Στο κέντρο του πλανήτη μας υπάρχουν μεγάλα όπως φαίνεται αποθέματα ηλίου-3, ενός αερίου που δημιουργήθηκε αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Geochemistry, Geophysics, Geosystems» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι από τον πυρήνα της Γης διαρρέεται ένα εξαιρετικά σπάνιο ισότοπο του ηλίου, το ήλιο-3. Πρόκειται για ένα ισότοπο που οι επιστήμονες θεωρούν ότι δημιουργήθηκε αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν πριν από 13,8 δις έτη.
Η παρουσία του ηλίου-3 στη συνολική ποσότητα ηλίου στη Γη είναι μόλις 0.0001%. σΣύμφωνα με την κρατούσα θεωρία περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένα τεράστιο νέφος αερίου υδρογόνου και σκόνης κατέρρευσε κάτω από το ίδιο του το βάρος, δημιουργώντας τελικά έναν δίσκο που οι επιστήμονες ονόμασαν ηλιακό νεφέλωμα. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτό το διαστρικό υλικό συρρικνώθηκε στο κέντρο του δίσκου με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο Ήλιος. Μέρος του υπόλοιπου αερίου και της σκόνης του νεφελώματος συμπυκνώθηκε σχηματίζοντας τους πλανήτες και το ηλιακό μας σύστημα γενικότερα.
Οι ειδικοί θεωρούν ότι το ήλιο-3 ήταν παρών μαζί με άλλα αέρια και σωματίδια σκόνης στο ηλιακό νεφέλωμα και η νέα μελέτη υποδεικνύει ότι η Γη δημιουργήθηκε στην καρδιά του ηλιακού νεφελώματος όταν αυτό εξακολουθούσε να είναι ενεργό και δραστήριο και όχι σε κάποια από τις εξωτερικές του περιοχές ή όταν το νεφέλωμα βρισκόταν σε φθίνουσα πλέον πορεία.
«Το ήλιο-3 είναι ένα θαύμα της φύσης και το γεγονός ότι υπάρχει σε υψηλά επίπεδα στο εσωτερικό της Γης αποτελεί ένα άγνωστο στοιχείο της ιστορίας της» αναφέρει ο Πίτερ Όλσον, γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Η διαπίστωση
Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι κάθε χρόνο ποσότητες ήλιου-3 που αντιστοιχούν περίπου σε δύο κιλά διαρρέονται από το εσωτερικό της Γης προς την επιφάνεια. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αρχικά η διαρροή αυτή γίνεται κυρίως στις περιοχές του ωκεανού που συναντιούνται τεκτονικές πλάκες και στη συνέχεια θέλησαν να διαπιστώσουν την προέλευση του σπάνιου ισοτόπου.
Στη συνέχεια σχεδίασαν δύο προσομοιώσεις οι οποίες έδειξαν τι συνέβη σε δύο κρίσιμες φάσεις της ιστορίας της Γης. Η πρώτη προσομοίωση έδειχνε τη διαδικασία σχηματισμού του πλανήτη μας όταν κατά τη διάρκεια του απορροφούσε ήλιο από τον περιβάλλοντα διαστημικό χώρο.
Η δεύτερη έδειχνε τι συνέβη κατά τη διαδικασία γέννησης της Σελήνης. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Άρη έπεσε πάνω στη Γη με τη κολοσσιαία σύγκρουση να τραυματίζει σοβαρά αλλά , ευτυχώς για εμάς, να μην καταστρέφει τον πλανήτη μας. Η σύγκρουση εκτόξευσε γιγάντιες μάζες υλικών στο Διάστημα και κάποιες από αυτές τέθηκαν σε τροχιά γύρω από την Γη με αποτέλεσμα η βαρύτητα να τα ενώσει κάποια στιγμή δημιουργώντας έτσι τον φυσικό μας δορυφόρο.
Η τρομερή σύγκρουση πιστεύεται ότι έλιωσε τον φλοιό της Γης επιτρέποντας έτσι σχεδόν στο σύνολο του ηλίου που ήταν παγιδευμένο στο εσωτερικό του πλανήτη από την εποχή της δημιουργίας του να… αποδράσει. Όμως κάποιες ποσότητες ηλίου-3 δεν κατάφεραν να ξεφύγουν και όπως φαίνεται αυτές βρίσκονταν στον πυρήνα ο οποίος λόγω του βάθους στον οποίος βρίσκεται δεν υπέστη πολύ σοβαρές ζημιές από την σύγκρουση. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο πυρήνας δεν συμμετέχει και στους τεκτονικούς μηχανισμούς από τους οποίους απελευθερώνεται ήλιο οπότε ο πυρήνας αποτελεί ένα ασφαλές αποθηκευτικό χώρο για το αέριο.