Από το πρώτο κιόλας διάστημα του πολέμου στην Ουκρανία οι αντιμαχόμενες πλευρές άνοιξαν δίαυλο διπλωματικής διαπραγμάτευσης σε μία προσπάθεια εξεύρεσης ειρηνευτικής λύσης στον ταχύτερο δυνατό χρόνο.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Από το πρώτο κιόλας διάστημα του πολέμου στην Ουκρανία οι αντιμαχόμενες πλευρές άνοιξαν δίαυλο διπλωματικής διαπραγμάτευσης σε μία προσπάθεια εξεύρεσης ειρηνευτικής λύσης στον ταχύτερο δυνατό χρόνο.
Όπως πιθανώς όλοι ανέμεναν, επρόκειτο για πρωτοβουλία που δύσκολα θα επέφερε ουσιαστικό, χειροπιαστό αποτέλεσμα. Δεδομένης της συνέχισης των πολεμικών επιχειρήσεων της Ρωσίας, ο δίαυλος αυτός εγκαταλείφθηκε.
Έκτοτε τα ανοικτά μέτωπα πολλαπλασιάστηκαν σε όλα τα επίπεδα: στο πεδίο μάχης, στο πολιτικό τερέν, στην αγορά ενέργειας, στις διεθνείς αγορές, γενικότερα στην παγκόσμια οικονομία, στην ψυχολογία μας.
Κι ενώ το όλο θέμα συνεχίζει να λαμβάνει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, το πλέον ανησυχητικό είναι ότι έχει εγκαταλειφθεί κάθε έννοια ή προοπτική ειρηνευτικής διαπραγμάτευσης.
Οι ΗΠΑ αποδεικνύουν ξεκάθαρα με την πολιτική τους ότι δεν έφτασε η ώρα των διαπραγματεύσεων.
Η Ρωσία επιμένει στις πολεμικές επιχειρήσεις, δίχως να γνωρίζουμε αν θεωρεί ότι οδεύει σε πολιτικό, αν όχι και σε στρατιωτικό, αδιέξοδο.
Η Ευρώπη, βρισκόμενη ανάμεσα στις συμπληγάδες των δύο υπερδυνάμεων, «δηλώνει» ξεκάθαρα ότι αδυνατεί να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.
Για το κοινό καλό, για το παγκόσμιο καλό, οι εμπλεκόμενοι στον πόλεμο -επιχειρησιακό, πολιτικό, ενεργειακό, οικονομικό- οφείλουν να διαπραγματευτούν τη λύση που θα φέρει την ειρήνη.
Αυτό τουλάχιστον ζήτησε και ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, γνωστός και ως «σούπερ Μάριο»: Ρωσία - Ουκρανία και ΗΠΑ ήρθε η ώρα να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι προς αναζήτηση συμφωνίας, δήλωσε. Ήταν μια «σούπερ» δήλωση… Ποιος την άκουσε;