Μπορεί η Μαριούπολη και η «κόλαση» που έχει φέρει η πολιορκία της από τις ρωσικές δυνάμεις να θεωρείται από τις ουκρανικές αρχές προσωπική υπόθεση του Βλαντίμιρ Πούτιν, ωστόσο, προτεραιότητα της επιχειρησιακής δράσης της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί η πρωτεύουσα.
Μπορεί η Μαριούπολη και η «κόλαση» που έχει φέρει η πολιορκία της από τις ρωσικές δυνάμεις να θεωρείται από τις ουκρανικές αρχές προσωπική υπόθεση του Βλαντίμιρ Πούτιν, ωστόσο, προτεραιότητα της επιχειρησιακής δράσης της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί η πρωτεύουσα.
Η γρήγορη κατάληψη του Κιέβου ήταν ο αρχικός στρατηγικός στόχος του ουκρανικού στρατού, γιατί με αυτό τον τρόπο θα ανάγκαζε σε παραίτηση την κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Το Κίεβο άντεξε, ωστόσο, και οι ρωσικές δυνάμεις έχουν «πνιγεί» στις αδυναμίες και τους λανθασμένους υπολογισμούς τους.
Μπορεί η ρωσική προέλαση να έχει «βαλτώσει», όμως η ουκρανική πρωτεύουσα παραμένει ο βασικός στρατηγικός στόχος, κάτι που γνωρίζουν και οι δύο πλευρές. Η Ρωσία φαίνεται πλέον να περνάει στο plan B, προχωρώντας με σφοδρές επιθέσεις και η ουκρανική αντίσταση θα κληθεί να υπερασπιστεί το Κίεβο «με κάθε κόστος»- όπως σημειώνει αξιωματούχος του ΝΑΤΟ στους Financial Times.
Εφόσον οι ρωσικές επιθέσεις κλιμακώνονται, είναι πιθανό να δούμε την ουκρανική πρωτεύουσα την ένταση της πολιορκίας που γίνεται στη Μαριούπολη και το Χάρκοβο; Είναι πιθανό, απαντούν οι αναλυτές.
Ωστόσο, σημειώνουν ότι δεδομένου του πόσο καλά αμύνεται το Κίεβο και λόγω της εξάντλησης των ιδίων πόρων της Ρωσίας, η Μόσχα μπορεί να αποφασίσει να μην επιτεθεί στην ουκρανική πρωτεύουσα, εφόσον μπορεί να επιτύχει στρατηγικούς στόχους σε άλλες περιοχές, όπως η εδραίωση μιας χερσαίας γέφυρας μεταξύ της κατεχόμενης χερσονήσου της Κριμαίας και της ανατολικής περιοχής Ντονμπάς. Στη συνέχεια, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους βομβαρδισμούς του πυροβολικού και την απειλή της μαζικής επίθεσης στο Κίεβο για να πιέσει την κυβέρνηση Ζελένσκι να συνθηκολογήσει.
Η Ρωσία υπερέχει στις δυνάμεις του πυροβολικού. Οι αδιάκριτες επιθέσεις του πυροβολικού σε μεγάλες πόλεις ήταν η τακτική που χρησιμοποιήθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις το 1995 για να ισοπεδώσουν την πρωτεύουσα της Τσετσενίας, Γκρόζνι. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Γκρόζνι το 1995, το ρωσικό πυροβολικό πυροβολούσε 30.000 φορες την ημέρα στο αποκορύφωμά του, αφήνοντας περίπου 27.000-50.000 νεκρούς από τον αρχικό πληθυσμό της πόλης των 270.000 κατοίκων.
Χρησιμοποιήθηκε επίσης κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της Ρωσίας στη Συρία. Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα αυτής της τακτικής είναι οι συνέπειες που προκαλούν τέτοιοι έντονοι βομβαρδισμοί σε έναν άμαχο πληθυσμό.
Παραμένει αβέβαιο εάν οι ρωσικές δυνάμεις μπορούν να περικυκλώσουν το Κίεβο και να το αναγκάσουν να υποκύψει. Οι δυνάμεις του ρωσικού στρατού βρίσκονται στο βόρειο και βορειοανατολικό τμήμα της πρωτεύουσας εδώ και αρκετές εβδομάδες, αν και η γιγάντια αυτοκινητοπομπή που έφτασε στα βορειοδυτικά έχει αρχίσει να εξαπλώνεται.
Υπάρχουν τρεις σημαντικοί παράγοντες δυσκολίας για τους Ρώσους στο Κίεβο:
Όπως εξηγεί ο Άντονι Κινγκ από το Πανεπιστήμιο του Warwick, σύμφωνα με τη συμβατική λογική του πολέμου, μια επιθετική δύναμη απαιτεί πέντε στρατιώτες για κάθε άτομο που αμύνεται, αν και σε πολλές συγκρούσεις η αναλογία αυτή προσέγγιζε το 10:1. «Έτσι, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν μόλις 10.000 οργανωμένοι Ουκρανοί μαχητές στο Κίεβο, αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια ρωσική δύναμη ίσως 100.000 στρατιωτών». Ως εκ τούτου, και επειδή η Ρωσία στερείται αυτών των δυνάμεων, γίνεται «πιο πιθανό να στραφούν σε σφοδρούς βομβαρδισμούς», είπε.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από FT