Για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια ο Βίκτορ Όρμπαν κινδυνεύει να χάσει την εξουσία. Πελατειακό κράτος και γενικευμένη διαφθορά έχουν κουράσει τους ψηφοφόρους του Φίντες.
Σχεδόν κανείς στην ΕΕ δεν επιθυμεί πλέον μια αντιπαράθεση με τον Βίκτορ Όρμπαν. Η Ουγγαρία διακρίνεται στις Βρυξέλλες σχεδόν αποκλειστικά για τη καταστροφική άσκηση βέτο. Πέρυσι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα εξοστράκισε στην ουσία από τους κόλπους του το συντηρητικό κόμμα Φίντες. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά η φιλορωσική πολιτική του ούγγρου πολιτικού απομόνωσε εν πολλοίς τον Βίκτορ Όρμπαν από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Με την υπερβολικά ανεκτική στάση έναντι της Μόσχας σε σχέση με την εισβολή στην Ουκρανία η Βουδαπέστη εξόργισε ακόμα και παραδοσιακούς συμμάχους, όπως η Πολωνία και η Σλοβενία. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που ακυρώθηκε μια προγραμματισμένη για την περασμένη Τετάρτη 30/3/ συνάντηση των κρατών του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία ) στη Βουδαπέστη επειδή… κανείς δεν θα ερχόταν.
Διαμετρικά αντίθετη είναι η εικόνα του Βίκτορ Όρμπαν στο εσωτερικό. Ο ούγγρος πρωθυπουργός βρίσκεται στην εξουσία πάνω από μια δεκαετία και ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, τη διοίκηση, το μεγαλύτερο μέρος της δικαιοσύνης και των μέσων ενημέρωσης καθώς και σημαντικό κομμάτι της ιδιωτικής οικονομίας.
Την Κυριακή 3/4 διεξάγονται στην Ουγγαρία βουλευτικές εκλογές με ένα, στην ουσία, ζητούμενο: Ναι ή όχι στον Βίκτορ Όρμπαν και όσα πρεσβεύει. Είναι οι πρώτες εκλογές από το 2010, τις οποίες μπορεί να χάσει ο ούγγρος πρωθυπουργός. Πολιτικοί παρατηρητές διαπιστώνουν μια κόπωση μεταξύ των οπαδών του Φίντες, κυρίως λόγω του πελατειακού κράτους και της ευρέως διαδεδομένης διαφθοράς. Εμπόδιο σε μια επανεκλογή Όρμπαν αποτελεί και η αντιπολίτευση, η οποία κατεβαίνει στις εκλογές ενωμένη, για πρώτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια.
Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων δείχνουν ότι η εκλογική μάχη θα κριθεί στο νήμα, μεταξύ του Φίντες και της ενωμένης αντιπολίτευσης. Από τις σφυγμομετρήσεις δεν γίνεται ωστόσο εμφανές ότι στην Ουγγαρία υπάρχει τα τελευταία χρόνια έλλειμμα δημοκρατίας. Οι επικριτές του Βίκτορ Όρμπαν συνοψίζουν το πρόβλημα σε λίγες λέξεις τονίζοντας ότι «οι εκλογές είναι μεν ελεύθερες, αλλά όχι δίκαιες».
Στον προεκλογικό της αγώνα η αντιπολίτευση επικεντρώθηκε στο φαινόμενο της διαφθοράς. Ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης Πέτερ Μάρκι-Ζάι χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Όρμπαν ως την «πιο διεφθαρμένη της τελευταίας χιλιετίας στην Ουγγαρία» και κατηγορεί ανοιχτά τον πρωθυπουργό ότι από τη μια ξεσηκώνει τους Ούγγρους κατά των μεταναστών, ενώ από την άλλη προσφέρει καταφύγιο στην Ουγγαρία σε πλούσιους και ύποπτους επιχειρηματίας από διάφορες χώρες του εξωτερικού.
Την ίδια στιγμή η ουγγρική κυβέρνηση καταδίκασε με μισόλογα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης τάσσονται απροκάλυπτα υπέρ των ρωσικών θέσεων σε αυτό τον πόλεμο. Ο ίδιος ο Βίκτορ Όρμπαν αποφεύγει κάθε κριτική στον Βλαντιμίρ Πούτιν και διατείνεται ότι η Ουγγαρία θα πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει αμέτοχη σε αυτή τη διένεξη.
Τo παράδοξο των εκλογών της Κυριακής είναι ότι ανεξάρτητα από την έκβασή τους, ακόμα κι αν ηττηθεί το κυβερνών Φίντες, ο Βίκτορ Όρμπαν θα εξακολουθεί να κινεί από το παρασκήνιο τα νήματα. Πολλοί έμπιστοι του πρωθυπουργού έχουν τοποθετηθεί σε νευραλγικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού, όπως το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, το Συνταγματικό Δικαστήριο ή τους οικονομικούς θεσμούς. Με την βοήθειά τους ο Βίκτορ Όρμπαν θα μπορούσε για αρκετό καιρό να σαμποτάρει το έργο της νέας κυβέρνησης.