Άρχισε ως απειλή πολέμου. Συνεχίστηκε ως μια στρατιωτική εισβολή στα ανατολικά της Ουκρανίας, που επεκτάθηκε και στα βόρεια σύνορα της χώρας. Εξελίχθηκε σε μια καθολική εισβολή σχεδόν στο σύνολο της ουκρανικής επικράτειας. Γράφει ο Πλάτωνας Τσούλος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Άρχισε ως απειλή πολέμου. Συνεχίστηκε ως μια στρατιωτική εισβολή στα ανατολικά της Ουκρανίας, που επεκτάθηκε και στα βόρεια σύνορα της χώρας. Εξελίχθηκε σε μια καθολική εισβολή σχεδόν στο σύνολο της ουκρανικής επικράτειας.
«Ξύπνησε» το ΝΑΤΟ. Συνάσπισε την Ευρώπη (ίσως το μόνο θετικό). Ήδη οδήγησε 4 εκατομμύρια Ουκρανούς πολίτες στην προσφυγιά. Παρ’ ολίγον να προκαλέσει σοβαρότατο πυρηνικό ατύχημα. Έφθασε στο όριο πρόκλησης πυρηνικών επιθέσεων. Επηρέασε και ανέτρεψε κάθε ισορροπία της παγκόσμιας οικονομίας. Εκτίναξε στα ύψη τις τιμές ενέργειας, βάζοντας «φωτιά» στο φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και το ρεύμα. Προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου πληθωριστική έκρηξη.
Διέλυσε τις ροές φυσικού αερίου και πετρελαίου από την Ανατολή προς τη Δύση. Απείλησε την Ευρώπη, και όχι μόνο, με επισιτιστική κρίση. Με άλλα λόγια, η αντιπαλότητα της Δύσης με τη Ρωσία, ως απόρροια της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης, έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.
Για το καλό όλων, για την αποφυγή ενός μεγάλου λάθους, αυτού που δεν θα είχε ανάστροφη πορεία για την παγκόσμια ιστορία, ίσως ήλθε η ώρα να αναζητηθεί η διέξοδος αυτή που θα δώσει τέλος στην παράνοια που ζούμε όλοι τις τελευταίες περίπου 40 μέρες. Ας μην ξεχνάμε ότι από έναν πόλεμο συνήθως δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Υπάρχουν μόνο χαμένοι. Κάποιοι χάνουν τα πολλά ή και τα πάντα και κάποιοι τα λίγα. Γιατί να περάσουμε την «κόκκινη» γραμμή που δεν θα έχει επιστροφή για κανέναν;