Όταν ο υπολοχαγός της Ουκρανικής Εθνικής Φρουράς Αντρί Κούλις έστησε ενέδρα στις ρωσικές δυνάμεις, ευχαρίστησε τον καναδικό στρατό.
Όταν ο υπολοχαγός της Ουκρανικής Εθνικής Φρουράς Αντρί Κούλις έστησε ενέδρα στις ρωσικές δυνάμεις, ευχαρίστησε τον καναδικό στρατό.
Οι Καναδοί εκπαίδευσαν την Ταξιαρχία Ταχείας Αντίδρασης του Υπολοχαγού Κούλις το περασμένο καλοκαίρι σε πόλεμο, τακτικές πεδίου και ιατρική στο πεδίο της μάχης. Η άσκηση στη δυτική Ουκρανία ήταν μία από τις πολλές τα τελευταία χρόνια με στρατεύματα από τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρουμανία και την Εθνοφρουρά της Καλιφόρνια.
Αυτό ήταν μόνο ένα κομμάτι μιας ελάχιστα δημοσιοποιημένης προσπάθειας των χωρών του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου που μετέτρεψε τον στρατό της Ουκρανίας, από πεζούς στο υπουργείο Άμυνας και επόπτες στο κοινοβούλιο. Είναι ένας μεγάλος λόγος για τον οποίο η ευκίνητη μαχητική δύναμη της Ουκρανίας έχει εκπλήξει τον κόσμο αποκρούοντας έναν πολύ μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο στρατό εισβολής, λένε οι Ουκρανοί και οι δυτικοί σύμβουλοί τους.
Μέσω μαθημάτων και ασκήσεων στις οποίες συμμετέχουν τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες ετησίως για περισσότερα από οκτώ χρόνια, το ΝΑΤΟ και τα μέλη του βοήθησαν την εμπόλεμη χώρα να αλλάξει από τις άκαμπτες δομές διοίκησης σοβιετικού τύπου στα δυτικά πρότυπα όπου οι στρατιώτες διδάσκονται να σκέφτονται εν κινήσει.
Συγχύζοντας τους Ρώσους εισβολείς σήμερα, ο υπολοχαγός Κούλις λέει ότι οι συμπολεμιστές του «χρησιμοποιούν σίγουρα διαδικασίες που έμαθαν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης με το ΝΑΤΟ».
Η βοήθεια της Δύσης, αν και ποτέ δεν ήταν μυστική, δεν «διαφημίστηκε» κιόλας για να αποφευχθεί η παρενόχληση της Ρωσίας. Παρέμεινε επίσης χαμηλών τόνων επειδή ήταν μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Η Ουκρανία διεξάγει έναν πόλεμο όπλων με αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Ρωσία σε μέρη της ανατολής της εδώ και χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι το Κίεβο φέρνει μερικούς από τους πιο σκληροπυρηνικούς στρατιώτες της Ευρώπης. Η εμπειρία τους στην πρώτη γραμμή τους βοήθησε να απορροφήσουν την εκπαίδευση του ΝΑΤΟ και πρόσφερε στους διοικητές του ΝΑΤΟ ένα παράθυρο για το πώς θα ήταν να πολεμούσε κανείς τη Ρωσία, λένε δυτικοί αξιωματικοί που συμμετείχαν στα προγράμματα.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, η εκπαίδευση των ουκρανικών δυνάμεων είχε γίνει τόσο εκτεταμένη που, αν και συμμετείχαν τουλάχιστον οκτώ χώρες του ΝΑΤΟ, μεγάλο μέρος της πρακτικής εκπαίδευσης γινόταν από Ουκρανούς εκπαιδευτές. Για τους διοικητές του ΝΑΤΟ, αυτό ήταν ένα σημάδι ότι η Ουκρανία είχε απορροφήσει τα μαθήματά τους.
«Το μάθημα που αντλήθηκε είναι ότι η υποστήριξη και η βοήθεια για πολλά χρόνια είχαν σημαντικό αντίκτυπο», λέει ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ.
