Συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς -ξεκινώντας από το πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή- ζήτησε ο δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης, μετά τις νέες εκτεταμένες καταστροφές στο κέντρο της πρωτεύουσας, απευθύνοντας παράλληλα ανοικτή επιστολή προς τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και τους πολίτες της Αθήνας
Συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς -ξεκινώντας από το πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή- ζήτησε ο δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης, μετά τις νέες εκτεταμένες καταστροφές στο κέντρο της πρωτεύουσας, απευθύνοντας παράλληλα ανοικτή επιστολή προς τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και τους πολίτες της Αθήνας.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:
«Δεν έχω ούτε τη θέση, ούτε τη διάθεση να ζητήσω ή να αποδώσω τις δύσκολες αυτές ώρες της πόλης μας, ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στην πρωτεύουσα της χώρας .
Μου αρκεί ότι τη στιγμή που θα έπρεπε να σημαίνει η ώρα της ανασύνταξης και της αντεπίθεσης, ενόψει της διεθνούς οικονομικής κρίσης, στην πόλη μας έχουν ανοίξει οι ασκοί της αυτοκαταστροφής.
Δεν θέλω καν να αναλογιστώ τη στιγμή αυτή, τις συνέπειες της για τη ζωή, τη συνοχή και την προκοπή των Αθηναίων.
Ούτε θέλω να υπενθυμίσω τους κινδύνους που πιθανότατα δημιουργούνται από την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της πρωτεύουσας και στο κέντρο, όπου χτυπά η καρδιά της εθνικής μας οικονομίας. Η απορρύθμιση της αγοράς και η διεθνής δυσφήμηση της Αθήνας και όχι μόνο, ως τουριστικού προορισμού, είναι ίσως το μικρότερο κακό που καλείται να αντιμετωπίσει παραμονές Χριστουγέννων ο απλός πολίτης, που περίμενε τις γιορτές για να απαλύνει την καθημερινότητα του και ο εμπορικός κόσμος για να τονώσει τη ζήτηση, ενόψει μιας αναμενόμενης ύφεσης που απειλεί τις προοπτικές του.
Η επίκληση των κινδύνων αυτών θα ήταν άλλωστε εύκολο να παρερμηνευτεί, ως προσπάθεια αναστολής των κινητοποιήσεων που εύλογα στρέφονται εναντίον των υπαίτιων του αδικαιολόγητου και άδικου χαμού ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης .
Είναι πολύ μεγαλύτερο, κατά τη γνώμη μου, το κακό που μπορεί να υπάρξει αν αντί για ενότητα προ των μέγιστων απειλών που σωρεύονται, υπάρξει διάσπαση της πολιτικής κοινωνικής και οικονομικής συνοχής της χώρας και των δυνάμεων της.
Γι ‘αυτό αισθάνομαι την υποχρέωση, να υψώσω σήμερα τη φωνή μου με την πεποίθηση, ότι η δική μου φωνή μπορεί σήμερα να ακουστεί ως η φωνή όλων των Αθηναίων, ακόμα και αυτών με τους οποίους δεν ταυτίζομαι πολιτικά ούτε συμπορεύομαι ως Δημοτική Αρχή.
Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, αισθανόμαστε ότι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι μπροστά στην ανάγκη, να μην αφήσουμε την οργή μας να μεταβληθεί σε μια τυφλή και εκτός ελέγχου καταστροφική δύναμη.
Είμαι δηλαδή πεπεισμένος, ότι όλοι είμαστε αντιθέτως αποφασισμένοι να σταματήσουμε τον κατήφορο μετατρέποντας την οργή μας σε μια νέα δημιουργική δύναμη που θα βάλει ένα τέλος στο φαύλο κύκλο της αυτοκαταστροφής και θα διατρανώσει τη θέλησή μας για μια νέα αρχή συλλογικών προσπαθειών για την αναγέννηση της πόλης μας, την ανάπλαση του αστικού ιστού της, την ανάκτηση της κοινωνικής συνοχής της, την αλλαγή της καθημερινότητας της μέσα από τη θέσπιση σχέσεων εμπιστοσύνης, την εφαρμογή μέτρων εκσυγχρονισμού και την υιοθέτηση συμπεριφορών φιλικών προς τον άνθρωπο, οικολογικών για το περιβάλλον, ευεργετικών για την ανάπτυξη της οικονομίας, την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής και τη διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος . Του μέλλοντος που ανήκει στα παιδιά μας και που ο θάνατος του νεαρού Αλέξη μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε με τον δραματικότερο τρόπο ότι δεν έχουμε το παραμικρό δικαίωμα να υποθηκεύουμε, να καταστρέφουμε, να στερούμε, να απαξιώνουμε .
Τα δικά του κλειστά για πάντα μάτια ας ανοίξουν για πάντα τα δικά μας.
Το πένθος για την απώλεια του ας γίνει χαρά για μια νέα ελπίδα. Την ελπίδα που θα γεννηθεί αν υποσχεθούμε στους εαυτούς μας να δικαιώσουμε τα δικά του όνειρα για τη ζωή, τα όνειρα κάθε γονιού για τα παιδιά του, τα όνειρα κάθε παιδιού για τη ζωή του.
