Τα… ρέστα της παίζει η κυβέρνηση, θεσμοθετώντας ένα νέο πακέτο μέτρων στήριξης κατά της ενεργειακής ακρίβειας, στοχεύοντας στους οικονομικά αδύναμους. Ήταν υποχρέωσή της να δράσει ανάλογα και δικαίωμα μεγάλης μερίδας των πολιτών να απαιτήσουν «ανάσες» ρευστότητας.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Τα… ρέστα της παίζει η κυβέρνηση, θεσμοθετώντας ένα νέο πακέτο μέτρων στήριξης κατά της ενεργειακής ακρίβειας, στοχεύοντας στους οικονομικά αδύναμους. Ήταν υποχρέωσή της να δράσει ανάλογα και δικαίωμα μεγάλης μερίδας των πολιτών να απαιτήσουν «ανάσες» ρευστότητας.
Ήδη από τις αρχές του έτους έχουν δοθεί ενισχύσεις ύψους 2 δισ. ευρώ προς αντιμετώπιση της εντεινόμενης ακρίβειας και με τη νέα δέσμη μέτρων 1,7 δισ. η συνολική στήριξη φθάνει στα 3,7 δισ. ευρώ. Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τις κορονο-ενισχύσεις, οι οποίες σωρευτικά ανήλθαν στα 42 δισ. ευρώ, όπως και τις διευκολύνσεις για τις καταβολές ληξιπρόθεσμων χρεών, δανείων κ.ά. Η ιστορία θα έχει φυσικά και συνέχεια. Η ρωσο-ουκρανική κρίση δεν αποτυπώθηκε ακόμη στον πληθωρισμό, που ήδη εκτινάχθηκε στο 7,2% τον Φεβρουάριο.
Ας θυμηθούμε όμως τι συνέβη τη 12ετία που προηγήθηκε της πανδημίας. Η χώρα έζησε τη βιαιότητα τριών μνημονίων, με αποτέλεσμα να μειωθεί το ΑΕΠ από τα 240 δισ. ευρώ το 2009 στα 165,3 δισ. το 2020, να επιβληθούν δύο νέοι επαχθείς φόροι (ΕΝΦΙΑ και εισφορά αλληλεγγύης), να απαξιωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να αυξηθούν οι συντελεστές φορολόγησης, να εκτιναχθεί η ανεργία στο 28% (Ιούλιος του 2013) κι ένα μεγάλο μέρος των νοικοκυριών να φτωχοποιηθεί.
Η σημερινή κυβέρνηση υποχρεούται υπό έκτακτες - ακραίες συνθήκες να «επιστρέψει» στους φορολογούμενους μέρος των όσων αδίκως στερήθηκαν τα μνημονιακά χρόνια. Αυτή τη φορά προκειμένου να… επιβιώσουν μιας νέας, τρίτης σε σειρά, κρίσης.
Την περίοδο 2009-2020 ο λαός είχε μάθει να ζει με περικοπές εσόδων και φοροεπιδρομές των θεσμών. Σήμερα μαθαίνει να ζει ελπίζοντας στις ενισχύσεις. Μήπως χάθηκε το μέτρο;