Στη Γαλλία συνέβη το «αδιανόητο». Η Αριστερά συσπειρώθηκε γύρω από τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, εν όψει των βουλευτικών εκλογών, με τον ηγέτη του La France Insoumise να διεκδικεί την πρωθυπουργία.
Ελίζα Καραγιώργη
[email protected]
Στη Γαλλία συνέβη το «αδιανόητο». Η Αριστερά συσπειρώθηκε γύρω από τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, εν όψει των βουλευτικών εκλογών, με τον ηγέτη του La France Insoumise να διεκδικεί την πρωθυπουργία.
Η συμφωνία για μια ευρεία συμμαχία ενόψει των βουλευτικών εκλογών είναι το επιστέγασμα δεκαπέντε ετών μιας πολιτικής στρατηγικής που εφαρμόστηκε λιθαράκι-λιθαράκι από τον άνθρωπο που έφυγε από το PS το 2008, πεπεισμένος ότι ήταν απαραίτητο να εφεύρει μια «άλλη αριστερά», όπως αναφέρει η γαλλική Liberation.
Ο συχνά διχαστικός αλλά χαρισματικός, Μελανσόν έχει περάσει από την οργισμένη παραίτηση από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας να βρίσκεται επικεφαλής μιας σπάνιας συμμαχίας της ιστορικά κατακερματισμένης αριστεράς. Αν εκλεγεί πρωθυπουργός, αναμφισβήτητα η Γαλλία θα ζήσει μια ενδιαφέρουσα συνύπαρξη με τον πρόεδρο Μακρόν.
Ο 70χρονος Μελανσόν, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως «εκρηκτικό» για τα παθιασμένα του ξεσπάσματα, έχει κάνει το κίνημά του Ανυπότακτη Γαλλία την κύρια εναλλακτική στην Αριστερά, τόσο απέναντι Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν όσο και απέναντι στην ακροδεξιά ηττημένη των εκλογών, Μαρίν Λε Πεν.
«Ο τρόπος ύπαρξης μου είναι ένα σήμα κατατεθέν. Είμαι υγιής και θυμωμένος, όπως και η εποχή μου... Είμαι ξεροκέφαλος», είχε πει το 2010. Όμως, στις εκλογές του 2022 προσπάθησε να μετριάσει το στυλ του και να φτάσει πέρα από την παραδοσιακή ακροαριστερή βάση του. Αλλά λέει ότι είναι «ευγνώμων» όταν οι αντίπαλοι τον χαρακτηρίζουν λαϊκιστή, δηλώνοντας «δεν είμαι με τον λαό, είμαι του λαού».
Αυτή την εβδομάδα, ο Μελανσόν υπέγραψε μια συμφωνία συμμαχίας με τους Πράσινους, τους Κομμουνιστές και τους Σοσιαλιστές που τον τοποθετεί σταθερά στην αριστερή θέση οδήγησης για τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Σίγουρα έχει επωφεληθεί από την «κατάρρευση» της παραδοσιακής δύναμης των Σοσιαλιστών (PS), μετά και την ευρέως απεχθή προεδρία του Φρανσουά Ολάντ το 2012-17 και την άνοδο του συχνά πολωτικού Μακρόν. Άλλωστε η Αν Ινταλγκό έλαβε ένα θλιβερό ποσοστό στον α' γύρο των προεδρικών εκλογών.
Για κάποιους στο PS, το κόμμα του πρώην προέδρου Φρανσουά Μιτεράν που κυβέρνησε τη Γαλλία από το 1981 έως το 1995, ήταν ένα πικρό ποτήρι.
«Οι αντάρτες είναι πάντα αυτοί που βοηθούν στη γέννηση του μέλλοντος», είπε ο Μελανσόν πριν από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών όπου ήρθε οριακά τρίτος, ελάχιστα πίσω από την κ. Λε Πεν.
Γεννημένος στο Μαρόκο, ο Μελανσόν εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα το 1976 σε ηλικία 25 ετών, αφότου εντρύφησε στον τροτσκισμό ως φοιτητής, και έγινε το νεότερο μέλος της Γερουσίας της Γαλλίας το 1986. Παραμένει θαυμαστής του Μιτεράν, υποστηρίζοντας ότι ο «γέρος» του είπε λίγο πριν τον θάνατό του να «μην ενδώσει ποτέ, ακολούθησε τον δικό σου δρόμο».
Ο Μελανσόν θέλει σίγουρα να εκμεταλλευτεί την οργή των Γάλλων για την αύξηση του κόστους ζωής λόγω και του πολέμου στην Ουκρανία. Εξάλλου, και τον ίδιο τον Μακρόν τον χαρακτηρίζουν «πρόεδρο των πλουσίων».
Ελπίζει να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια που εξακολουθεί να σιγοβράζει, δεσμευόμενος να μειώσει τη νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης στα 60 έτη από 62, ενώ ο Μακρόν έχει ανακοινώσει σχέδια να την αυξήσει στα 65.
Εάν η αριστερά εξασφαλίσει αρκετές ψήφους και ο Μακρόν τον χρίσει πρωθυπουργό, ο Μελανσόν θα αυξήσει επίσης αμέσως τον κατώτατο μισθό στα 1.400 ευρώ μηνιαίως (1.481 δολάρια) από περίπου 1.250 τώρα, και θα περιορίσει τις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων.
«Ποτέ δεν ένιωσα τόσο έτοιμος να κυβερνήσω όσο τώρα», είπε ο Μελανσόν στο Γαλλικό Πρακτορείο πέρυσι.