Η ζωή αυτή είναι πολύ μεγάλο πράγμα για να την αφήσουμε να γίνει μικρά κομμάτια μιας μικρής και ανάξιας πολιτικής ζωής, ξένης προς την πραγματική και την κοινωνική.
Για να αναστηθούν οι ελπίδες και τα όνειρα για την ζωή των παιδιών μας πρέπει να αναστηθεί και να ξανασταθεί στα πόδια αρχών, αξιών και θεσμών η ίδια η πολιτική μας ζωή.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πήρα σήμερα την πρωτοβουλία να ζητήσω συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς αρχίζοντας από τον Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή.
Είναι η ώρα που ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του . Καθένας ξεχωριστά αυτές που αναλογούν στο ρόλο του, προβλέπονται από το Σύνταγμα και επιβεβαιώνουν την αποστολή του. Όλοι μαζί αυτές που αναλογούν στην ανάγκη να αναληφθούν πρωτοβουλίες και να προβληθούν θέσεις που θα κάνουν τους πολίτες να πιστέψουν στις δυνατότητες τους και στην πολιτική να ξαναβρεί το χαμένο νόημα της. Το νόημα που από τη γέννηση της η Δημοκρατία ορίζει ως το κοινό καλό και αγαθό.
Όσες και όποιες διαφορές, αντιθέσεις και συγκρούσεις είναι υπό κανονικές συνθήκες αυτές που συντηρούν τον διάλογο και εμπλουτίζουν τον κομματικό ανταγωνισμό , φαίνονται σήμερα μικρές και ασήμαντες μπροστά στην υπέρτερη σημασία που έχει το κοινό συμφέρον για ένα κοινό μέλλον με κοινές προσδοκίες.
Τούτες τις προσδοκίες είναι που αυτή την ώρα οφείλουμε όλοι προς όλους να αναπτερώσουμε και να επιβεβαιώσουμε . Γιατί όλοι και όλες γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι η επαπειλούμενη οριστική ματαίωσή τους είναι αυτή που θα σημάνει την αποδοχή, την συνενοχή και τη συνθηκολόγηση με την παρακμή και τα αίτια μιας κοινωνικής έκρηξης που θα γίνει έτσι αναπόφευκτη.
Σε ό,τι με αφορά έχω επανειλημμένα τοποθετηθεί απέναντι τις πολιτικές δυνάμεις καλώντας τις να καθίσουν στο τραπέζι των συζητήσεων για τα πολλά σημεία που μπορούν να τις ενώσουν κάτω από κρίσιμες περιστάσεις και τα ελάχιστα που μπορούν να τις διαφοροποιήσουν, αλλά όχι να τις αποκλείσουν από μια κοινή προσπάθεια να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή εθνική συνεννόηση και κοινωνική συναίνεση γύρω από τις προτεραιότητες που πρέπει να δοθούν από ένα σωτήριο σχέδιο εξόδου από την πολύμορφη και πολυεπίπεδη σημερινή κρίση .
Κανένας από μόνος του δεν μπορεί να οδηγήσει στην υπέρβαση της, γιατί ο καθένας αποτελεί ένα μέρος της κρίσης . Μπορούν όμως όλοι μαζί να αποτελέσουν τη λύση της. Ιδιαίτερα αυτοί που εκφράζουν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας των πολιτών.
Πέρυσι η κοινωνία αυτή βρέθηκε αντιμέτωπη με τις συνέπειες της καταστροφικής πυρκαγιάς που κατέκαψε τη μισή Πελοπόννησο. Έχασε όμως την ευκαιρία να δει τις πολιτικές της δυνάμεις να συναινούν στην αλλαγή ενός αναπτυξιακού και καταναλωτικού προτύπου που κάηκε μαζί με τις ζωές και τις περιουσίες των Πελοποννησίων .
Προχθές η ίδια κοινωνία ξαναβρέθηκε αντιμέτωπη με τις συνέπειες μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης στην οποία οδήγησαν ανάλογα με την περιβαλλοντική κρίση αίτια.
Χθες η κοινωνία μας ξαναβρέθηκε αντιμέτωπη με την τραγικότερη και συμβολικά δραματικότερη συνέπεια της βίαιης αφαίρεσης μιας παιδικής ζωής ως αποτέλεσμα ενός εκτεταμένου ατομικού και θεσμικού παραλογισμού.
Ας γίνει επιτέλους η τελευταία αυτή συνέπεια η πρώτη λυτρωτική ευκαιρία για μια συνολική αναθεώρηση όλων εκείνων των όρων που οδηγούν την παραγωγή στην αποδιοργάνωση του εθνικού πλούτου, στην απαξίωση, το περιβάλλον στην υποβάθμιση , τις κοινωνικές σχέσεις στην βαρβαρότητα, τον πολιτισμό στο σημείο μηδέν της ύπαρξης του.
Στο όνομα μιας πόλης που αγωνιά και δεν θέλει να αποσυνδεθεί, που αρνείται να συμβιβαστεί με οτιδήποτε λιγότερο από το όνειρο με το οποίο ταξίδεψε ολόκληρη την οικουμένη στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, καλώ όλες και όλους να αναμετρηθούν με αυτό που μπορούν αλλά δεν κάνουν, που αξίζουν αλλά δεν αξιώνουν.