"Η μουσική είναι ζωή. Όταν η μουσική σιγεί, όλα μπορούν να συμβούν. Η μουσική είναι ένας τρόπος να προστατεύσουμε το μυαλό μας", λέει ο Olexandr Proletarskyi, κριτικός μουσικής καθισμένος σε ένα σκοτεινό κελάρι κοντά στο κέντρο της Οδησσού.
"Η μουσική είναι ζωή. Όταν η μουσική σιγεί, όλα μπορούν να συμβούν. Η μουσική είναι ένας τρόπος να προστατεύσουμε το μυαλό μας", λέει ο Olexandr Proletarskyi, κριτικός μουσικής καθισμένος σε ένα σκοτεινό κελάρι κοντά στο κέντρο της Οδησσού.
Η πρόσφατη επαναλειτουργία κλαμπ, παραλιακών εστιατορίων και κομμωτηρίων στην πόλη δεν είναι έκφραση περιφρόνησης στην Ρωσική εισβολή ή οικονομική αναγκαιότητα. Αντανακλά την αυξανόμενη εμπιστοσύνη στα Ουκρανικά στρατεύματα που μάχονται κατά της Ρωσίας.
"Η πόλη ζωντανεύει. Νομίζω ότι ο φόβος φεύγει. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον στρατό μας και νιώθουν ασφάλεια. Δεν νομίζω ότι ο ρωσικός στρατός κερδίζει» λέει χαρακτηριστικά στο BBC. ο Alexander Hodosevich, ντράμερ που κάθεται με μια παρέα φίλων, έχοντας μόλις ολοκληρώσει το μουσικό πρόγαμμα με την μπάντα του στο More Music Club.
Ο χώρος μόλις άνοιξε ξανά, διοργανώνοντας ζωντανές συναυλίες το απόγευμα, για να δώσει στο κοινό αρκετό χρόνο για να επιστρέψει στο σπίτι πριν από την απαγόρευση κυκλοφορίας.
Βόρεια της πόλης, σε μια δημοφιλή τουριστικά παραλία, συρματοπλέγματα, νάρκες και σάκοι με άμμο εμποδίζουν πλέον κάθε πρόσβαση στη θάλασσα.
"Έχω δει ρωσικά πλοία. Αλλά τραβήχτηκαν πίσω. Ξέρουν ότι τους απειλούμε. Είχαμε πολλά εισερχόμενα πυρά, από ρουκέτες Υπήρξαν επίσης μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που έριξαν βόμβες. Αλλά οι Ρώσοι δεν θα πετύχουν εδώ . Αφήστε τους να προσπαθήσουν να προσγειωθούν - θα τους κάνουμε να πληρώσουν βαρύ τίμημα", λέει ο 27χρονος στρατιώτης Ανατολίι.
Υπάρχει μια λογική στην αυξανόμενη αυτοπεποίθηση της Οδησσού.
Η προέλαση της Ρωσίας κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας έχει σταματήσει. Τα ουκρανικά στρατεύματα στην πόλη Μικολάιβ όχι μόνο προστάτευσαν μια στρατηγικής σημασίας γέφυρα, αλλά, όπως γίνεται γνωστό απωθούν τις ρωσικές δυνάμεις προς τα ανατολικά.
Η αναλύτρια Hanna Shelest πιστεύει ότι η Οδησσός θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια της Ρωσίας τις πρώτες ημέρες του πολέμου. Αυτή η επιλογή πλέον δεν ισχύει καθώς τα ρωσικά στρατεύματα θα δυσκολευτούν να επιτεθούν από τη θάλασσα χωρίς πρώτα να δημιουργήσουν μια βάση στην ξηρά.
"Μου φαίνεται ότι είναι απλώς αδύνατο. Αν κοιτάξετε τις τεχνικές συνθήκες, το στρατηγικό έδαφος, η Οδησσός δεν ήταν ποτέ μια πόλη για εύκολη κατάληψη (από τη θάλασσα). Η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές", είπε.
Πάντως, οι τεράστιες κατακόμβες της πόλης -υπολογίζεται πως φτάνουν τα 2.500 χιλιόμετρα μήκος (1.553 μίλια)- που έχουν σκαφτεί κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων προετοιμάζονται για άλλη μια φορά ως πιθανά καταφύγια αεροπορικών επιδρομών.
Το δίκτυο που μοιάζει με λαβύρινθο, χρησιμοποιήθηκε από οικογένειες και από αντάρτες, τόσο στους παγκόσμιους πολέμους όσο και στον εμφύλιο πόλεμο της Ρωσίας.
"Υπάρχουν γκράφιτι εδώ από τη δεκαετία του 1940., όπως "Θάνατος στους φασίστες" λεει ο σπηλαιολόγος και τοπικός ιστορικός Maxim Baranestski.
Αλλά η σταθερή ελπίδα στην Οδησσό είναι ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί και ότι η ώθηση της Ρωσίας προς τα δυτικά κατά μήκος της ακτής δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ.
naftemporiki.gr.