Μετά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, η Γαλλία σήμερα έχει (ξανά) πρόεδρο τον Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας αποφύγει αυτό που πολλοί χαρακτήρισαν ένα πολιτικό σεισμό ισοδύναμο του Brexit ή της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ.
Μετά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, η Γαλλία σήμερα έχει (ξανά) πρόεδρο τον Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας αποφύγει αυτό που πολλοί χαρακτήρισαν ένα πολιτικό σεισμό ισοδύναμο του Brexit ή της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ.
Η νίκη μιας ένθερμης εθνικίστριας μπορεί να αποφεύχθηκε, ωστόσο, τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών μόνο αισιοδοξία που δεν κρύβουν, ειδικά αν αναλογιστούμε πόσο μειώθηκε η ψαλίδα μεταξύ των δύο μονομάχων του δεύτερου γύρου, Εμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λε Πεν, στις δύο τελευταίες εκλογικές τους αναμετρήσεις, το 2017 και σήμερα (66,1% έναντι 33,9% και 58,5% έναντι 41,5%, αντίστοιχα).
Και η Λε Πεν το ήξερε αυτό όταν απευθυνόμενη χθες στους υποστηρικτές της είπε: «Παρόλα αυτά νικήσαμε». Η Λε Πεν δεσμεύθηκε ότι στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο,το κόμμα της θα είναι μια «αληθινή αντιπολίτευση» στο πολιτικό κατεστημένο του Μακρόν και της Γαλλίας.
Στη Γαλλία, ο πρόεδρος είναι το υψηλότερο πρόσωπο του κράτους, αλλά οι επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές για την Εθνοσυνέλευση θα δείξουν εάν ο Μακρόν θα μπορέσει να περνάει εύκολα νέους νόμους ή θα αντιμετωπίζει σημαντικά εμπόδια όταν προωθεί την ατζέντα του.
«Η πραγματική εγγύτητα, η σχετική εγγύτητα της ψηφοφορίας και το γεγονός ότι η [Μαρίν] Λε Πεν πήρε πάνω από το 40%, νομίζω ότι είναι ένα καταδικαστικό κατηγορητήριο για την κατάσταση της γαλλικής πολιτικής και ίσως στην πραγματικότητα την κατάσταση της ανισότητας και του βιοτικού επιπέδου σε όλη την Ευρώπη», σχολίασε στο CNBC ο Τζούλιαν Χάουαρντ της GAM, εκφράζοντας ουσιαστικά αυτό του οποίου γίναμε όλοι μάρτυρες κατά την προεκλογική περίοδο στη Γαλλία.
Είδαμε μια Λε Πεν να λειαίνει την εικόνα της, να αποφεύγει να επικεντρωθεί στη μετανάστευση ή την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και να εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια από την εκτίναξη του πληθωρισμού και την ασθενέστερη αγοραστική δύναμη των Γάλλων πολιτών.
«Δεν πρέπει να μας διαφύγει η αύξηση του ποσοστού των ψήφων. Δείχνει ότι οι προσπάθειές της να ομαλοποιήσει το κόμμα της και τις πολιτικές της αποδίδουν», εκτιμάει η Τζέσικα Χιντς της Capital Economics.
Τα αποτελέσματα της Λε Πεν «συμπεριλαμβανομένης της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και τις νίκες σε πολλές αγροτικές περιοχές και προάστια, καταδεικνύουν τις βαθιές διαιρέσεις στη γαλλική κοινωνία που θα κάνουν τη δεύτερη θητεία του Μακρόν εξίσου προβληματική με την πρώτη», προβλέπει από την πλευρά του ο διευθύνων σύμβουλος στο Eurasia Group, Μουτζτάμπα Ραχμάν.
Η Λε Πεν θα δυσκολευτεί να επιβιώσει τα επόμενα πέντε χρόνια ως ο βασικός σημαιοφόρος της γαλλικής ακροδεξιάς, εκτιμάει ο Ραχμάν. «Αυτή και το κόμμα της θα αντιμετωπίσουν τώρα μια νέα πρόκληση από τον Ερίκ Ζεμούρ και την ανιψιά της, Μαριόν Μαρεσάλ», είπε.
Ο Ζεμούρ είναι επίσης ένας ακροδεξιός πολιτικός κατά της μετανάστευσης. Η απόδοσή του στον πρώτο γύρο της των εκλογών του 2022 ήταν πιο αδύναμη από ό,τι είχαν αρχικά εκτιμήσει οι δημοσκόποι, με ορισμένους αναλυτές να επισημαίνουν την πιο επιθετική στάση του - ιδίως απέναντι στους Ουκρανούς πρόσφυγες - ως έναν από τους λόγους.
Η ανιψιά της Λε Πεν, μίλησε υπέρ του Ζεμούρ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Η Μαρεσάλ θεωρείται ένα από τα λίγα πρόσωπα που έχουν την οξυδέρκεια να ενώσουν τη δεξιά.
Κοινωνικά πιο συντηρητική από τη Λεπέν, είναι επίσης πολύ πιο φιλελεύθερη οικονομικά και από αυτή την άποψη θεωρείται από τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους της μεσαίας τάξης πιο «εύγευστη» από τη θεία της. Την περασμένη εβδομάδα ζήτησε έναν συνασπισμό της δεξιάς για να διεκδικήσει τις βουλευτικές εκλογές, αλλά αυτό είναι απίθανο να συμβεί όσο η Λε Πεν παραμένει στη σκηνή.
naftemporiki.gr