Οι Γάλλοι προσέρχονται σήμερα Κυριακή στις κάλπες και δύο πράγματα, είναι σχεδόν σίγουρα: η υψηλή αποχήn και το δίδυμο που θα αναμετρηθεί στον β' γύρο των προεδρικών εκλογών στις 24 Απριλίου. Μέσα σε όλες αυτές τις συνθήκες, και με τη συγκυρία μάλλον εναντιόν του, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, φαίνεται πως θα βρεθεί άνετα στην τρίτη θέση, αν και σίγουρα δεν ήταν αυτός ο στόχος του.
Ελίζα Καραγιώργη
[email protected]
Οι Γάλλοι προσέρχονται σήμερα Κυριακή στις κάλπες και δύο πράγματα, είναι σχεδόν σίγουρα: η υψηλή αποχή και το δίδυμο που θα αναμετρηθεί στον β' γύρο των προεδρικών εκλογών στις 24 Απριλίου. Μέσα σε όλες αυτές τις συνθήκες, και με τη συγκυρία μάλλον εναντιόν του, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, φαίνεται πως θα βρεθεί άνετα στην τρίτη θέση, αν και σίγουρα δεν ήταν αυτός ο στόχος του.
Ο ίδιος ο Μελανσόν, 70 ετών πλέον, έχει αυτοπροσδιοριστεί ως υποψήφιος κατά του Εμανουέλ Μακρόν, δεσμευόμενος να μειώσει την ηλικία συνταξιοδότησης, να αυξήσει τον κατώτατο μισθό και να παγώσει τις τιμές των τροφίμων και των καυσίμων.
Στην προεκλογική του συγκέντρωση τον Μάρτιο στο Παρίσι δεκάδες χιλιάδες παρευρέθηκαν. Αξιωματούχοι της εκστρατείας δήλωσαν ότι περίπου 100.000 άτομα την παρακολούθησαν. Η δημοσκοπική του άνοδος (περίπου στο 17% μέχρι το Σάββατο το βράδυ) προκαλεί σχετική έκπληξη, καθώς οι πρώτες έρευνες, τον τοποθετούσαν ακόμη και κάτω από τη Βαλερί Πεκρές των Ρεπουμπλικανών και τον ακροδεξιό Ερίκ Ζεμούρ. Στις εκλογές του 2017 είχε λάβει ποσοστό 19,58%.
Καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στις προεδρικές εκλογές, ο Μελανσόν– ο επικεφαλής του κόμματος La France Insoumise (Ανυπότακτη Γαλλία, ή LFI), με τις συγκεντρώσεις του να αποκαλούνται και «Mélen-show» για τη ρητορική του που προσελκύει πλήθος – συγκεντρώθηκε στην Place de la République στο κέντρο του Παρισιού για να «ενώσει» τους αριστερούς υποστηρικτές .
Ο Μελανσόν επέκρινε το σχέδιο του Μακρόν για διαφορετικές μεθόδους διδασκαλίας στο σχολείο και υποστήριξε τη μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 60. Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 65 για να εξισορροπήσει το συνταξιοδοτικό - μεγάλο και εξαιρετικά δύσκολο στοίχημα για τον απερχόμενο πρόεδρο.
«Ήρθε η ώρα για μια συλλογική απόφαση, να βάλουμε πρώτα τους ανθρώπους, στην υπηρεσία των οποίων πρέπει να είναι η οικονομία, και όχι το αντίστροφο», είπε ο Μελανσόν στο πλήθος.
Ο Μελανσόν έχει επίσης δεσμευτεί να θέσει ελέγχους στην κίνηση των κεφαλαίων, να εγγυηθεί θέσεις εργασίας για τους μακροχρόνια ανέργους και έναν κατώτατο μισθό 1.400 ευρώ καθαρά τον μήνα.
Ο υποψήφιος της σκληρής αριστεράς θέλει επίσης να αποσύρει τη Γαλλία από το ΝΑΤΟ και να μπλοκάρει τις μελλοντικές συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η εκστρατεία του Μελανσόν έλαβε ώθηση αυτόν τον μήνα όταν η αριστερή και φεμινίστρια, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης επί Ολάντ, Κριστιάν Τομπιρά αποχώρησε από την κούρσα. Με το παραδοσιακό κεντροαριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Σοσιαλιστικό Κόμμα) να πλησιάζει σε αδιανόητα χαμηλά ποσοστά με την Αν Ινταλγκό, και τους Πράσινους να αγωνίζονται να κινητοποιήσουν μια ευρεία βάση υποστήριξης, ο Μελανσόν κάλεσε τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους και όσους θα μπορούσαν διαφορετικά να απέχουν να τον υποστηρίξουν. Εξάλλου και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ εξέφρασε την στήριξή της στον υποψήφιο της Αριστεράς.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μια απότομη αντιδραστική στροφή στη Γαλλία — και όχι μόνο λόγω της Μαρίν Λε Πεν. Ο Εμανουέλ Μακρόν, πρώην υπουργός Οικονομικών υπό τον Φρανσουά Ολάντ του Κόμματος Σοσιαλιστών, κέρδισε την προεδρία το 2017 υποσχόμενος να συγκεντρώσει «τόσο την Αριστερά όσο και τη Δεξιά». Πολλοί ωστόσο τον χαρακτήρισαν «πρόεδρο των πλουσίων», ότι κυβέρνησε «από την κεντροδεξιά», με την κυβέρνησή του να «επιτίθεται στο σύστημα πρόνοιας»,να λαμβάνει «αυταρχικά μέτρα» κατά των διαδηλωτών. Ο Μακρόν κατηγορήθηκε ακόμη και για «κυνήγι μαγισσών» κατά ενός «ισλαμοαριστερισμού» (islamo-gauchiste) στα πανεπιστήμια της χώρας.
Στη θητεία του Μακρόν δημιουργήθηκαν μεγάλα κοινωνικά κινήματα, από τις διαμαρτυρίες των κίτρινων γιλέκων που ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2018, έως τις απεργίες κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού του συστήματος. Σήμερα, οι Γάλλοι ψηφοφόροι αναφέρουν την αγοραστική δύναμη ως το κύριο μέλημά τους — ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται από την εκτίναξη του πληθωρισμού.
Ωστόσο, μέχρι τώρα, φαινόταν ότι η Αριστερά πάλευε να δώσει αποτελεσματική εκλογική έκφραση σε αυτή τη δυσαρέσκεια και συχνά δεν έπειθε για αυτό.
Εν όψει του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών της 10ης Απριλίου, ο Μελανσόν φάνταζε ως ένας ακόμη υποψήφιος της κατακερματισμένης γαλλικής Αριστεράς. Ωστόσο, οι φθίνουσες πορείες προσωπικοτήτων όπως ο κομμουνιστής ηγέτης Φαμπιάν Ρουσέλ, ο Γιαννίκ Ζαντό των Πρασίνων (Europe Écologie Les Verts, EELV) και η άνευρη όπως αποδείχθηκε υποψηφιότητα της Τομπιρά έχουν επικεντρώσει ξανά την προσοχή στον ηγέτη της France Insoumise (LFI).