H βίαιη απώλεια της ζωής του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ήταν η σπίθα.
Τα έκτροπα του 2005 στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, της Μασσαλίας και του Στρασβούργου ξεκίνησαν με τον θάνατο δυο παιδιών στη γαλλική πρωτεύουσα.
Το 2001 στη Γένοβα οι νεανικές διαμαρτυρίες για τη σύνοδο κορυφής των 8 ισχυρότερων χωρών του κόσμου εξετράπησαν σε ταραχές μετά τη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι από την αστυνομία.
Ο βάναυσος ξυλοδαρμός του μαύρου οικοδόμου Ρόντνει Κινγκ οδήγησε στις ταραχές του Λος ¶ντζελες το 1992.
Και όταν το 1981 λεωφορείο του δήμου σκότωσε στο Βερολίνο τον νεαρό Κλάους Γύργκεν Ράταϊ, ξέσπασαν οι περίφημες οδομαχίες του Κρόιτσμπεργκ.
Το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο και τα κίνητρα υπήρξαν διαφορετικά. Ωστόσο, έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο η ανταρσία της νέας γενιάς στην αυτοψία του κόσμου των μεγάλων, το όνειρο για το καλύτερο. Που μπορεί τελικά να μην έρθει. Και που αν έρθει, μπορεί μετά από χρόνια πολλά να κριθεί φαύλο από τα παιδιά των παιδιών. Αλλά έτσι προχώρησε η ιστορία.
Οι ταραχές στην Ελλάδα είναι τοπικό φαινόμενο ή θα μπορούσαν να μεταδοθούν και στην υπόλοιπη Ευρώπη; Ο διευθυντής της Εταιρείας Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης Χανσγιεργκ Μπράι το αντιμετωπίζει κατ' αρχήν ως τοπικό φαινόμενο, αλλά παραδέχεται πως εκείνο που δεν συνιστά ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι «η δυσφορία που έχει συσσωρευτεί. Τέτοιο δυναμικό υπάρχει βεβαίως και σε άλλες χώρες».
Ο κοινωνιολόγος από τη Βρέμη, καθηγητής Φρικ Χουίσκιν θεωρεί ότι «πρόκειται για το ξέσπασμα ενός θυμού, μιας οργής από απογοητευμένους νέους, οι οποίοι περιμένουν περισσότερα από το κράτος τους». Δε βλέπει στις εξεγέρσεις έναν επαναστατικό χαρακτήρα, που παραπέμπει σε καθολική ανατροπή.
Ο κοινωνιολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπίλεφελντ Κλάους Χούρελμαν δεν εκπλήσσεται καθόλου ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αρκεί μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά.
Η άθλια κατάσταση στην παιδεία και η αγωνία για το μέλλον που κατεβάζουν τα παιδιά στους δρόμους θα μπορέσει να φέρει μακροπρόθεσμες αλλαγές.
«Στην Ελλάδα θα μπορούσε να διαμορφωθεί μια καινούργια κατάσταση. Και θα μπορούσε μάλιστα να μεταφερθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί εδώ πρόκειται για μορφωμένους νέους, με πολλά προσόντα, με πολιτικά ενδιαφέροντα... Και όταν βλέπω πόσο λίγο ασχολούνταν με την πολιτική οι νέοι μας, προβλέπω ότι αυτό στο μέλλον θα αλλάξει και οι νέοι θα ασχοληθούν και πάλι με την πολιτική. Και αυτό που ζούμε τώρα είναι τα πρώτα σημάδια».
DEUTSCHE WELLE