Το έργο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ήταν επίσης πιο επιτυχημένο από συγκρίσιμες δυτικές προσπάθειες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Οι σύμβουλοι το αποδίδουν στη σχετικά συνεκτική κοινωνία της Ουκρανίας και σε μια αναγνωρισμένη κεντρική κυβέρνηση που υποστηρίζεται από γραφειοκρατίες που, αν και συχνά αναποτελεσματική και με προβλήματα διαφθοράς, εξακολουθεί να ενσαρκώνει ένα ενιαίο κράτος. Ίσως το πιο σημαντικό, η Ουκρανία είχε έναν ξεκάθαρο εξωτερικό εχθρό να πολεμήσει μετά την κατάληψη της χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 και τη στρατιωτική υποστήριξη για μια εξέγερση στα ανατολικά της χώρας.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά την έναρξη της εισβολής του στην Ουκρανία, ανέφερε την πιθανή ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ ως λόγο επίθεσης. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ πρότεινε έκτοτε να αποποιηθεί αυτή τη φιλοδοξία. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, λένε Ουκρανοί και δυτικοί σύμβουλοι, οι δυνάμεις του Κιέβου έχουν μάθει να διεξάγουν πόλεμο σύμφωνα με τους κανόνες του ΝΑΤΟ και το δείχνουν με επιτυχίες στο πεδίο της μάχης.
Οι μονάδες της Ουκρανίας είναι η αιχμή του δόρατος ενός πλήρως ανακατασκευασμένου στρατιωτικού κατεστημένου. Οι σύμβουλοι του ΝΑΤΟ έφεραν μαζί τους καινοτόμες ιδέες στη δύναμη σοβιετικού τύπου της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του πολιτικού ελέγχου του στρατού, των επαγγελματιών επιθεωρητών, των εξωτερικών ελεγκτών και των ειδικών επιμελητείας.
Εγκαταλείποντας την έμφαση στον αριθμό των στρατιωτών και των όπλων, οι σύμβουλοι του ΝΑΤΟ ενστάλαξαν την έννοια της οικοδόμησης ικανοτήτων, όπου οι διοικητές θέτουν στόχους και διασφαλίζουν ότι διαθέτουν στρατεύματα και όπλα που χρειάζονται για να τους επιτύχουν.
Για να προωθήσει την προσέγγιση, το ΝΑΤΟ εισήγαγε την ιδέα των υπαξιωματικών: έμπειροι στρατιώτες που προάγονται σε βαθμίδες εξουσίας που χρησιμεύουν ως ζωτικοί σύνδεσμοι μεταξύ των στρατευμάτων. Οι χώρες του ΝΑΤΟ βοήθησαν επίσης τους Ουκρανούς στρατιωτικούς ηγέτες να υιοθετήσουν μια προσέγγιση που ονομάζεται διοίκηση αποστολής, όπου τα ανώτερα στελέχη θέτουν στόχους μάχης και αναθέτουν τη λήψη αποφάσεων όσο το δυνατόν πιο κάτω από την αλυσίδα διοίκησης, ακόμη και σε μεμονωμένους στρατιώτες.
Στη σοβιετική προσέγγιση, που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως από τη Ρωσία, ανώτεροι αξιωματικοί δίνουν εντολές και το πεζικό έχει ελάχιστο χώρο για συζήτηση ή προσαρμογή.
«Αυτό έκανε μεγάλη, μεγάλη διαφορά», λέει ο πρώην υπουργός Άμυνας Αντρίι Ζαγκορόντνιουκ. «Η μεταρρύθμιση του υπαξιωματικού και η διοίκηση της αποστολής αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των δυνάμεών σας πολλές φορές».
Ο υπολοχαγός Κούλις λέει ότι η εκπαίδευση είναι διπλά αποτελεσματική επειδή οι Ουκρανοί γνωρίζουν τη σοβιετική στρατιωτική σκέψη.
«Οι Ρώσοι χρησιμοποιούν τις τυπικές τακτικές τους, οι οποίες δεν έχουν αλλάξει πολύ από την εποχή του Στάλιν». Οι Ουκρανοί, αντίθετα, είναι απρόβλεπτοι και ευκίνητοι. «Φέρνουμε χάος στις τάξεις τους», λέει.
Η προσπάθεια για την ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς το 2008. Η Ρωσία είχε εισβάλει στη Γεωργία, ωθώντας το ΝΑΤΟ να απευθύνει σε αυτήν και την Ουκρανία ασαφείς προσκλήσεις για ένταξη. Η συμμαχία συνέταξε ένα σχέδιο δράσης 70 σελίδων που περιγράφει τη «στρατηγική πορεία της Ουκρανίας για την ευρωατλαντική ολοκλήρωση», ουσιαστικά έναν οδικό χάρτη για το Κίεβο για να ανταποκριθεί στα δημοκρατικά πρότυπα του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου ενός πιο επαγγελματικού στρατού που ελέγχεται από τους πολίτες. Αυτές οι προσπάθειες κέρδισαν ελάχιστη υποστήριξη λόγω της αδύναμης υποστήριξης στη Δύση και της αντίστασης στον στρατό της Ουκρανίας, ακόμη σοβιετικού τύπου.
