόχο να αποδυναμώσουν και να φθείρουν τη Ρωσία, αλλά δεν σκοπεύουν να συνεχίσουν να πληρώνουν τεράστια χρηματικά ποσά στην Ουκρανία. Ηδη, έχουν διαθέσει 40 δισεκατομμύρια δολάρια στο Κίεβο τους τελευταίους μήνες, αλλά στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών παρατηρείται πλέον μια κόπωση μεταξύ των πολιτών. Με τη βενζίνη να έχει ξεπεράσει για πρώτη φορά τα πέντε δολάρια το γαλόνι και μάλιστα καθώς αρχίζουν οι θερινές μετακινήσεις, οι Αμερικανοί αρχίζουν να διαμαρτύρονται για τις συνεχιζόμενες επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία. Και ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν ξεχνά ότι τον Νοέμβριο θα διεξαχθούν οι ενδιάμεσες εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου, με τους Ρεπουμπλικάνους να βρίσκονται κοντά στον έλεγχο τόσο της Γερουσίας όσο και της Βουλής. Ανάλογη κόπωση έχουν προκαλέσει άλλωστε οι επώδυνες οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου και στην Ευρώπη .
Οι Αμερικανοί δεν μπορούν επίσης να διακινδυνεύσουν μια περαιτέρω κλιμάκωση στην Ουκρανίας που θα τους εκτρέψει από το μέτωπο Ινδο-Ειρηνικού. Όταν μάλιστα η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, «απειλεί να ανατρέψει το status quo και μαζί και την Pax Americana, η οποία διατηρείται από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», όπως γράφει το αμερικανικό Foreign Affairs.
Ηδη, η Γερμανία έχει αναπροσανατολίσει την εξωτερική της πολιτική, αυξάνοντας ριζικά τις αμυντικές δαπάνες και να ακολουθήσει μια σκληρή γραμμή για την Ουκρανία. Και η Ιαπωνία, βλέποντας την επιδίωξη της Κίνας για περιφερειακή ηγεμονία στον Ινδο-Ειρηνικό, φαίνεται πιο κοντά από ποτέ σε έναν παρόμοιο αμυντικό μετασχηματισμό.
Μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία να αύξησε την εξάρτηση της Γερμανίας και της Ιαπωνίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να οδήγησε σε επίπεδα συνεργασίας που δεν είχαν παρατηρηθεί από τον Ψυχρό Πόλεμο, το μέλλον μπορεί όμως να επιφυλάξει εκπλήξεις για την Ουάσιγκτον. Τόσο η Γερμανία , όσο και η Ιαπωνία μπορεί να αρχίσουν να εξαρτώνται λιγότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να συνδέονται στενότερα με τις γειτονικές τους χώρες.
«Μια τέτοια στροφή θα άλλαζε βαθιά όχι μόνο την τάξη ασφαλείας στην Ευρώπη και την Ασία, αλλά και τη δυναμική του δυτικού κόσμου», γράφει το Foreign Affairs και εξηγεί: «Η Pax Americana θα δώσει τη θέση της σε νέες συνεργασίες περιφερειακής ασφάλειας και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανεφεύρουν τις συμμαχίες τους. Αντιμετωπίζοντας τους συμμάχους ως πραγματικούς και όχι υποδεέστερους εταίρους».