Η καταστροφή των ουκρανικών δυνάμεων από τη Ρωσία το 2014 συγκλόνισε το Κίεβο. Ο τότε Πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο διέταξε έναν στρατιωτικό μετασχηματισμό, δίνοντας ενέργεια στην προσπάθεια του ΝΑΤΟ. Δυτικοί αξιωματικοί εστίασαν την προσοχή τους σε μια στρατιωτική εκπαιδευτική εγκατάσταση 150 τετραγωνικών μιλίων στην πόλη Yavoriv, 10 μίλια ανατολικά των συνόρων της Ουκρανίας με την Πολωνία, η οποία είχε μετατραπεί σε μετακομμουνιστό πόλο εντός της συμμαχίας.
Η πρώτη προτεραιότητα το 2014 ήταν να βοηθηθούν τα ουκρανικά στρατεύματα να πολεμήσουν τους Ρώσους στα ανατολικά. Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε μαθήματα για την ιατρική στο πεδίο της μάχης, τον σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης για πολιτική έκτακτη ανάγκη και την αντιμετώπιση του ρωσικού υβριδικού πολέμου, από drones μέχρι τηλέφωνα. Δυτικοί αξιωματικοί άρχισαν να ασκούν γεώτρηση στα στρατεύματα της Ουκρανικής Εθνοφρουράς σε σύγχρονες τακτικές μάχης, με αποτέλεσμα οι αξιωματούχοι του ουκρανικού στρατού να ζητήσουν παρόμοια εκπαίδευση, θυμάται ανώτερος αξιωματούχος της άμυνας των ΗΠΑ.
Στο Κίεβο, κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνεργάστηκαν με συμβούλους του ΝΑΤΟ για να προετοιμάσουν βαθύτερες αλλαγές. Σύμβουλοι από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ εξήγησαν ότι για να γίνει πιο αποτελεσματικός ο στρατός της Ουκρανίας, έπρεπε να αλλάξει ολόκληρη η διαχείρισή του.
Οι σύμβουλοι βρήκαν προβλήματα σε όλα τα επίπεδα, όπως παράλληλα στρατιωτικά και πολιτικά ιατρικά συστήματα. Οι αμερικανοί αξιωματούχοι επανέλαβαν τα μάντρα του υπουργείου Άμυνας, όπως «Δεν είναι το σχέδιο, είναι ο σχεδιασμός».
Όταν αξιωματικοί και γραφειοκράτες που είχαν εκπαιδευτεί στη Σοβιετική Ένωση αντιστάθηκαν στις αλλαγές, οι σύμβουλοι προσπάθησαν να τις αντιμετωπίσουν, λέει ο Κρίστοφερ Ριβς, συνταγματάρχης του καναδικού στρατού που ηγήθηκε του κλάδου εκπαίδευσης της χώρας του από το 2017 έως το 2018.
«Εστιάσαμε σε ηγέτες που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την ενέργειά μας και να την πολλαπλασιάσουν», λέει ο συνταγματάρχης Ριβς.
Μέχρι να φύγει, οι εκπαιδευτικές συνεδρίες στο Γιαβορίβ είχαν μετατραπεί από εταιρείες 150 στρατιωτών σε ομάδες μάχης που περιλάμβαναν περισσότερους από 400 στρατιώτες. Οι Ουκρανοί άρχισαν να αντικαθιστούν δυτικούς στρατιώτες σε κορυφαίες προσομοιώσεις μάχης.
«Το δεύτερο καλύτερο πράγμα για να είσαι στη μάχη είναι να τη διδάσκεις», λέει ο συνταγματάρχης Ριβς, για το πώς μαθαίνουν οι στρατιωτικοί.
Οι ετήσιες ασκήσεις που ενορχηστρώνονται στο Γιαβορίβ από τον στρατό των ΗΠΑ, που ονομάζονται Rapid Trident, επιτρέπουν στα ουκρανικά στρατεύματα να εξασκούνται με δυνάμεις από έως και δώδεκα χώρες. Ο υπολοχαγός Κούλις , του οποίου η μονάδα υπερασπίζεται τώρα την πόλη Rubizhne, λέει ότι οι δεξιότητες, συμπεριλαμβανομένου του χειρισμού εκρηκτικών και των τακτικών πεδίου που απέκτησε στις ασκήσεις από το 2016, βοήθησαν την ταξιαρχία ταχείας αντίδρασης να πολεμήσει στο Ντονμπάς τα τελευταία χρόνια.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από WSJ